Το Belfast είναι η τελευταία αυτοβιογραφική ταινία του Κένεθ Μπράνα που παίζεται στις αίθουσες από την προηγούμενη εβδομάδα.
Είναι μια δραματική κομεντί, με υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία, που περιγράφει τα ταραγμένα παιδικά χρόνια του Κένεθ Μπράνα στο Belfast, τον Αύγουστο του1969, όταν τα βρετανικά στρατεύματα θα αναπτυχθούν στην κατεχόμενη Ιρλανδία.
Ο μικρός Μπάντι ζει με την οικογένειά του σε μια γειτονιά όπου μέχρι εκείνη τη στιγμή η συνύπαρξη καθολικών και προτεσταντών ήταν αρμονική.
Όσπου ξεσπούν βίαιες συγκρούσεις και η ταινία μέσα από τα μάτια του πιτσιρικά με νοσταλγικό, λίγο μελοδραματικό τρόπο και μουσική υπόκρουση τα τραγούδια του Βαν Μόρισον, μας περιγράφει τις αγωνιώδεις προσπάθειες της οικογένειας να επιβιώσει εκεί και το δίλλημα, αν πρέπει να παραμείνουν στην αγαπημένη τους πόλη ή να μεταναστεύσουν στην Αγγλία για ένα καλύτερο αύριο.
Όπως δήλωσε ο ίδιος ο Κένεθ Μπράνα για 50 χρόνια απωθούσε το βαθύ αυτό τραύμα της παιδικής του ηλικίας και δεν επιθυμούσε να το αναπτύξει καλλιτεχνικά, μέχρι τώρα.
Συγκεντρώνοντας Ιρλανδούς ηθοποιούς ,όπως τον Καράν Χάιντς, που παίζει τον παππού του, τον Τζέιμι Ντόρναν (που υποδύεται τον πατέρα του) που μεγάλωσαν μέσα ή πέριξ του Μπέλφαστ, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο Μπράνα, τη μάνα/Κατρίνα Μπαλφ (η ηθοποιός του Οutlander) που μεγάλωσε στο Δουβλίνο και τη γιαγιά Τζούντι Ντεντς που έχει ιρλανδικό αίμα από την επίσης Δουβλινέζα μητέρα της, ξεδιπλώνει με ωραία σκηνοθεσία και γρήγορη ροή το στόρι του.
Είναι σε τελική ανάλυση ,μια γλυκόπικρη ιστορία ενηλικίωσης, που περιγράφει την ασχήμια του πολέμου μέσα από τα παιδικά μάτια ενός μελλοντικού ηθοποιού-σκηνοθέτη, που πολύ πιθανόν να τον οδηγήσει σε υποψηφιότητα για όσκαρ (μάλλον αυτό του σεναρίου).
Χριστίνα Μίχου
