Λίγες μόλις μέρες προτού εκπνεύσει άλλο ένα απίθανο έτος, το 2021, έπεσα σε μια είδηση για την προσαγωγή και κατόπιν σύλληψη ενός trapper (μουσικού της trap, δηλαδή), του Light, όπως είναι το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο. Αποφεύγω να βλέπω δελτία ειδήσεων, επομένως γλίτωσα την έκθεση σε “ηθικό πανικό”· που δυστυχώς δεν κατάφερα να αποφύγω κάποιους μήνες νωρίτερα με το δυστύχημα που κόστισε στον Madclip (επίσης trapper) τη ζωή του. Επειδή θέλω να είμαι τίμιος, οφείλω να παραδεχτώ πως τότε έπεσα και εγώ στην παγίδα. Λόγω της θεματικής των στίχων στα περισσότερα ελληνικά trap κομμάτια, είναι εύκολο να απωθηθούν άνθρωποι τους οποίους ενοχλεί ο σεξισμός, η αποθέωση της βίας, του εμπορίου ουσιών, και γενικά οι κακοποιητικές συμπεριφορές. Είναι, όμως, η trap κίνδυνος για την ελληνική κοινωνία;
Δεν το νομίζω!
Αφού ξεκαθαρίσω ότι δεν ακούω trap, άρα δεν είμαι προκατειλημμένος υπέρ της μουσικής αυτής, δηλώνω απερίφραστα πως κανένα παιδί, αγόρι ή κορίτσι δεν άλλαξε ποτέ χαρακτήρα, επειδή, τάχα, επηρεάστηκε από κάποιον μουσικό, κάποιο συγκρότημα, γενικά από οποιοδήποτε αστέρι της show bizz. Έχω πολλούς φίλους και φίλες, γνωστούς και γνωστές από τα παιδικά μου χρόνια και την εφηβεία, που άκουγαν σχεδόν αποκλειστικά heavy metal. Τι μας λέγαν πριν από είκοσι και βάλε χρόνια για το heavy metal; “Ωθεί τους νέους στον σατανισμό”, “προάγει τη βία”κλπ. Όλοι και όλες που γνωρίζω από παιδί, τώρα είναι οικογενειάρχες υποδείγματα· σχεδόν κανείς και καμία δεν καπνίζει, αλκοόλ σπάνια έως καθόλου, βία ούτε για αστείο! Όσο για σατανισμό; Πολλούς θυμάμαι να χλευάζουν τα εξώφυλλα δίσκων, με αποκρυφιστικές αναφορές, ως ξεδιάντροπο μάρκετινγκ.
Να μην πω για εμάς, τους τότε ροκάδες. “Θα γίνετε ναρκομανείς”, “θα σας διαφθείρουν αυτοί που ακούτε” κλπ. Όποιος ή όποια θέλει να δοκιμάσει τοξικές ουσίες, θα το κάνει (δυστυχώς) αλλά για οποιονδήποτε λόγο, εκτός από το ότι “έτσι κάνουν τα είδωλά του”. Μη μου πεις ότι στα “ελληνάδικα” και τις “πίστες” όλα είναι καλώς καμωμένα. Για να μην πάει η κουβέντα στους προπολεμικούς τεκέδες που σύχναζαν οι ρεμπέτες κάποτε….
Προφανώς και δεν υποστηρίζω την χρήση οποιασδήποτε ουσίας. Ακόμα και το αλκοόλ που διατίθεται ελεύθερα, παντού, μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα, συχνά (πάλι δυστυχώς) μοιραίο.
Κατά τη γνώμη μου, το ζήτημα της κατάχρησης υποκατάστατων καλό είναι να μελετηθεί και να αντιμετωπιστεί, αναζητώντας αιτίες σε διαφορετικά σημεία, όχι στο τι ακούει στο κινητό του ένας πιτσιρικάς. Το πού πρέπει να αναζητηθούν, σηκώνει πολλή κουβέντα και ο γράφων δεν είναι ο κατάλληλος να μιλήσει· υπάρχουν ειδικοί.
Βαγγέλης Γυφτόπουλος
