Ο Στυλιανός Τζιρίτας είναι ένας ιδιοσυγκρασιακός πολυπράγμων δημιουργός. Έχει εκδώσει βιβλία και φανζίν, έχει πραγματοποιήσει art performances, εδώ και χρόνια αρθρογραφεί πάνω στην μουσική αλλά και όχι μόνο. Έχει αφήσει το στίγμα του στο ελληνικό ιδιωτικό ραδιόφωνο – προσωπικά θεωρό εαυτόν τυχερό που έχω υπάρξει ακροατής της “Συχνοτικής Συμπεριφοράς” που παρουσίαζε μαζί με τον Χάρη Συμβουλίδη. Τέλος, εδώ και χρόνια κυκλοφορεί μουσικές δικές του και άλλων εκλεκτών καλλιτεχνών μέσα από τη δική του εκλεκτική δισκογραφική ετικέτα “A Man out of A Man”. Ήρθε η ώρα για την πρώτη του εικαστική έκθεση. Αναρτώ αυτούσιο το πλήρες και κατατοπιστικό Δελτίο Τύπου που παρέλαβα, ενώ ακολουθεί μια μίνι συνέντευξη που μου παραχώρησε. Δυστυχώς, δεν θα είμαι σε θέση να βρίσκομαι στην Αθήνα 25 και 26 Απριλίου. Όμως, όποιος και όποια θα βρίσκεται στο κλεινόν άστυ εκείνες τις μέρες, νομίζω ότι θα είναι καλή ιδέα να περάσει μια βόλτα από τον εκθεσιακό χώρο του Underflow. Ακολουθούν λεπτομέρειες.
Στυλιανός Τζιρίτας
Ιπ4.
Εγκατάσταση Αλόγων και Εμμονών
25 και 26 Απριλίου 2024@
Underflow Records & Art Gallery
Το Ιπ4. είναι ένα σύνολο κατασκευών του Στυλιανού Τζιρίτα όπου στο επίκεντρο αυτών βρίσκεται το άλογο ως μορφή. Ως υλικά αυτών των διοραμάτων έχουν χρησιμοποιηθεί εκτός των ίδιων των πλαστικών αλόγων (κλίμακες 1/72, 1/32 , 1/25) αντικείμενα που ήδη έχουν συγκεκριμένη μορφή από προηγούμενη χρήση τους και στη συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται σύνθεση αυτών σε νεώτερα περιβάλλοντα (εννοιολογικά και αισθητικά).
Στο επίκεντρο των κατασκευών που παρουσιάζονται στο Ιπ4. Μπορούν να ανιχνευθούν δύο συντεταγμένες. Η μία έχει να κάνει με το σώμα του αλόγου ως δυναμική εξέλιξη και κίνηση μέσα στο χώρο και παράλληλα μία σωρεία τυχαίων αντικειμένων που έρχονται σε σύμπλευση μεταξύ τους. Το άλογο ως κινητήριος δύναμη πίσω από την πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού έχει ενδιαφέρον στο βαθμό που κανένα άλλο ζώο δε συμβολίζει ταυτόχρονα τη δυναμική της εξελιξιμότητας και παράλληλα την ελευθερία. Γύρω από αυτό το δίπολο στήνονται μικρόκοσμοι εμφατικής αχρονικότητας που εμφανίζουν και τοποθετούν μικρογραφίες διαφορετικής κλίμακας αλόγων και ρεπλικών αυτών μέσα σε περιβάλλοντα που επίσης εντοπίζονται πολλαπλώς μέσα στο χρόνο και με στοιχεία που απηχούν διαφορετικές σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας (ενίοτε και δυστοπικής).
