Έχετε δει σε ποδοσφαιρικό αγώνα να αγωνίζονται στην ίδια ομάδα και να είναι συμπαίκτες πατέρας και γιός; Το έχουμε δει φέτος στην ομάδα Β’ ερασιτεχνικής κατηγορίας, τον ιστορικό ΠΑΣ Κάστρου Ιωαννίνων, όπου τερματοφύλακας είναι ο 55χρονος Βασίλης Σκανδάλης και δεξιός αμυντικός ο 21χρονος γιος του, Κωνσταντίνος Σκανδάλης. Από τις σπάνιες περιπτώσεις αλλά όχι μοναδική. Υπάρχουν κυρίως στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα κάποιοι αιώνιοι εραστές της μπάλας, που δεν λένε να την εγκαταλείψουν όσο κρατούν τα πόδια και το λέει η ψυχή τους. Και επειδή πολλές φορές οι ομάδες δεν βρίσκουν εύκολα ποδοσφαιριστές ή έχουν απουσίες, γιατί πολλά παιδιά δουλεύουν και δεν ανταποκρίνονται πάντα στις υποχρεώσεις, χρειάζονται και κάποιοι μεγαλύτεροι για να καλύπτουν ανάγκες, αλλά να παρακινούν και τους νεότερους να παίζουν μπάλα και να μην απομακρύνονται από τους αθλητικούς χώρους.
Πως είναι να αγωνίζονται μαζί, στην ίδια ομάδα, πατέρας και γιός; Θα μας το πουν στη συνέχεια, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. Βρεθήκαμε στον αγώνα ΠΑΣ Κάστρου – ΑΕ Κληματιάς 2-1 που έγινε για το πρωτάθλημα Β’ κατηγορίας της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ηπείρου, στο γήπεδο Λιμνοπούλας. Ένα γήπεδο με πλαστικό τάπητα, δίπλα από το κλειστό γυμναστήριο, το κολυμβητήριο, τις ναυταθλητικές εγκαταστάσεις του Ναυτικού Ομίλου Ιωαννίνων και σε απόσταση αναπνοής από τα νερά της ξακουστής λίμνης των Ιωαννίνων. Ιστορική ομάδα και ο ΠΑΣ Κάστρου. Ιδρύθηκε το 1979 από κατοίκους που διαμένουν εντός του Κάστρου των Ιωαννίνων που ήταν η παλιά πόλη. Το κάστρο των Ιωαννίνων ήταν μια καστροπολιτεία που δημιουργήθηκε κατά την μεσοβυζαντινή περίοδο. Παρόλο που στο πέρασμα του χρόνου δέχθηκε διάφορες ενισχύσεις και τροποποιήσεις, το σχήμα και το μέγεθος του κάστρου παρέμειναν βασικά τα ίδια με εκείνα της βυζαντινής περιόδου, με τη διαφορά ότι τα εξωτερικά τείχη ανακατασκευάστηκαν εξ’ ολοκλήρου από τον Αλή πασά.
Πάμε τώρα στην ιστορία μας. Ο Βασίλης Σκανδάλης είναι μαθουσάλας των γηπέδων της Ηπείρου. Έφτασε μια ανάσα στο να γίνει επαγγελματίας στον ΠΑΣ Γιάννινα και στη συνέχεια αγωνίστηκε σε πολλές ομάδες. Τα τελευταία δέκα χρόνια είναι εκπαιδευτής τερματοφυλάκων στα τμήματα υποδομής του Ερασιτέχνη ΠΑΣ Γιάννινα. Αλλά δεν αρκείται σε αυτό. Θέλει να παίζει και ποδόσφαιρο! Τερματοφύλακας όπως πάντα. Το πρωτάθλημα Β’ κατηγορίας έφτασε στην 5η αγωνιστική και έκανε 4 συμμετοχές ως συμπαίκτης με τον γιο του, Κωνσταντίνο.
