“Μούσα της Νύχτας”
Μούσα της Νύχτας
Μούσα της Στέρησης
της κυτταρικής μου μνήμης της Οργής
δαφνοστεφανωμένο
πολυαγαπητό
παιδί δικό σου είμαι κι εγώ
και στις αστραφτερές σου ασφάλτους
με ταραγμένη ενόραση απ’ το αλκοόλ
την ψυχή μου αναβοσβήνω και καταπονώ
για την Τιμή σου.
Μούσα των λεηλατημένων γηπέδων και συναυλιών
των άσπρων ίσκιων των πρεζονιών
Μούσα των γκέτο της Σιωπής
των άγραφων δίκαιων νόμων
το Λόγο μου, Μούσα
κάνε γάργαρο νεράκι καθαρό
ύμνο μετάλλου θέλω να ψάλω
τα πάθη να ιστορήσω
γι’ αυτούς
που από σμίξη ανίερη
σε γη απανθρακωμένη
ήρθαν.
Μούσα της Νύχτας
το Λόγο μου ανάβλυσε από πηγή φωτός
γιατί Ύμνο ανδρείας θέλω να ψάλω
γι’ Αυτούς
που χωρίς σταλαγματιά νερό
σαν πέτρες μεγαλώσανε
και ψάχνοντας αντίστροφα
να βρουν νερό και φως
πέτρινες ρίζες άπλωσαν
και άλωσαν
υπόγεια
κι αντίστροφα την πόλη.
από τη συλλογή Απόντες (1986)
Κατερίνα Γώγου
(1940 – 1993)
