1. Βλέπεται πολύ ευχάριστα. Είναι μια πανδαισία χρωμάτων καλοδεχούμενη πέρα για πέρα.
2. Τα ρούχα που βάλαν την Έμμα να φοράει στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι χάλια. Αντιλαμβάνομαι πως θέλει να δείξει την βρεφική, παιδική και εφηβική ηλικία της νοητικής της κατάστασης, καθώς οδεύει προς ωρίμανση, αλλά, βρε παιδιά τα ρούχα μου φάνηκαν τόσο άχαρα όσο και ένα ξενέρωτο δώρο σε εορτάζοντα/εορτάζουσα που ο επισκέπτης δωρίζει καθαρά λόγω υποχρέωσης.
3. Το σύμπαν που δημιούργησε ο Λάνθιμος με τους συνεργάτες του είναι καταπληκτικό. Αναφέρομαι στα σκηνικά που τα βρίσκω ισάξια του Μεγάλου Δασκάλου Τέρι Γκίλιαμ. Μπράβο, Γιώργο!
4. Οι ερμηνείες των ηθοποιών μου προξένησαν αμηχανία. Ο ίδιος ο Λάνθιμος, σε συνέντευξη που έδωσε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, παραδέχτηκε πως δεν έδωσε οδηγίες στους ηθοποιούς, παραδεχόμενος ότι δεν γνωρίζει πώς να διδάξει τους ηθοποιούς σχετικά με το παίξιμό τους. Η Χάνα Σιγκούλα είναι ένα Ιερό Τέρας του ευρωπαϊκού σινεμά και για τις λίγες σκηνές της, φαντάζομαι ότι της ήταν εύκολο να να τα βγάλει πέρα. Η Έμμα Στόουν με “άγγιξε” στη σκηνή που παρακολουθεί μαγεμένη μια τραγουδίστρια να ερμηνεύει ένα φάντο, και στη σκηνή που βλέπει τα νεκρά παιδιά και σπάει από τον πόνο. Πραγματικά με έπεισε και στις δύο σκηνές. Αλλά αυτά αρκούν;
5. Σε συνέχεια του 4. Γιώργο, σύμφωνοι, δεν κάνεις θέατρο και ελπίζω ποτέ να μη σου μπει η ιδέα να δουλέψεις πάνω σε αρχαία τραγωδία. Το σινεμά δεν παύει να είναι αναπαραστατική τέχνη. Δεν αρκούν οι ιδέες όσο μεγαλόπνοες και αν είναι, δεν αρκεί να ξέρεις να διαλέγεις φακούς, φίλτρα και τα λοιπά. Δε λέω να μιμηθείς τον Βέρνερ Χέρτζογκ που κόλλησε πιστόλι το κεφάλι του Κλάους Κίνσκι, ούτε να κάνεις ότι ο Μπερτολούτσι στο “Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι”, αίσχος με τις κακοποιητικές πρακτικές στο όνομα, δήθεν, της τέχνης. Αλλά πρέπει και να διευθύνεις τους ηθοποιούς.
6. Χαίρομαι που δεν γίνεται κατάχρηση στις ερωτικές σκηνές, διότι θα αποτελούσε κάτι τέτοιο το εύκολο χαρτί του εντυπωσιασμού.
7. Όχι άλλο ευρυγώνιο φακό και άλλες τέτοιες “εξυπνάδες”. Εκτός του ότι αισθανόμουν να ζαλίζομαι, είναι μαλακία!
8. Το τελευταίο κομμάτι της ταινίας, με τον πρώην σύζυγο, δεν ήταν κακό, αλλά ούτε και εξυπηρετεί την πλοκή. Γνώμη μου.
9. Είναι το “Poor Things” μια από τις ταινίες της χρονιάς; Λαμβάνοντας υπόψη τον χαμό που έγινε στη χώρα μας, ναι είναι. Έχει την ανάλογη ποιότητα; Με τίποτα! Γιατί; Διότι όλα ήταν επιδερμικά. Σκέψου ένα κομμάτι του βιρτουόζου κιθαρίστα Ίνγκβι Μάλμστιν (Yngvie Malmsteen): είναι γεμάτο φανταχτερά κιθαριστικά σόλο όπου τα δάχτυλα σαρώνουν τις κλίμακες αστραπιαία και ο μουσικός εφαρμόζει κάθε τεχνική που κατέχει, αλλά το κιθαριστικό σόλο κρατάει τόση ώρα, σε τέτοια ένταση που ξεχνάς τη μελωδία, άρα το μήνυμα και την ουσία.
10. Αξίζει να πάρει Όσκαρ; Τα βραβεία δεν έχουν πραγματική αξία. Ο Ούγγρος κλασικός συνθέτης Μπέλα Μπάρτοκ φέρεται να έχει πει ότι “οι διαγωνισμοί είναι για τα άλογα και όχι για τους καλλιτέχνες”.
11. Μετάνιωσα που είδα της ταινία; Καθόλου! Ήταν ευχάριστη πέρα για πέρα, με ένσταση για τα κόλπα με τους φακούς!
Ο Τοποτηρητής
