του Γιάννη Περδίκη
πηγή: http://www.debop.gr
ΟΙ ΜΙΚΡΟ ανήκουν στη χρυσή γενιά των συγκροτημάτων των 90s -’00s που έφεραν νέο αέρα στην εγχώρια εναλλακτική μουσική σκηνή. Ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη το 1997, κυκλοφόρησαν αισίως 11 δίσκους, έγραψαν μουσική για ταινίες και εμφανίστηκαν σε πολυάριθμους χώρους και φεστιβάλ ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό. Έπειτα από μια μακρά περίοδο σιωπής, οι ΜΙΚΡΟ επέστρεψαν φέτος τον Μάρτιο με νέο album στις αποσκευές τους, τους «ΣΟΥΠΕΡΗΡΩΕΣ» και ετοιμάζονται πυρωτωδώς για το live τους στις 6 Απριλίου στο Arch Club στην Αθήνα, παρέα με τους Echo Tides και τους Lip Forensics.
Με αυτές τις αφορμές, το deBόp συνομίλησε με τον Νίκο Μπιτζένη, «ψυχή» και βασική συνθέτη των ΜΙΚΡΟ.
Μάρτιος 2014 – Μάρτιος 2024. Μια δεκαετία έχει περάσει από την προηγούμενο δίσκο των ΜΙΚΡΟ. Πώς σας βρίσκει το σήμερα σαν σχήμα και πώς προέκυψε η ιδέα αυτής της επανεκκίνησης;
΄Όσον αφορά σε εμένα, το 2014 αποφάσισα, ακολουθώντας μια σκέψη που είχε ωριμάσει καιρό μέσα μου, να φύγω από την Ελλάδα και να δοκιμάσω τις δυνατότητες μου στο εξωτερικό (Λονδίνο), ενώ την ίδια περίοδο προέκυψαν και αλλαγές στα μέλη του συγκροτήματος.
Ζώντας στο εξωτερικό ήρθα σε επαφή με καινούριους ανθρώπους, μουσικές, συνεργασίες, projects, αλλά οι ΜΙΚΡΟ ποτέ δεν έπαυσαν να υπάρχουν σαν “όχημα”, δεν διαλύθηκαν ποτέ, αλλά ας πούμε ότι είχαν μπει σε ένα καθεστώς “pause” για αρκετό διάστημα.
Ταυτόχρονα ήμουν πάντα σε επικοινωνία με τον Γιάννη Λευκαδίτη, ως ιδρυτικά μέλη, και ήδη από το πρώτο lockdown το 2019 είχαμε αρχίσει να ανταλάσσουμε ιδέες, στιχουργικές (για πολλά χρόνια έγραφα μόνο αγγλόφωνα) και καθαρά μουσικές, ενώ εισπράτταμε και μια επιθυμία του κόσμου οι ΜΙΚΡΟ να επιστρέψουν, να κάνουν ζωντανές εμφανίσεις κτλ
Αυτό το ερέθισμα έγινε ακόμο πιο έντονο πέρσι το καλοκαίρι, οπότε και παίξαμε σε κάποια φεστιβάλ όπως το Release Athens, όπου η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πραγματικά συγκινητική. Το γεγονός αυτό μας έδωσε την αναγκαία ώθηση να ολοκληρώσουμε την ιδέα της επανεκκίνησης των ΜΙΚΡΟ, τόσο μέσα από συναυλίες όσο και με έναν καινούριο, μετά από καιρό, δίσκο. Μουσικά, ήταν βέβαια ιδέες που δουλεύαμε τα τελευταία τέσσερα – πέντε χρόνια.
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό για εμάς ως δημιουργούς, ότι αυτά τα δέκα χρόνια αποδεσμευθήκαμε πλήρως από την οικονομική εξάρτηση που είχαμε οι ίδιοι από τους ΜΙΚΡΟ και αυτό μας δίνει την δυνατότητα τόσο να φτιάχνουμε καινούριο υλικό απαλλαγμένοι από άγχος και υποχρεώσεις, όσο και τη δυνατότητα να προσφέρουμε αυτό το υλικό δωρεάν στο μουσικόφιλο κοινό μέσα από διάφορες πλατφόρμες.
Ποια ήταν η διαδικασία της ηχογραφησης του νέου album;
Ήταν μια πολύ όμορφη και παρείστικη διαδικασία, δεδομένου ότι ο δίσκος ηχογραφήθηκε εξ ολοκλήρου στο δικό μου home studio στο Λονδίνο και τα μέλη της μπάντας περάσαμε δύο εβδομάδες μαζί από το πρωί ως το βράδυ, δουλεύοντας, παίζοντας μουσική, ηχογραφώντας αλλά και περνώντας ελεύθερο χρόνο μαζί, ούτως ώστε να προκύψει κάτι αυθόρμητο που θα αξίζει να ακουστεί – είχαμε αποδεχτεί ότι αν δεν μας “έβγαινε” στην πράξη, μπορεί και να μην κυκλοφορούσε τελικά. Όλο το τεχνικό κομμάτι, sound engineering και mixing έγιναν από εμένα.
Πώς σας έχει επηρρεάσει αυτό το δεκαετές διάστημα όσον αφορά στο καλλιτεχνικό και δημιουργικό στίγμα του συγκροτήματος;
Eίναι πολύ λογικό και γίνεται και υποσυνείδητα, πως ό,τι έχουμε ζήσει αυτά τα χρόνια σε προσωπικό ο καθένας, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο ως κοινωνία μας επηρρέασε στον τρόπου που γράφουμε μουσική, που εκφραζόμαστε μέσα από το στίχο και γενικότερα στον τρόπο που επικοινωνούμε τη δουλειά μας. Μέσα στα χρόνια αυτά, τόσο εγώ όσο και ο Γιάννης (Λευκαδίτης) ταξιδέψαμε πολύ, αλλάξαμε τόπους και περιβάλλοντα εργασίας. Προσωπικά ή διαμονή μου στο Λονδίνο διεύρυνε πολύ τους ορίζοντές μου και με έφερε σε επαφή με νέες μουσικές, αλλα κυρίως με νέους ανθρώπους και χώρους της μουσικής και των τεχνών, γενικότερα.
