Για τη βρετανίδα συγγραφέα Βιρτζίνια Γούλφ έχουμε ξανακάνει λόγο: Κορυφαία μοντερνίστρια συγγραφέας υπήρξε επιφανές μέλος της ομάδας (καλύτερα, παρέας) του Μπλούμσμπερι, μαζί με τον Τζέιμς Τζόις, τον Τόμας Στερνς Έλιοτ κ.α.
Επηρεασμένη από την ανάγνωση του Οδυσσέα του Τζ. Τζόις έγραψε μεταξύ των ετών 1922 και 1924 το “μικρό της αριστούργημα” Η Κυρία Νταλογουέι. Το διάβασα πρόσφατα σε σπουδαία μετάφραση της Κωνσταντίνας Τριανταφυλλοπούλου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Όπως και στον Οδυσσέα, έτσι και εδώ όλη η δράση εκτυλίσσεται σε μία μέρα της αριστοκράτισσας κ.Νταλογουέι. Όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο, είναι ένα “κείμενο πυκνό, διεισδυτικό, εμπνευσμένο, μια σκιαγράφηση της ανθρώπινης συνείδησης”.
Τα μεγαλύτερα προτερήματα του βιβλίου αυτού είναι, από την μία, η υπέροχη γραφή, με λόγο γλαφυρό και ρέοντα σαν ποτάμι (της συνείδησης) με τις ποιητικές, συνειρμικές παρεκτροπές που προσωπικά όχι μόνο δεν με κούρασαν, αλλά το αντίθετο τις βρήκα ακαταμάχητες, και, από την άλλη, η έντονη και εξαντλητική σκιαγράφηση των χαρακτήρων που φτάνουν να φαντάζουν πραγματικοί, έτοιμοι να σταθούν μπροστά σου με σάρκα και οστά!
Στην αφήγηση θα βρεις ονόματα ανθρώπων ζωντανών και από καιρό πεθαμένων, αναμνλησεις από ταξίδια, γεύματα, δεξιώσεις, τον πόλεμο και τη φρίκη του, ένοχες συνειδήσεις, ματαιώσεις, φόβους αλλά και ελπίδα. Πραγματικά, δύσκολο να βρεις κάτι πιο πλήρες σε ό,τι αφορά στην γραφή χαρακτήρων. Συμφωνώ απόλυτα με το συμπέρασμα που, πάλι διατυπώνεται στο οπισθόφυλλο: “Ένα από τα πιο συγκινητικά, τα πιο επαναστατικά έργα του 20ου αιώνα”.
Ο Τοποτηρητής
