“Power of The Dog” review

Η εξουσία του σκύλου με 12 υποψηφιότητες στα φετινά όσκαρ φαίνεται να είναι το μεγάλο φαβορί για καλύτερη ταινία και για σκηνοθεσία, καθιστώντας την Τζέιν Κάμπιον την πρώτη γυναίκα σκηνοθέτη που θα έχει δυο βραβεία στην κατοχή της. Είχε κερδίσει πριν δεκαετίες αυτό του σεναρίου για το Μαθήματα Πιάνου και επανέρχεται δυναμικά τώρα μετά από δεκαετίες. Η ιστορία έχει ως εξής: ο νεαρός Πίτερ Γκόρντον ένας λεπτεπίλεπτος κι ευαίσθητος φοιτητής ιατρικής, θα βρεθεί στη φάρμα του πατριού του Τζορτζ Μπέρμπανκ, στη μέση του πουθενά και στη Μοντάνα του 1925, περιτριγυρισμένος από ένα τσούρμο macho καουμπόηδων με επικεφαλής τον φαλλοκράτη και άξεστο, αν και κάποτε σπουδαγμένο, Φιλ Μπέρμπανκ. Αυτός και η Ρόουζ, μητέρα του Πίτερ και νιόπαντρη με τον αδελφό του Τζορτζ, συμπληρώνουν το κουαρτέτο των βασικών χαρακτήρων. Ανάμεσα στην άκρως μυστηριώδη ατμόσφαιρα, προστίθενται και ορισμένες αποκαλύψεις που θα ανατρέψουν την ροή των γεγονότων, ξεσκεπάζοντας ακόμη και κάποια θαμμένα μυστικά. Και πέφτουν οι τίτλοι τέλους, προκαλώντας μια πληθώρα ερωτήσεων στους καθηλωμένους θεατές. Η ταινία είναι δράμα χαρακτήρων, το οποίο η Κάμπιον μετατρέπει με επιδεξιότητα σε (αντι)γουέστερν σκοτεινό νουάρ με τραγικό φινάλε. Η ιστορία είναι λίγο αργή στην εξέλιξή της,στο γνώριμο ύφος της σκηνοθέτιδας, με μια υπέροχη φωτογραφία, την υποβλητική μουσική του Τζον Γκρινγουντ (κιθαρίστα των Ρέντιοχεντ) κι έναν ΥΠΕΡΟΧΟ Κάμπερμπαντς που καταφέρνει να αποβάλει την ίδια του τη φάτσα ,αυτή που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό μέσα απ’ τον Σέρλοκ Χολμς και Το Παιχνίδι της μίμησης. Πολύ ωραίος και ο πιτσιρικάς που υποδύεται τον Πίτερ και η Κίρστεν Νταστ στο ρόλο της χήρας. Μια ταινία δύσκολη για πολλούς θεατές που δεν είναι τέλεια αλλά θα συζητιέται για καιρό κυρίως για το φινάλε της. (Προβάλλεται στο Netflix)

Χριστίνα Μίχου