Ένα ποίημα – Γιάννης Υφαντής

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΕ ΥΦΟΣ «ΚΑΒΑΦΙΚΟ»

Όταν, ω Καίσαρ, θέλουνε να βάλουν
στη θέση σου τον Κάσσιο, τον Γάιο ή όποιο
ένδοξο στρατηγό πού ’χει νικήσει τους βαρβάρους,
τότε προσπάθησε να πείσεις για τις όποιες,
τις όσες ανεπάρκειες θα βρίσκεις σ’ ένα τέτοιο
πρόσωπο που προτείνουνε.

Αλλ’ όταν
βλέπεις πως επιμένουνε ως καίσαρα να στέψουν
τον γάιδαρο που βόσκει μες στον κήπο της Συγκλήτου,
λέξη μην πεις, αλλά ντυμένος με κουρέλια,
νύχτα να φύγεις σε βουνά και σ’ αιγιαλούς
όπου αιγών ποιμένες θα φροντίσουνε
την πείνα και τη δίψα σου να ικανοποιήσουν.
Και ζήτησέ τους παρευθύς να γίνεις ένας
απ’ την παρέα τους. Ω Καίσαρ,
κρύψου εκεί και ζήσε, επί τέλους
όσα βαθιά σου επιθυμούσες και σ’ εμπόδιζαν
οι αρετές σου και τα πλούτη σου να πραγματοποιήσεις.
Ζήσε το ιερό, το ξεχασμένο, το υπέρτατο
«λάθε βιώσας» των καισάρων δίχως θρόνο.

Γιάννης Υφαντής