“Τις πταίει;”

Σε όλους μας αρέσει να διασκεδάζουμε. Ένα γευστικό κοκτέιλ σε έναν καλοστημένο χώρο, διακοσμημένο με γούστο και με όμορφη μουσική είναι το ιδανικό για τον καθένα και την καθεμιά. Στην πόλη μας υπάρχουν – τηρουμένων των αναλογιών – χώροι διασκέδασης που καλύπτουν ποικίλα γούστα κι ενδιαφέροντα. Υπάρχει, όμως, πρόβλημα με κάποια καταστήματα διασκέδασης: Δεν τηρούν τους κανόνες κατά της ηχορύπανσης και υπέρ της προστασίας του δικαιώματος της κοινής ειρήνης και της κοινής ησυχίας.

Ας τα πάρουμε από την αρχή: Κάθε κατάστημα για να μπορεί να λειτουργήσει, οφείλει να διαθέτει άδεια λειτουργίας. Σε αυτή την άδεια ορίζεται το είδος της επιχείρησης, για το οποίο πρόκειται: αν είναι καφενείο, καφέ μπαρ, κλαμπ, νυχτερινό κέντρο κλπ. Οι επιχειρήσεις αυτές οφείλουν, εφόσον πρόκειται να παίζουν μουσική, να αποκτήσουν την άδεια μουσικής – άλλη για ζωντανή μουσική και άλλη σε περίπτωση αναπαραγωγής με DJ ή κάποια λίστα. Σε κάθε περίπτωση η μουσική επιτρέπεται μέχρι τις 11 το βράδυ. Επιπρόσθετα, παρέχεται η δυνατότητα επέκτασης του ωραρίου για τη μουσική, μέχρι τις 2 τα ξημερώματα. μετά απαγορεύεται τα μαγαζιά να παίζουν μουσική.
Να σημειωθεί, φυσικά, ότι η ένταση της μουσικής, τις ώρες κατά τις οποίες επιτρέπεται, απαγορεύεται να ξεπερνά τα ογδόντα (80) ντεσιμπέλ, πάντα εντός των ορίων της εκάστοτε επιχείρησης.

Το πρόβλημα της ηχορύπανσης λόγω της δυνατής μουσικής σε εξωτερικούς χώρους, καλώς ή κακώς, απασχολεί την μικρή μας πόλη διαχρονικά. Δυστυχώς, όμως, φοβούμαστε πως τους τελευταίους μήνες το πρόβλημα τούτο απέκτησε τεράστιες διαστάσεις. Ο λόγος είναι ότι κάποια μαγαζιά παραβιάζουν συστηματικά τα όρια που έχει καθορίσει ο νομοθέτης, σχετικά με το πόσο δυνατά μπορούν να παίζουν μουσική και μέχρι ποια ώρα.

Το θέμα τούτο, υπόψιν, έχει θιγεί και από συμπολίτες μας σε συνεδριάσεις δημοτικών επιτροπών. Σύμφωνα με μαρτυρίες συμπολιτών μας που συχνάζουν ή/και διαμένουν στο Ιστορικό Κέντρο, σε κάποια μαγαζιά η ένταση της μουσικής είναι τόσο υψηλή που είτε αναμειγνύεται με την μουσική παρακειμένων μαγαζιών – προκαλώντας ακουστική σύγχυση – είτε την υπερκαλύπτουν. Αυτή η κατάσταση ενοχλεί, αφενός, τους πελάτες που επιλέγουν παρακείμενα μαγαζιά για τη διασκέδασή τους, με αποτέλεσμα να αποχωρούν, μην υποφέροντας τη φασαρία. Ενοχλούνται, αφετέρου, συμπολίτες μας που έχουν την ατυχία – όπως έχουν φτάσει τα πράγματα – να ζουν στο Ιστορικό Κέντρο. Οι τελευταίοι παραπονούνται επανειλημμένα ότι έχουν χάσει τη δυνατότητα να κοιμούνται και να αναπαύονται, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για κάθε έμβιο ον. Σε όλ’ αυτά να προστεθεί και ο αθέμιτος ανταγωνισμός σε βάρος των πιο διακριτικών επιχειρηματιών, που χάνουν σημαντικό μέρος των πελατών τους.

Όπως και να το δούμε, δεν γίνεται να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Η δική μας ελευθερία δεν επιτρέπεται να είναι βλαβερή για τους γύρω μας. Κάτι τέτοιο θα χαρακτήριζε την ζούγκλα, όπου το λιοντάρι κατασπαράσσει την αντιλόπη, απλά επειδή μπορεί, και δεν υφίσταται καμία συνέπεια. Σε μια πολιτισμένη κοινωνία ο άνθρωπος που θέλει να λέγεται πολιτισμένος, δεν επιτρέπεται να δρα ανεξέλεγκτα. Αντίθετα, μόνος του δέχεται και σέβεται τα όρια που χωρίζουν τη δική του ελευθερία, από την ελευθερία του πλησίον του. Και, βέβαια, είναι αναγκαίο να επεμβαίνουν οι ελεγκτικές αρχές, κάθε φορά που τα όρια δεν γίνονται σεβαστά. Και, φυσικά, μιας και όλοι κατά το σύνταγμα είμαστε ίσοι απέναντι στον νόμο, όλοι πρέπει να προστατευόμαστε όταν αδικούμαστε, και όλοι πρέπει να υφιστάμεθα τις συνέπειες, όταν αδικούμε. Διαφορετικά δεν υφίσταται ούτε Κράτος Δικαίου ούτε Πολιτισμός.