Πως νιώθει ένας πατέρας να παίζει με τον γιό του; Ο Βασίλης Σκανδάλης δηλώνει στο «ΦΩΣ»: «Στην αρχή μου φάνηκε απίστευτο. Είμαστε παραπάνω από τρία χρόνια συμπαίκτες στον ΠΑΣ Κάστρου. Νομίζω ότι σε έναν αγώνα με το Ασβεστοχώρι ή μέσα στην Κληματιά παίξαμε για πρώτη φορά συμπαίκτες. Δεν το κρύβω ότι ένιωσα συγκίνηση, ήταν ένα περίεργο συναίσθημα. Το έβλεπα και δεν το πίστευα. Θυμάμαι σε ένα κόρνερ έκανα έξοδο και σηκωθήκαμε μαζί στον αέρα με τον γιό μου για να διώξουμε τη μπάλα και λίγο έλειψε να τον χτυπήσω με τον αγκώνα. Ήταν δεξιός αμυντικός και φύλαγε το πρώτο δοκάρι. Τον Κωνσταντίνο, τον είχα από μικρό κοντά μου. Τα κύπελλα και τα μετάλλια που έπαιρνα από το ποδόσφαιρο τα έδινα στο σπίτι να τα χαίρεται αυτός. Όταν τον πήγα στην ακαδημία ποδοσφαίρου του ΑΟ Γιάννινα, ήθελε να γίνει τερματοφύλακας, γιατί στο σπίτι φορούσε τα δικά μου γάντια και τα παιδιά πάντα παρασύρονται από τους μεγαλύτερους. Εγώ επέμενα να μην γίνει τερματοφύλακας, να μην έχει το άγχος και την ευθύνη που έχει αυτή η θέση. Επειδή είναι γρήγορος και έχει ταχύτητα αποφάσισε ο ίδιος να παίζει από τα δεξιά ως μπακ και χαφ. Τον πήγα και στις ακαδημίες του ΠΑΣ Γιάννινα, κάποια στιγμή ήταν να επιλεγεί για την ομάδα Νέων Κ17 του ΠΑΣ. Αυτό δεν έγινε και έτσι τον έφερα στον ΠΑΣ Κάστρου, αφού και εγώ επέστρεψα σε αυτή την ομάδα για να κλείσω εδώ την καριέρα μου. Είναι συνειδητοποιημένο παιδί, σπούδασε σεφ και έχει τη δουλειά του ως πρώτη προτεραιότητα. Μετά τον κορονοϊό για δύο χρόνια δεν έπαιξε ποδόσφαιρο λόγω σπουδών και γιατί δούλευε στη Χαλκιδική. Δεν τον παρακίνησα εγώ να γίνει ποδοσφαιριστής. Μόνος του το επέλεξε. Η δική μου παρέμβαση ήταν να μη γίνει τερματοφύλακας. Εκεί είχαμε αντιδράσεις και διαφωνίες αλλά τελικά τώρα μου λέει ότι είχα δίκαιο, του αρέσει η θέση που αγωνίζεται».
