Είναι γεγονός πως τα ηλεκτρικά πατίνια έχουν μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας· είτε τα χρησιμοποιούμε είτε τα παρατηρούμε με περιέργεια είτε, τέλος, κακίζουμε “τους διαόλους που πετάγονται σαν ζουρλοί” (sic).
Είναι, επίσης, γεγονός πως το (όχι και τόσο) νέο μεταφορικό μέσο φαίνεται να έχει διχάσει την κοινή γνώμη. Από την μια η νεολαία το έχει αγκαλιάσει· μαζί τους και κάποιοι μεγαλύτεροι που εκτιμούν την πρακτικότητα αυτού του μέσου και – πολύ σημαντικό – το μηδαμινό αποτύπωμά του στο περιβάλλον. Σε ό,τι αφορά στην πρακτικότητα, μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση η μαρτυρία του φίλου Νίκου: κάποιο ξημέρωμα που, ως συνήθως, είχε σχολάσει αργά, για κάποιο λόγο, έτυχε να βρεθεί μακριά από παρκαρισμένο αμάξι του. Βρήκε τη λύση – ώστε να μεταφερθεί εύκολα στο σημείο όπου είχε παρκάρει και ήταν πολύ κουρασμένος για να περπατήσει – χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρικό πατίνι κοινής χρήσης. Το άφησε σε συγκεκριμένο σημείο, όμορφα και ωραία.
Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι – όχι μόνο στην πόλη μας – που δείχνουν να ενοχλούνται από την κακή χρήση του ηλ. πατινιού. Εξίσου μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε η χαρακτηριστική ανάρτηση του φίλου Βασίλη, σύμφωνα με την οποία έκανε παρατήρηση σε κάποιους έφηβους ότι πηγαίνουν αντίθετα στο ρεύμα κυκλοφορίας. Αφού εκφράσω στον Βασίλη την ειλικρινή μου συμπάθεια για την χλεύη που εισέπραξε από τους ανάγωγους νεαρούς, έχω να πω πως εκεί έγκειται το πρόβλημα με τα ηλεκτρικά πατίνια: στην κακή χρήση τους.
Πρόκειται για ένα ζήτημα που θα μπορούσε να αφορά και τα ποδήλατα. Ωστόσο, η ουσιώδης διαφορά είναι ότι λόγω κατασκευής τα ποδήλατα είναι πιο εύκολα στην χρήση και τον έλεγχο. Παραδείγματος χάριν, με το ποδήλατο είναι πιο εύκολο να φρενάρεις, και γενικά να προλάβεις πιθανή – ο μη γένοιτο – πρόσκρουση.
Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, το ηλ. πατίνι, από μόνο του δεν είναι πρόβλημα. Είναι απλά ένα αντικείμενο, και ως τέτοιο, από την ίδια του τη φύση, δεν μπορεί να είναι ούτε καλό ούτε κακό. “Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος” σύμφωνα με τον Πρωταγόρα. Πάει να πει ότι ο άνθρωπος δίνει αξία σε κάθε αντικείμενο, και πάλι ο άνθρωπος την αφαιρεί. Το πρόβλημα, λοιπόν, εντοπίζεται στους αναβάτες. Αυτοί είναι που τηρούν ή δεν τηρούν τους κανόνες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
Θα είμαι ειλικρινής: όλο και πιο συχνά κακολογώ τα πιτσιρίκια – μάλλον, επειδή είμαι πια μεσήλικας. Αλλά, μεταξύ μας, τα παιδιά δεν ήρθαν από το διάστημα, ούτε τα μεταμόρφωσε σε ό,τι τέλος πάντων είναι κάποιος μυστηριώδης και σατανικός μάγος. Έχουν γονείς και κηδεμόνες, οι οποίοι και οι οποίες, ακόμα και αν δίνουν χρηστές συμβουλές, με τις πράξεις τους δίνουν το κακό παράδειγμα. Και μη μου πεις πως η οδηγική παιδεία και συμπεριφορά των συμπολιτών μας είναι ορθή. Βάζω και μένα μέσα που, συχνά, περνάω τον δρόμο από ακατάλληλο σημείο.
Το τι πρέπει να γίνει με το ζήτημα, δεν ξέρω να σου πω. Οπωσδήποτε, έχει να κάνει με την γενική οδηγική μας συμπεριφορά, τον τρόπο με τον οποίο διδάσκονται οι νέοι και οι νέες την οδήγηση, και τον τρόπο με τον οποίο πιστοποιείται η οδηγική τους επάρκεια. Το σίγουρο είναι πως τα ηλεκτρικά πατίνια ήρθαν για να μείνουν. Για καλό και για κακό.
Κώστας Μαζιώτης
