Αγαπητή Γιουνάιτεντ,
σε ακολουθώ από την εποχή του Καντονά με τον σηκωμένο γιακά. Μου έχεις δώσει πολλές χαρές και κάμποσες ψυχρολουσίες. Η φετινή πορεία σου είναι η χειρότερη που θυμάμαι. Δεν με πειράζει που δεν παίρνεις τίτλους τόσο όσο η άθλια εικόνα στο γήπεδο. Αυτό που το κάνει ανυπόφορο είναι ότι αυτοί που σε διοικούν έχουν ξοδέψει έναν σκασμό λεφτά, εξοργιστικά πολλά λεφτά δίχως ποδοσφαιρική λογική, μόνο πόσες εμφανίσεις (νομίζουν ότι) θα πουλήσουν, και πόσους άμπαλους φόλοουερς έχουν στο ίνσταγκραμ. Το αποτέλεσμα φαίνεται σε περιπτώσεις σαν το φιάσκο Πολ Πογκμπά. Ο Ματ Μπάσμπι για να στήσει τους θρυλικούς Μπέμπηδες της δεκαετίας του 1950, στρατολόγησε πιτσιρικάδες που παίζαν στα δρομάκια στις εργατικές γειτονιές, έχοντας αλωνίσει κάθε σχολείο, κάθε πάρκο και κάθε γειτονιά της Κομητείας με έδρα το Μάντσεστερ. Φυσικά, τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά ένα έχω να πω: ΣΥΝΕΛΘΕ! Δεν γίνεται να τρως τρία από την Μπόρνμουθ. Η χειρότερη Μπάγιερν των τελευταίων χρόνων σε είχε για πλάκα. Το ΣΚ πας στο Άνφιλντ, πόσα θα γράψει;; Αυτά είχα να πω, να με συμπαθάς που βάζω τις φωνές, αλλά όποιος αγαπάει παιδεύει.
Υμέτερος