Πως είναι η συνεργασία πατέρα και γιού στο γήπεδο; «Δεν τον ξεχωρίζω από τους άλλους παίκτες. Ό,τι λέω σε αυτόν λέω και στα άλλα παιδιά που με ακούνε λόγω ηλικίας και εμπειρίας. Τον Κωνσταντίνο κάποιες φορές του έβαλα και φωνές όταν δεν έκανε κάτι σωστά. Δεν έχει σημασία αν παίζουμε Β’ κατηγορία τοπικό, θέλουμε να κερδίζουμε και στα παιχνίδια υπάρχει ένταση. Μια φορά και αυτός εκνευρίστηκε και μου λέει “σταμάτα να φωνάζεις επιτέλους, άσε μας ήσυχους…”. Στο σπίτι μιλάμε για ποδόσφαιρο, αναλύουμε μαζί τα παιχνίδια, βλέπουμε μαζί αγώνες στην τηλεόραση, του αρέσει να ακούει τη γνώμη μου, ασχέτως αν κάποιες φορές διαφωνούμε. Εύχομαι στον γιο μου να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο και να κάνει αυτό που του αρέσει και τον γεμίζει περισσότερο σε συνδυασμό με τη δουλειά του. Εγώ παίζω σε αυτή την ηλικία γιατί μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Βοηθώ την ομάδα όταν έχει ανάγκη και δεν παίρνω τη θέση κανενός νέου παιδιού. Τουναντίον βοηθώ τα παιδιά, κάνω προπονήσεις και στους τερματοφύλακες. Μακάρι να έρχονται παιδιά για προπόνηση, να βγουν νέοι τερματοφύλακες, θα τους βοηθήσω όσο μπορώ και ας κάθομαι εγώ στον πάγκο. Φέτος το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος με έναν όμιλο των 20 ομάδων. Παίζουμε τις τελευταίες δύο εβδομάδες Τετάρτη και Σαββατοκύριακο. Πολλά παιδιά δουλεύουν, δεν μπορούν να αγωνιστούν, έχουμε τραυματίες, παθαίνουν θλάσεις. Έτσι βοηθάμε εμείς οι μεγαλύτεροι».
Για τη διαδρομή του στα γήπεδα ο 55χρονος γκολκίπερ μας είπε: «Αγωνίστηκα σε πολλές ομάδες. Γεννήθηκα το 1968 και μεγάλωσα στο Κάστρο των Ιωαννίνων, δίπλα από τη λίμνη. Μια περιοχή με πολλά μνημεία, επισκέπτες και μεγάλη ιστορία. Παίζαμε μπάλα στις αλάνες. Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο το 1984 από τη Νίκη Κάστρου. Έναν χρόνο μετά πήγα στον ΠΑΣ Κάστρου, την ομάδα που αγωνίζομαι και σήμερα. Στη συνέχεια πέρασα από Ατρόμητο και το 1988 μεταγράφηκα στην ερασιτεχνική ομάδα του ΠΑΣ Γιάννινα, επί εποχής Θανάση και Τάκη Λουκανίδη στην τεχνική ηγεσία της επαγγελματικής ομάδας. Ήμασταν μια φουρνιά καλών ποδοσφαιριστών. Τελικά δεν με έκαναν επαγγελματία στον ΠΑΣ, για λόγους που δεν είναι της παρούσας στιγμής να εξιστορήσω και συνέχισα για 18 χρόνια να παίζω σε καλές ομάδες Δ’ Εθνικής».
Ο Βασίλης Σκανδάλης, παρακολουθεί όλους τους εντός έδρας αγώνες του ΠΑΣ Γιάννινα, συνοδεύοντας τα παιδιά των ακαδημιών. Τονίζει ότι είναι αναγκαίο η ομάδα να μείνει στη Σούπερ Λιγκ για να μη τιναχτεί στον αέρα και η προσπάθεια που γίνεται για την αξιοποίηση των ταλέντων της περιοχής. Οι εκτιμήσεις του για την πορεία του «Άγιαξ της Ηπείρου»: «Ο ΠΑΣ ξεκίνησε καλά το πρωτάθλημα, αλλά τελευταία ενώ προσπαθούν οι παίκτες για το καλύτερο δεν βγαίνουν τα καλά αποτελέσματα και αυτό δημιουργεί ψυχολογική πίεση. Θέλει μια νίκη για να πάρει πάνω της, να φύγει το άγχος και η πίεση που υπάρχει. Είναι οπωσδήποτε δύσκολο το φετινό πρωτάθλημα και θέλει μεγάλη προσπάθεια. Εγώ έχω εμπιστοσύνη στην ομάδα, πιστεύω ότι θα παραμείνει στη Σούπερ Λιγκ. Όμως βασική προϋπόθεση είναι να κάνει υπομονή και ο κόσμος και να στηρίζει στις δύσκολες καταστάσεις. Όταν καίει η μπάλα εκεί χρειάζεται περισσότερο η συμπαράσταση του κόσμου. Δυστυχώς ορισμένοι φίλαθλοι δεν έχουν υπομονή, από το 20λεπτο του αγώνα αρχίζουν τη γκρίνια. Έτσι δεν βοηθούν τον ΠΑΣ, χειρότερα το κάνουν. Πρέπει πάση θυσία η ομάδα να παραμείνει στην κατηγορία. Αν υποβιβαστεί θα διαλυθούν τα πάντα. Γίνεται μια καλή προσπάθεια με τις υποδομές που θα πρέπει να έχει την ανάλογη συνέχεια».
