Ερήμωσε το Καφενείο των Φιλάθλων

“Πέθανε ο Γιώργος Γεωργίου
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΜΑΚΑΡΙΟΣ

Έφυγε από την ζωή το πρωί της Δευτέρας (5/6) σε ηλικία 71 ετών ο δημοσιογράφος Γιώργος Γεωργίου, ο οποίος τις τελευταίες μέρες νοσηλευόταν στον Άγιο Σάββα. Ήταν ένας από τους πιο γνωστούς αθλητικούς δημοσιογράφους με αρκετές ατάκες του, στον αέρα των τηλεοπτικών εκπομπών που έκανε να έχουν μείνει στην ιστορία.

Πριν λίγα χρόνια και συγκεκριμένα το 2017 είχε χάσει το γιο του Τάσο, ο οποίος από παιδί είχε διαγνωστεί με τη σπάνια νόσο “αταξία του Φρίντριχ”.

Επαγγελματικά δραστηριοποιήθηκε στο χώρο από το 1982, ως μέλος της ιδρυτικής ομάδας της αθλητικής εφημερίδας Ο Φίλαθλος του εκδότη Γιώργου Κουρή, υπό τη διεύθυνση του Νίκου Καραγιαννίδη, ενώ έχει συνεργαστεί και με τα περιοδικά Σύγχρονος Αθλητισμός και Forza.
Έγινε ευρύτερα γνωστός στο κοινό μέσω της καθημερινής στήλης που διατηρούσε στον Φίλαθλο, καθώς και με την αρχικά ραδιοφωνική, μετέπειτα τηλεοπτική εκπομπή του Το Καφενείο των Φιλάθλων.

Η εκπομπή, τηλεοπτικά στο Κανάλι 5 του Γιώργου Κουρή και ραδιοφωνικά στον Sprint FM, υπήρξε η πρώτη στην Ελλάδα που παρείχε βήμα στους φιλάθλους για να εκφράσουν τις απόψεις τους σχετικά με τα αθλητικά δρώμενα και όχι μόνο. Η τηλεοπτική του εκπομπή είχε κατά καιρούς φιλοξενηθεί στους σταθμούς Alpha, Channel 9, Τηλεάστυ, Extra 3, Action 24 και Kontra Channel.

Από το 2008 έως το 2021 πραγματοποιούσε καθημερινές ραδιοφωνικές εκπομπές στο ραδιοσταθμό Real FM 97.8 και είναι ένας από τους μακροβιότερους δημοσιογράφους του σταθμού από ίδρυσής του.”

Με τον θάνατο του Γιώργου Γεωργίου συμβολικά πεθαίνει και μια γενιά αθλητικών δημοσιογράφων μιας άλλης εποχής και άλλης νοοτροπίας. Ο Γεωργίου με το Καφενείο των Φιλάθλων ένωσε χιλιάδες ποδοσφαιρόφιλους της γενιάς μου, ανθρώπους διαφορετικής οικονομικής στάθμης, κοινωνικής τάξης ίσως, ιδεολογικής τοποθέτησης και πολιτισμικής διαφοροποίησης. Ροκάδες, σκυλάδες, έντεχνοι, μεταλάδες, χιπχοπάδες και ρέιβερς, όλοι τον Γιώργο τον είχαμε σημείο αναφοράς, με τις ατάκες του (“Γεωργίου σπίκινγκ”κλπ) το κάφρικο χιούμορ του, τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα του και το ισοπεδωτικό κράξιμο που επιφύλασσε για όσους ανθρώπους της μπάλας “μας τα λέγαν σάπια” όπως θα έλεγε και ο ίδιος. Είχε πάθη τον τζόγο και το κάπνισμα. Δοκίμασε μεγάλη πίκρα με τον θάνατο του γιού του, ενώ έχει μιλήσει υβριστικά για ανθρώπους που δεν άξιζαν τέτοια συμπεριφορά, με χαρακτηριστική την περίπτωση του Γιώργου Καπουτζίδη. Όπως, όμως, μου επεσήμανε χθες το μεσημέρι σε κουβέντα ο φίλος Ν. “οι άνθρωποι δεν είμαστε μονοδιάστατα όντα”. Όντως δεν είμαστε μόνο ένα πράγμα, μόνο δίκαιοι ή μόνο άδικοι, μόνο καλοί ή μόνο κακοί. Έτσι, λοιπόν, ο Γιώργος Γεωργίου, ήταν αλλού δίκαιος και αλλού άδικος, είχε ευφυία και οξυδέρκεια, αλλά είχε και πάθη που αποδείχτηκαν μοιραία. Εμείς θα τον θυμόμαστε για πάντα ως μέρος της νιότης μας. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του.

Ο Επόπτης Γραμμών