Στην πόλη μας έλαβε χώρα μια έκθεση σύγχρονης τέχνης, συγκεκριμένα γλυπτικής. Τα έργα ήταν ενός συμπαθέστατου ανθρώπου και, φυσικά, καλλιτέχνη, του κ.Ανδρέα Τσάλα. Πρόκειται για έναν άνθρωπο ανεπιτήδευτο, απίστευτα καλοπροαίρετο, με διάθεση να μαθαίνει συνέχει και να δημιουργεί.
Τι δημιουργεί; Έργα με διάθεση να απευθυνθεί στον κάθε άνθρωπο, αδιαφορώντας αν έχει γνώσεις ιστορίας της τέχνης, αλλά που έχει φαντασία και διάθεση για χιούμορ – ναι, χιούμορ. Με τα έργα του κ.Τσάλα αισθάνθηκα να φεύγουν βάρη καθημερινότητας και τοξικής περιρρέουσας ατμόσφαιρας. Με τον κίνδυνο να παρεξηγηθώ, μπορούμε να μιλάμε για ψυχική ανάταση. Ο κ.Τσάλας δημιουργεί με τον τρόπο που τα παιδιά παίζουν – απλά το κάνει. Σε καμία περίπτωση μην εννοηθεί ότι τα έργα του στερούνται υποδηλώσεων, υπαινιγμών και κάποιων μηνυμάτων. Αντιθέτως, μιλάμε για έναν άνθρωπο που παρατηρεί τον κόσμο, το περιβάλλον και την ίδια τη ζωή. Απλά, το ανεπιτήδευτο του χαρακτήρα του καθρεφτίζεται στα έργα του και είναι κάτι που είτε το έχεις είτε όχι.
Δεν είναι υπερβολή να πω ότι η έκθεση αυτή με συγκίνησε. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Άλλωστε η καλλιτεχνική ζωή της πόλης μας, δεδομένων των συνθηκών και τηρουμένων των αναλογιών, είναι σε τέτοια κατάσταση που θα πρέπει να μας χαροποιεί, μόλις το πρόσφατο καλοκαίρι είχαμε τις εκθέσεις των Βιργινίας Τσακανιά και Πέλας Καλογήρου, για να αναφέρω λίγα ονόματα. Γενικά μιλώντας στα εικαστικά τα πάμε καλά, στα άλλα; Ας σωπάσω. “Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου”.
Και εις έτι περαιτέρω!
Λουκάς ο Ματζίρικων