«Από μικρός θαύμαζα τον πατέρα μου»
Πολλά ενδιαφέροντα μας είπε ο πατέρας, Βασίλης Σκανδάλης. Ας παραθέσουμε και αυτά που είπε στο «ΦΩΣ» και ο υιός, Κωνσταντίνος Σκανδάλης: «Μου φάνηκε απίστευτο στην αρχή, να είμαι συμπαίκτης με τον πατέρα μου. Από ένα σημείο και μετά άρχισα να το συνηθίζω. Παίξαμε μαζί όλα σχεδόν τα παιχνίδια από την αρχή της σεζόν. Από μικρός τον θαύμαζα, ειδικά όταν έπαιζε στον Ερασιτέχνη ΠΑΣ και ήθελαν να τον κάνουν επαγγελματία. Θυμάμαι και σε κάποιους τελικούς κυπέλλου που είχε αποκρούσει πέναλτι. Από μικρό με έπαιρνε στο γήπεδο, με έγραψε σε ακαδημία ποδοσφαίρου, ήθελε να παίξω και εγώ ποδόσφαιρο. Αλλά δεν πίστευα ότι θα παίζει στα 55 χρόνια του και θα γίνουμε συμπαίκτες, όπως τώρα καλή ώρα στον ΠΑΣ Κάστρου. Χαίρομαι που είναι καλά και συνεχίζει σε αυτή την ηλικία να παίζει μπάλα. Δεν ξέρω πως θα είμαστε εμείς και αν μπορούμε να παίζουμε όταν φτάσουμε στα χρόνια του. Ο θαυμασμός δεν είναι για μένα, αλλά για τον πατέρα μου που είναι σε πολύ καλή κατάσταση σε αυτή την ηλικία. Εγώ είμαι 21 ετών, είναι φυσιολογικό να παίζω ποδόσφαιρο. Τον καμαρώνω, αν και μου φαίνεται απίστευτο ότι είμαι συμπαίκτης του. Να μου πετάει τη μπάλα και να δίνει οδηγίες να την διώξω με τη μία για να μη την χάσω. Ή όταν γίνεται κάποιο κόρνερ ή φάουλ στην εστία μας να μου λέει που να σταθώ και ποιον να πιάσω. Οδηγίες δίνει και στους άλλους παίκτες, πως πρέπει να λειτουργούμε στην άμυνα, αλλά σε μένα είναι λίγο πιο αυστηρός. Με την εμπειρία που έχει βοηθά όλους μας. Ό,τι λέει στα άλλα παιδιά λέει και σε μένα. Δεν με ξεχωρίζει. Επειδή εγώ είμαι δεξιός αμυντικός, είμαστε πολύ κοντά και ακούμε είτε τις φωνές και τις παρατηρήσεις αν δεν κάνουμε κάτι σωστά, είτε ακούμε να μας λέει μπράβο όταν ενεργούμε σωστά. Οι συμβουλές του είναι πολύτιμες. Στο σπίτι μιλούμε για ποδόσφαιρο αλλά όχι πάντα. Ειδικά μετά από παιχνίδια που δίνει η ομάδα μας, με ενδιαφέρει να ακούω την γνώμη του, να δω πως είδε αυτός το παιχνίδι και αν συμφωνούμε μαζί. Πολλές φορές έχουμε τις διαφωνίες μας, όπως και όταν παρακολουθούμε στην τηλεόραση άλλους αγώνες».