Στην ουσία ο Στυλιανός Τζιρίτας στην εγκατάσταση κάνει (ανα)κύκλωση ιδεών και αντικειμένων. Τα αντικείμενα που χρησιμοποιήθηκαν έχουν βρεθεί όλα σε κάδους απορριμμάτων και αυτό έχει να κάνει όχι με κάποια συμβολιστική διάσταση που θέλει να τονίσει ο Τζιρίτας αλλά επειδή αυτή είναι η πάγια λογική του. Συλλογές από αντικείμενα που οι άλλοι άνθρωποι δεν χρειάζονται.
Τα άλογα δεν εμφανίζονται για πρώτη φορά στην πορεία του Στυλίανού Τζιρίτα.. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 υπήρξε η έκδοση του εικαστικού (και γραφιστικού) fanzine Το Σιδερένιο Ψωράλογο ενώ αργότερα υπήρξε και το διήγημα Η Επανάσταση των Αλόγων στο περιοδικό Fractal ενώ η οπτική και πραγματικότητα των ζώων έχει έρθει και άλλη φορά στο επίκεντρο των παραγωγών του με την παράσταση Ο Λόγος του Λαγού σε σκηνοθεσία της Νατάσας Ιατροπούλου που παρουσιάστηκε το 2002 στο Μικρό Μουσικό Θέατρο για τρεις παραστάσεις.
Το Ιπ4. είναι μία κατασκευή εμμονών.
Πληροφορίες:
Ημερομηνία : Πέμπτη 25 & Παρασκευή 26 Απριλίου 2024
Χώρος : Underflow Records & Art Gallery / Καλλιρρόης 39, Αθήνα
Ώρες : 6.30 – 10.30 μμ.
Βιογραφικό
Ο Στυλιανός Τζιρίτας γεννήθηκε το 1967. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι κριτικός και αρθρογράφος μουσικών και ηχητικών θεμάτων, ιδιοκτήτης του label A Man out of A Man, δισκογραφεί από το 1988, έχει εκδώσει κάμποσα fanzines, έχει γράψει πέντε βιβλία, έχει κάνει από το 1998 δεκαεπτά art performances, ενώ επί δεκατέσσερα έτη ήταν συμπαραγωγός στην ραδιοφωνική εκπομπή Συχνοτική Συμπεριφορά. Το Ιπ4. Είναι η πρώτη του εικαστική έκθεση.
Συνέντευξη
1. Πείτε μας λίγα λόγια σχετικά με τα υλικά με τα οποία δουλέψατε για τα έργα που θα εκτίθενται. Η ίδια η φύση των υλικών, σε μια ψηφιακή/άυλη εποχή δηλώνει κάτι;
Τολμώ να πω ότι περισσότερο έκανα σύνθεση κάποιων υλικών, δεν πέρασα στο χώρο επεξεργασίας της όποιας πρώτης ύλης. Αυτό δεν έχει να κάνει με τίποτε άλλο παρά με το ότι έτσι λειτουργώ γενικότερα στον εκφραστικό μου κώδικα, συνταιριάζω, ενίοτε ανόμοια και αυτό είναι πάντα ένα ωραίο στοίχημα, σε κώδικα κατασκευασμένα προϊόντα. Στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποίησα πολλών διαφορετικών κλιμάκων πλαστικά άλογα από πολεμικά ή ακόμα και φυσιολατρικά σετ παιχνιδιών αποφεύγοντας όμως συνειδητά τις pop εκφάνσεις τύπου Lego ή Playmobil διότι ήθελα να δώσω μια τραχιά μορφή. Έχουν χρησιμοποιηθεί επίσης πολλά διαφορετικά υλικά όπως άμμος, ξύλο, πλαστικό, ρητίνη, χαρτί, γυαλί, μέχρι και ζελέ μαλλιών και σιρόπι γλυκών.
Στο δεύτερο ερώτημα σας δεν έχω κάτι να απαντήσω, ο καθείς εξάλλου εκφράζεται με τα υλικά που επιλέγει ανεξαρτήτως εποχής.
