Προτού διαβάσεις το άρθρο, να ξέρεις ότι είμαι υπέρ των κυρώσεων, δεν υποστηρίζω την πλευρά του Πούτιν, ούτε της Δύσης, τάσσομαι αλληλέγγυος σε όλα τα θύματα του πολέμου, όπως και κάθε πολέμου. Το άρθρο είναι, στην ουσία, μια σύντομη περίληψη όσων άκουσα στην εκπομπή του The Press Project, Πίσω Σελίδες, με τίτλο επεισοδίου “Ευρώπη, αυτή η… αναρχικιά”, του Μάριου Διονέλλη. Αναμεταδόθηκε την Πέμπτη 3 Μάρτη και μπορείς να την ακούσεις “κονσέρβα” ή “on demand” στην πλατφόρμα του mixcloud.
Ενώ ακόμη, δυστυχώς, μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, και η συνέχεια παραμένει αβέβαιη, οι ΗΠΑ η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο ανακοίνωσαν οικονομικές κυρώσεις σε βάρος των ρωσικών τραπεζών. Ο σκοπός είναι να χρησιμεύσουν οι κυρώσεις αυτές έναν ισχυρό μοχλό πίεσης στη ρωσική πλευρά ώστε να υποχωρήσει και να τερματιστεί ο πόλεμος. Παράλληλα ανακοινώθηκαν κυρώσεις σε βάρος Ρώσων κροίσων που ζουν εκτός Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ενώ ό,τι αφορά στις κυρώσεις προς το οικονομικό σύστημα της Ρωσίας, δεν έχω να επισημάνω κάτι παράξενο, στις κυρώσεις σε βάρος των ζάμπλουτων Ρώσων τα πράγματα έχουν ενδιαφέρον. Συγκεκριμένα, στην πραγματικότητα πρόκειται για απαλλοτριώσεις πολυτελών σκαφών θαλάσσης, μιας βίλας στην Λίμνη Κόμο κλπ.
Στην Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέχουσα θέση έχει το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Μπορεί κάτι που ανήκει σε ιδιώτη να απαλλοτριωθεί μονάχα προς δημόσιο όφελος.. Ο Τζον Λοκ, Σκοτσέζος φιλόσοφος του Διαφωτισμού, σε γραπτά του τόνιζε πως το δικαίωμα της ιδιοκτησίας είναι από τα πλέον ιερά. Το θέμα είναι ότι δεν γνωρίζω να ορίζεται κάπου ότι κρατικοί/διακρατικοί θεσμοί και οντότητες έχουν το δικαίωμα να δημεύουν ιδιοκτησίες ανθρώπων που με κάποιον τρόπο σχετίζονται με κακοποιούς. Για παράδειγμα, είναι θεμιτό να δεσμεύονται περιουσιακά στοιχεία εγκληματιών. Το να δεσμεύονται, όμως, περιουσιακά στοιχεία φίλων ή υποστηρικτών δικτατόρων, ε, υπάρχει ένα θέμα, δε νομίζεις;
Καρφί δεν μου καίγεται για τους Ρώσους μεγιστάνες. Άλλωστε το θεωρώ απίθανο να πεινάσουν. Επίσης, είναι γνωστό ότι, αν όχι όλοι, σίγουρα οι περισσότεροι είναι ή, έστω, υπήρξαν συνεργάτες του Βλαδίμηρου, άρα η φωλιά τους είναι λερωμένη. Ειρήσθω εν παρόδω ή By the way, που λένε και στο χωριό μου, ο Ιβάν Σαββίδης υπήρξε εκλεγμένος βουλευτής με το κυβερνών κόμμα στη Ρωσία. Εδώ και χρόνια είναι μείζων επενδυτής στην Βόρεια Ελλάδα, είναι ιδιοκτήτης Ποδοσφαιρικής Ανώνυμης Εταιρείας, και ιδιοκτήτης τηλεοπτικού καναλιού πανελλήνιας εμβέλειας. Το αφήνω να υπάρχει.
Αναρωτιέμαι, δεν θα ήταν καλό να δεσμευτούν και οι λογαριασμοί του ολιγαρχών στις οφ σορ εταιρίες;
Τέλος πάντων, το σίγουρο είναι ότι το ιδεώδες του ένδοξου και έντιμου πολέμου, κατά την γνώμη μου ποτέ δεν είχε αντίκρισμα στην πραγματικότητα. Εξάλλου, αυτός ο πόλεμος – βρώμικος και αυτός – δεν θα είναι ο τελευταίος.
Καλή δύναμη!
Κώστας Μαζιώτης
υγ στην χαρακτηριστική εικόνα του άρθρου εικονίζεται ο πίνακας “Το πλοίο με τους τρελούς” του Ιερώνυμου Μπος