«Δεν με άφησε να γίνω τερματοφύλακας»
Συνήθως οι γονείς είναι πρότυπο για τα παιδιά. Ο 21χρονος Κωνσταντίνος Σκανδάλης μας αποκαλύπτει ότι ήθελε να γίνει και αυτός τερματοφύλακας όπως ο πατέρας του, αλλά αυτός του άλλαξε γνώμη: «Εγώ από μικρός φορούσα στο σπίτι τα γάντια του πατέρα μου, τη φανέλα και ήθελα να γίνω τερματοφύλακας. Δεν με άφησε. Μου έλεγε να διαλέξω κάποια άλλη θέση, γιατί ο τερματοφύλακας είναι δύσκολη θέση και έχει πολύ άγχος, πρέπει να έχεις γερό στομάχι για να αντέξεις την πίεση. Νιώθεις μόνος σου, κάθε λάθος είναι μοιραίο και το πληρώνει η ομάδα. Εγώ αντιδρούσα, έκανα μπλονζόν στα κρεβάτια του σπιτιού για να πιάνω τις μπάλες, αλλά τελικά πέρασε το δικό του. Η διαφωνία κράτησε κάποια χρόνια, ώσπου σε ηλικία 14 ετών επέλεξα να παίζω μπακ χαφ από τα δεξιά. Τώρα στον ΠΑΣ Κάστρου είμαι δεξιός αμυντικός αλλά αν υπάρξει ανάγκη μπορώ να παίξω και μπροστά. Δεν με νοιάζει που δεν έγινα γκολκίπερ. Και εδώ που παίζω καλά είναι. Μου αρέσει αυτό που κάνω. Είμαι επαγγελματίας σεφ με σπουδές που έκανα. Προτεραιότητα έχει η δουλειά μου. Στον ΠΑΣ Κάστρου είμαστε μια ωραία παρέα, όπου κερδίζουμε όλοι μαζί και χάνουμε όλοι μαζί».
Η περίπτωση της οικογένειας Κουκουθάκη
Προπονητής στον ΠΑΣ Κάστρου είναι ο Γιάννης Κουκουθάκης. Μας θύμισε μια παλιότερη περίπτωση που είχαμε γράψει και στο «ΦΩΣ», με συμπαίκτες πατέρα και γιό. Και αυτή η περίπτωση με την οικογένεια Κουκουθάκη έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Μας την περιγράφει ο κόουτς: «Την αγωνιστική σεζόν 2016-17 ήταν συμπαίκτες στον ΠΑΣ Κάστρου ο αδελφός μου Βαγγέλης Κουκουθάκης με τον γιό του Χριστόφορο Κουκουθάκη και εγώ προπονητής. Σε πολλά παιχνίδια έπαιζε μαζί με αυτούς και ο ξάδελφός μας Γιάννης Κουκουθάκης, ο οποίος αγωνίζεται και σήμερα στον ΠΑΣ Κάστρου. Θυμάμαι σε έναν αγώνα με την ομάδα του Επισκοπικού είχαμε κερδίσει με 7-0. Είχαν σκοράρει ο αδελφός μου ο Βαγγέλης, ο γιός του Χριστόφορος και ο ξάδελφός μας ο Γιάννης. Και εγώ στον πάγκο ήμουν προπονητής τους. Είχατε κάνει ένα θέμα τότε στο «ΦΩΣ» για τις οικογένειες που παίζουν ποδόσφαιρο, αναφέροντας και την δική μας περίπτωση, της οικογένειας Κουκουθάκη. Εγώ ως προπονητής προσπαθούσα να κρατήσω ισορροπίες και να μη δείξω εύνοια σε κανένα. Είχα ποδοσφαιριστές τον αδελφό μου, τον γιό του που είναι ανεψιός μου και τον ξάδελφό μας. Έτσι έχουμε τώρα στην ομάδα τον Βασίλη Σκανδάλη και τον γιό του Κωνσταντίνο. Προφανώς ο ΠΑΣ Κάστρου είναι ομάδα με οικογενειακές παραδόσεις».
