Το πραγματικό του όνομα ήταν Ρικάρντο Ελιέσερ Νεφταλί Ρέγιες Μπασοάλτο. Είναι, ίσως, ο πιο πολυδιαβασμένος ισπανόφωνος ποιητής. Σταδιοδρόμησε στις διπλωματικές υπηρεσίες της πατρίδας του της Χιλής. Πολυγραφότατος, άφησε έργο τεράστιο σε όγκο, αλλά και σε αξία. Σπουδαιότερες και γνωστότερες ποιητικές συνθέσεις του ήταν τα “20 ερωτικά τραγούδια και ένα απελπισμένο τραγούδι” και το “Γενικό άσμα” ή “Κάντο χενεράλ”. Η τελευταία είναι μια επική σύνθεση αποτελούμενη από 340 επί μέρους ποιήματα. Τα ποιήματα αυτά τα εμπνεύστηκε τον καιρό της εξορίας του (και πολλών άλλων Χιλιανών κομμουνιστών), κατά την οποία διέσχισε με ένα άλογο το νότιο τμήμα της οροσειράς των Άνδεων. Το “Γενικό άσμα” συμπυκνώνει όλο το πνεύμα της Λατινικής Αμερικής, την ιστορία, τους αγώνες και τις προσδοκίες των λαών που την κατοικούν. Το 1970 βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στην Ελλάδα, τέλος, έγινε γνωστός με την μελοποίηση του “Γενικού άσματος” από τον Μίκη Θεοδωράκη.
ΕΙΜΑΙ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ
Είμαι πεινασμένος για το στόμα σου, τη φωνή σου, την κόμη σου
και μες στους δρόμους διαβαίνω νηστικός, σιωπηλός,
δε με βαστάει το ψωμί, η αυγή μ’ ανατρέπει,
αναζητάω τον ρευστό ήχο των ποδιών σου την ημέρα.
Είμαι πεινασμένος για το γέλιο σου που γλιστράει,
για τα χέρια που έχουν χρώμα ορμητικού σιτοβολώνα,
είμαι πεινασμένος για τη χλωμή πέτρα των νυχιών σου,
θέλω να τραγανίσω το δέρμα σου σαν ένα άθικτο αμύγδαλο.
Θέλω να φάω τον καμένο κεραυνό μες στην ομορφιά σου,
την περήφανη μύτη του αλαζονικού προσώπου,
θέλω να φάω τη φευγαλέα σκιά των βλεφάρων σου.
Και πεινώντας έρχομαι και πάω μυρίζοντας το σούρουπο,
αναζητώντας σε, αναζητώντας τη ζεστή καρδιά σου
αν ένα λιοντάρι στη μοναξιά του Κιτρατούε.
