Η κοινωνία είναι έτοιμη από καιρό
«Πέθανε ο σύντροφός του και τον εμπόδισαν να πάει ακόμα και στην κηδεία»
Η Γεώργια Δάμα, δημοσιογράφος και φίλη ομόφυλου ζευγαριού με παιδιά, θυμάται μια ιστορία που αποδεικνύει πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη ψήφισης του νομοσχεδίου για την ισότητα στον γάμο και την τεκνοθεσία.
του Θοδωρή Αντωνόπουλου
ΔΕΝ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ότι η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα είναι γκετοποιημένη στην πραγματική ζωή. Είναι ο περιπτεράς της γειτονιάς, ο γείτονάς μου στο νησί. Είναι η δασκάλα της διπλανής πόρτας. Ο φοιτητής σε άλλο όροφο. Η φίλη μου η Στέλλα που θα βγούμε για φαγητό… Είναι δηλαδή οι άνθρωποι που θα πω «καλημέρα». Δεν μπορώ να διαχωρίσω τις σχέσεις μου βάσει ερωτικών επιλογών. Με όλους βρίσκεις κάτι να συνδεθείς. Με ορισμένους έχεις να πεις περισσότερα.
Ζω στα Εξάρχεια, μια γειτονιά που τη χαρακτηρίζει η αποδοχή της διαφορετικότητας. Επιπλέον, ως δημοσιογράφος, χρειάστηκε για τις ανάγκες του ρεπορτάζ να ταξιδέψω όπου γης. Όταν γνωρίζεις τον κόσμο, το τελευταίο που σ’ ενδιαφέρει να μάθεις είναι οι σεξουαλικές προτιμήσεις κάθε ατόμου.
Πρέπει να είσαι με αυτιά και μάτια ορθάνοιχτα. Να σε εμπιστευτούν, να σου μιλήσουν. Τους ανθρώπους ή τους αποδέχεσαι είτε τους απορρίπτεις. Μίλησα πολλές φορές με άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Συνάντησα καλούς και κακούς, όμορφους και άσχημους –και δεν εννοώ στην εμφάνιση–, απατεώνες και ηγέτες.
Η μάχη για τα δικαιώματα είναι διαρκής και αυτό ισχύει διεθνώς. Χιλιάδες άνθρωποι στις προηγμένες κοινωνίες και στη χώρα μας παλεύουν, για παράδειγμα, για τα δικαιώματα των ζώων. Είναι δυνατό να αγνοούμε τα δικαιώματα άλλων συνανθρώπων μας; Πώς να μη στηρίξεις ανθρώπους οι οποίοι αγαπιούνται βαθιά, αλλά στη χώρα μας δεν έχουν την επιλογή του γάμου; Πιστεύω έπειτα πως και η κοινωνία έχει ωριμάσει. Δεν μπορεί πλέον να κλείνει τα μάτια και να υποκρίνεται, καταδικάζοντας μέλη της.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να κάνουν τη δική τους οικογένεια όπως την ονειρεύονται, διότι γάμος σημαίνει οικογένεια. Διαφορετικά, όσοι δεν το έχουν, θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα και να ζήσουν σε μία από τις πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπου εξασφαλίζεται το δικαίωμα στην οικογένεια χωρίς εκπτώσεις. Έχω υπόψη αρκετά τέτοια παραδείγματα.
Σε όσους διαφωνούν με τα παραπάνω θα πρότεινα να κρατήσουν την άποψή τους για τον εαυτό τους. Δεν τους αφορά και δεν θα έπρεπε να τους αφορά η ζωή των άλλων. Τέτοιες αντιλήψεις έχουν καταστρέψει πολλές ζωές, αιώνες τώρα.
Βραδάκι, στην «Ελευθεροτυπία», χτύπησε το εσωτερικό. Από τη φωνή διέκρινα ότι επρόκειτο για έναν ηλικιωμένο. Ήταν διστακτικός, πολύ ευγενικός. Βιαζόμουν να φύγω, αλλά καταλάβαινα ότι ήθελε να μιλήσει. Είπε ότι απεβίωσε ο σύντροφός του, στο νοσοκομείο. Ήταν καρκινοπαθής. Ήταν διαρκώς δίπλα του. Είχαν ζήσει μαζί κοντά μισό αιώνα.
Οι γιατροί δεν τον ενημέρωναν για την πορεία της υγείας του. Δεν μπορούσε να τον ασφαλίσει στο Ταμείο του. Δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν ούτε κοινό τραπεζικό λογαριασμό. Τα περιουσιακά τους στοιχεία από τον κοινό τους βίο τα κληρονόμησαν συγγενείς που ποτέ δε νοιάστηκαν γι’ αυτόν. Τον εμπόδισαν να πάει ακόμα και στην κηδεία.
Η Γεωργία Δάμα είναι δημοσιογράφος και φίλη ομόφυλου ζευγαριού με παιδιά.
πηγή:http://www.lifo.gr