Όσο για την ομάδα του και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, είπε μεταξύ άλλων: «Είμαι ικανοποιημένος από την πορεία μας στο πρωτάθλημα. Παίζουμε σε έναν όμιλο των 20 ομάδων. Έχουμε μπροστά μας μαραθώνιο. Τελευταία παίζουμε και Τετάρτες. Αυτό είναι κούραση για τους παίκτες, καθώς οι περισσότεροι είναι εργαζόμενοι, έχουν τις δουλειές τους, πολλές φορές αδυνατούν να έρθουν και στα παιχνίδια. Γι’ αυτό παίζουν και ποδοσφαιριστές μεγαλύτερης ηλικίας για να καλύπτουμε ανάγκες από τραυματισμούς και απουσίες. Όταν ένα παιδί βλέπει πιο μεγάλους σε ηλικία συμπαίκτες του να προσπαθούν, να προπονούνται, να τρέχουν, να αθλούνται, παρακινείται να κάνει το ίδιο και να προσπαθεί περισσότερο».
Ο πρόεδρος του ΠΑΣ Κάστρου στο «ΦΩΣ»
Πρόεδρος τα τελευταία χρόνια στον ΠΑΣ Κάστρου είναι ο Γιώργος Σταύρου, από τους σοβαρούς παράγοντες του τοπικού χώρου. Καλά που υπάρχουν και αυτοί που βοηθούν τα μέγιστα στο να επιβιώνουν οι ομάδες. Διαφορετικά θα είχαν σβήσει οι περισσότερες. Για την περίπτωση Σκανδάλη και τον ΠΑΣ Κάστρου, ο πρόεδρος δήλωσε: «Είναι ευχάριστο που έχουμε στην ομάδα μας ποδοσφαιριστές πατέρα και γιο, τους Βασίλη και Κωνσταντίνο Σκανδάλη. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις. Είναι καλό τα παιδιά να παραδειγματίζονται από τους παλιότερους και να ασχολούνται με τον αθλητισμό. Τα τεχνικά ζητήματα αφορούν τον προπονητή. Εγώ δεν ανακατεύομαι με αυτά. Η δική μας αποστολή είναι να παρέχουμε στα παιδιά τα γήπεδα, αθλητικό εξοπλισμό και ότι άλλο χρειάζεται για να παίζουν ποδόσφαιρο, να αθλούνται. Αυτό είναι το ζητούμενο στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Να φέρνουμε παιδιά στον αθλητισμό, στα γήπεδα. Είμαι 17 χρόνια πρόεδρος στον ΠΑΣ Κάστρου. Είναι μια ψυχοθεραπεία η ενασχόλησή μου με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Καλύπτω με τον καλύτερο τρόπο τον ελεύθερο χρόνο. Έχουμε ζήσει καλύτερα χρόνια παλιότερα στα γήπεδα. Τώρα δεν έρχονται τα παιδιά για να παίξουν ποδόσφαιρο. Έχουν άλλα ενδιαφέροντα και περισσότερες υποχρεώσεις στα σχολεία. Δεν είναι εύκολο να συντηρηθεί μια ερασιτεχνική ομάδα και να λειτουργεί με αξιοπρέπεια. Εμείς προσπαθούμε για το καλύτερο και τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας. Είμαστε ομάδα παρέας, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να υπάρχει καλό κλίμα και να βλέπουμε το ποδόσφαιρο ως μια ευχάριστη κοινωνική εκδήλωση. Καταφέραμε να φτιάξουμε δικό μας γήπεδο στην περιοχή του Σταυρακίου, δίπλα από τον περιφερειακό δρόμο και γενικά έχουμε ένα καλό και οργανωμένο σωματείο».
Βαγγέλης Γυφτόπουλος