2. Στην περιγραφή που συνοδεύει την εκδήλωση (ιβέντ) στο διαδίκτυο γίνεται ανάλυση σχετικά με την επιλογή του αλόγου ως κεντρική ιδέα ή συνεκτικό δεσμό της έκθεσης. Θα μπορούσατε να εμβαθύνετε περαιτέρω;
Όπως και αν ακουστεί/διαβαστεί αυτό δεν υπάρχουν συμβολιστικές δομές στα έργα μου. Απεικονίζω αυτό που έχω στο μυαλό μου και δεν καλώ τον θεατή να φανταστεί ή να εξάγει συμπεράσματα σε εννοιολογικό επίπεδο. Οι γαίες στις οποίες εγκιβωτίζονται τα άλογα έχουν να κάνουν με φαντασιακές κοινωνίες τις οποίες στελεχώνω στα μάτια του θεατή με ικανοποιητικά στοιχεία ώστε να καταλάβει ακριβώς την περιρρέουσα ατμόσφαιρα κάθε κατασκευής. Η όλη ιδέα ξεκίνησε από το ότι πάντα με ενδιέφερε να τσεκάρω τα ζώα που υπάρχουν σε κινηματογραφικές ταινίες. Δεν μιλάω γι αυτά που έχουν πρωτεύοντα ρόλο σε μία περιπέτεια ή σε μια οικογενειακή ταινία αλλά αυτά που βρίσκονται είτε τυχαία στο πλάνο (γάτες και σκυλιά που περιφέρονται για παράδειγμα σε πολλές ελληνικές ταινίες της εποχής του ασπρόμαυρου κινηματογράφου) είτε σε ρόλο μοχλού για την εξέλιξη του φιλμ. Το τελευταίο έχει να κάνει κυρίως με τις ταινίες του αμερικάνικου κινηματογράφου που πραγματεύονται την Άγρια Δύση. Ο ανθρώπινος ήρωας του σεναρίου ακόμα και όταν η ταινία έχει σχεδόν σβηστεί στη μνημονοχώρα μας εντούτοις εξακολουθεί να υπάρχει, τα ζώα με όλη την αυθεντική στάση τους (δεν προσποιούνται κάποιο ρόλο, απλά πράττουν) εξαφανίζονται από το συνειδητό μας.
Το άλογο υπάρχει πίσω από κάθε πτυχή της ανθρώπινης ιστορίας είτε μιλάμε για κατασκευές οικιστικών δομών / λατρευτικών χώρων και κατασκευών άμυνας και επίθεσης μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα. Να σημειώσω ότι αμφότεροι οι παππούδες μου, λόγω της βιοποριστικής τους ενασχόλησης με ζώα στο χωριό, στον πόλεμο της Αλβανίας ήταν μουλαράδες και πάντα τους ρωτούσα γι’ αυτή την πτυχή του πολέμου, τον ανεφοδιασμό. Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα το άλογο μπήκε σε μια νέα θέση, αυτή του διασκεδαστή αλλά με τραγικό τρόπο. Άλογα κούρσας, άλογα στις ταινίες, άλογα για άμαξες που περιφέρουν τουρίστες στα αξιοθέατα. Παράλληλα σε όλο αυτό το διάστημα των εκατοντάδων χρόνων σύμπλευσης με την ανθρώπινη δραστηριότητα παρατηρείται το εξής: Χέρι χέρι με την απόλυτη εκμετάλλευση του χώρου αυτού υπάρχει το δαφνοστεφάνωμα είτε σε περιπτώσεις τύπου Βουκεφάλα είτε τύπου Μυνχάουζεν και ανάδειξη του αλόγου ως το απόλυτο σύμβολο ελευθερίας όπως τα αυτοκίνητα Mustang), η Μαύρη Καλλονή στη μυθιστοριογραφία ενώ μιλάμε στην κυριολεξία για ένα υποχείριο του ανθρώπου. Εξάλλου η κίνηση του αλόγου ως δυναμική μέσα στο εκάστοτε τοπίο είναι παραπάνω από συναρπαστική.