Θεωρώ λοιπόν ότι το καινούριο album που ήρθε να μετουσιώσει όλες αυτές τις εμπειρίες είναι ό,τι καλύτερο έχουμε ηχογραφήσει μέχρι στιγμής, είναι μια δουλειά που δεν έχω βαρεθεί να ακούω από τη στιγμή που το γράψαμε και είναι ένα υλικό φρέσκο, που συμβαζίδει με την εποχή του.
Προσωπικά τόσο ο ήχος όσο και οι στίχοι των ΜΙΚΡΟ μου ακούγονται ιδιαίτερα “φωτεινοί” και αισιόδοξοι και διακρίνω ότι και στη καινούρια δουλειά σας υπάρχει ακόμα αυτό το αισιόδοξο, “ανεβαστικό” συναίσθημα.
Είναι ακριβώς έτσι, οι ΜΙΚΡΟ από το ξεκίνημά τους είχαν πάντα ένα θετικό πρόσημο, τόσο μουσικά με αυτό τον uptempo, feelgood ήχο, όσο μέσα από το στίχο και τα μηνύματα που θέλουμε να περάσουμε στον κόσμο. Θέλουμε να κοιτάμε την αισιόδοξη πλευρά της ζωής ακόμη και μέσα απο τις πιο σκοτεινές στιγμές. Δεν σημαίνει φυσικά ότι είμαστε χαζουχαρούμενοι ή δεν έχουμε επίγνωση των δυσκολιών που περνάει όλος ο κόσμος, απλά θέλουμε να εστιάζουμε πάντα σε αυτή την αισιόδοξη, θετική οπτική.
Ο τίτλος του δίσκου που παραπέμπει;
Η λέξη σούπερ είναι μια λέξη μας αρέσει και μας εκφράζει απόλυτα σαν μπάντα, με αυτό το θετικό πρόσημο που έχει, εγώ ο ίδιος σε κάθε συναυλία τη χρησιμοποιώ τουλάχιστον τριάντα φορές!
Οπότε, Σούπερμαν, σουπερ – γιορτή που είναι δύο κομμάτια τους δίσκου και ο τίτλος “ΣΟΥΠΕΡΗΡΩΕΣ” που εκφράζει το προφανές, ότι για να ζήσεις αυτή τη ζωή πρέπει να είσαι και εσύ, πλέον, ένας σουπερ-ήρωας.
Μια γενικότερη ερώτηση: Ζώντας σε μια μητρόπολη της μουσικής όπως είναι το Λονδίνο και όντας ο ίδιος άνθρωπος της μουσικής από διάφορα μετερίζια, πως βλέπεις να εξελίσσεται τόσο η μουσική δημιουργία όσο και η σχέση κοινού και μουσικών στην εποχή που διανύουμε;
Αφενός πιστεύω ότι μετά την περίοδο του COVID 19 και των περιορισμών υπάρχει μια μεγάλη δίψα και όρεξη του κόσμου για μουσική, συναυλίες και διασκέδαση και αυτό είναι ακόμη πιο εμφανές σε μια μεγάλη πόλη όπως το Λονδίνο.
Από την άλλη πλευρά θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο άνθισης της μουσικής δημιουργίας, καθώς το ίντερνετ έχει δώσει τη δυνατότητα σε πάρα πολλούς μουσικούς να επικοινωνήσουν, με ίδια μέσα, τη δουλειά τους. Απλά το θέμα είναι πως το μουσικόφιλο κοινό θα μπορέσει μέσα σε αυτόν τον ωκεανό μουσικής, που προφανώς εμπεριέχει και πολλά σκουπίδια, να ανακαλύψει τα διαμάντια που υπάρχουν. Το πρόβλημα είναι ότι για τον περισσότερο κόσμο δεν υπάρχει ο χρόνος και η διάθεση να ψαχτεί, καταλήγοντας στην εύκολη λύση των playlists.
Ένα από τα πιο γνωστά και αγαπητά κομμάτια των ΜΙΚΡΟ είναι το “Αυτή η πόλη” που ηχογραφήθηκε το 2007 και μας θυμίζει μια άλλη Ελλάδα, μια άλλη πιο φωτεινή πραγματικότητα. Τι εικόνα έχεις εσύ για την Ελλάδα και τη μουσική στην Ελλάδα, τον τρόπο διασκέδασης, έχοντας πια αυτή την απόσταση του εξωτερικού;
To “Aυτή η πόλη” , το οποίο παρεμπιπτόντως υπάρχει και στο νέο μας δίσκο με ένα νέο mix, εξέφραζε πραγματικά τον τρόπο ζωής μας και την καθημερινότητα εκείνη την περίοδο: τότε βγαίναμε με σκοπό να ακούσουμε καλή μουσική και να χορέψουμε, να διασκεδάσουμε με μόνο όχημα τη μουσική. Αντίθετα, αυτό που εισπράττω σήμερα είναι ότι η ανάγκη για καλή μουσική ως τρόπο διασκέδασης έχει μπει στο background, και όπως παντού ο κόσμος ασχολείται με την επιφάνεια και την εικόνα του.
Γιάννης Περδίκης
