«Αν είχες δει αυτά που έχουν δει τα μάτια μου…» θυμάται η Βοντίν να επαναλαβάνει η μητέρα της που αυτοκτόνησε όταν εκείνη ήταν δέκα ετών. Το μόνο που γνώριζε για το παρελθόν των γονιών της ήταν ότι είχαν φύγει από τη Μαριούπολη της Ουκρανίας για καταναγκαστική εργασία σε στρατόπεδα των ναζί, όπου γεννήθηκε και η ίδια (1945). Μισόν αιώνα αργότερα, με τη βοήθεια ενός μέλους του Συλλόγου Ελλήνων της Αζοφικής, συγκεντρώνει στοιχεία για την τύχη της οικογένειά της που ήταν αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με τον τόπο καταγωγής της. Βήμα βήμα συνθέτει τις ιστορίες συγγενών, για τους οποίους πόλεμοι, επαναστάσεις, ακόμα και η ειρήνη σήμαιναν απλώς αλλαγή διώκτη.
«Μαρτυρία αλλά και σπουδαία λογοτεχνία» (Franfurter Allgemeine Zeitung), «μνημειώδες έργο για τις φρικαλεότητες του 20ού αιώνα» (Die Welt), το Με καταγωγή από τη Μαριούπολη τιμήθηκε με το βραβείο της Έκθεσης της Λειψίας.
(Από το οπισθόφυλλο)
Το «Με καταγωγή από τη Μαριούπολη» είναι ένα βιβλίο-χρονικό, μια αυτοβιογραφική μαρτυρία που δεν αφήνει περιθώρια να θεωρηθεί μυθοπλασία. Ωστόσο η αμεσότητα του λόγου της Βοντίν, η σταδιακή αποκάλυψη της ιστορίας ως αποτέλεσμα ντετεκτιβικής σχεδόν έρευνας, οφείλονται στις εξαιρετικές ικανότητές της ως λογοτέχνιδας. Άλλωστε όλο το έργο της Βοντίν, ακόμα και τα μυθοπλαστικά βιβλία της, αντλεί πάρα πολλά στοιχεία από τη ζωή της.
(Από την εισαγωγή της μεταφράστριας)
