Το διαδίκτυο, δίχως αμφιβολία, μοιάζει με την ανοιγμένη στρόφιγγα από την οποία ρέει άφθονο το υγρό της πληροφορίας. Είμαστε σε θέση να παρακολουθούμε σχεδόν τα πάντα. Έτσι, απέκτησε κοινό, καθόλου αμελητέο, μετά θάνατον ο καθηγητής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Δημήτριος Λιαντίνης. Ήμουν στο τρίτο έτος στο Τμήμα Ιστορίας της ίδιας σχολής, όταν βρέθηκε ό,τι είχε απομείνει από το πτώμα του μέσα σε μια σπηλιά στον Ταϋγετο. Είχε εξαφανισθεί έναν χρόνο νωρίτερα, ενώ στο σημείωμα που άφησε, δήλωνε ότι προέβη σε αυτή την πράξη σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα όσα επρόκειτο να έρθουν.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, με τη βοήθεια του διαδικτύου, όπου έχουν αναρτηθεί βιντεοσκοπημένες διαλέξεις του, ο Λιαντίνης έγινε κάτι σαν θρυλικός γκουρού για αρκετό κόσμο. Σίγουρα, η ρητορική του δεινότητα συνέβαλε τα μέγιστα, καθώς η ομιλία του είχε γοητεία, ενώ χάρη στην πολυμάθειά του, διάνθιζε τον λόγο του με αρκετά αποσπάσματα από αρχαίους συγγραφείς και όχι μόνο. Και βέβαια η αντιπάθειά του για τους κληρικούς, τράβηξε ακόμη περισσότερο κόσμο.
Το πρόβλημά μου με το φαινόμενο Λιαντίνης είναι κάτι απλό: Ενώ ήταν ένας – πολύ διαβασμένος – φιλόλογος, συνέχεια μπερδευόταν στα χωράφια της φιλοσοφίας. Ναι, είχε διαβάσει αρχαία κείμενα, αλλά σε ό,τι αφορούσε λόγου χάρη στους Προσωκρατικούς Φιλοσόφους, γνωρίζουμε ότι δεν ήταν δυνατό να είχε διαβάσει τα γραπτά τους για τον απλούστατο λόγο ότι τα κείμενά τους δεν έχουν διασωθεί, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Ό,τι γνωρίζουμε για τους περισσότερους φιλοσόφους, το ξέρουμε χάρη στον Διογένη Λαέρτιο ο οποίος είχε συγκεντρώσει τα βιογραφικά στοιχεία αρκετών φιλοσόφων της αρχαιότητας και, επιγραμματικά, τις βασικές αρχές από τη σκέψη του καθενός. Ολόκληρα κείμενα έχουμε από τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τον Επίκουρο.
Ο Λιαντίνης, λοιπόν, δεν είχε ιδιαίτερη πρόσβαση σε κάποια “αρχαία σοφία”. Είχε καταγγελτικό λόγο, μιλούσε για “παρακμή”, σαφές δείγμα ακραίου συντηρητισμού, ενώ εξαιτίας του φανερού ναρκισσισμού του προέβαινε σε βεβιασμένες υπεραπλουστεύσεις και σε τραβηγμένα συμπεράσματα. Όσο για το απονενοημένο διάβημα στο οποίο προέβη, από σεβασμό στον νεκρό, αρνούμαι να το σχολιάσω. Απλά, είναι απαράδεκτο να εκθειάζουμε την αυτοκτονία όταν τόσοι άνθρωποι αγωνίζονται κάθε μέρα σε συνθήκες πραγματικά αντίξοες.
Ο Τοποτηρητής
