Σε δελτίο τύπου που λάβαμε πρόσφατα από την αρμόδια υπηρεσία της Δημοτικής Αρχής διαβάζουμε τα εξής:
“Ο Δήμαρχος Πρέβεζας κ. Νίκος Γεωργάκος συγκρότησε ομάδας εργασίας και συμβουλευτικής με σχετική του απόφαση για μία διπλή αποστολή. Αρχικά η εν λόγω ομάδα εργασίας έχει ως αντικείμενο τη μελέτη, επεξεργασία και επιμέλεια των συνολικών δράσεων για την ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό της Δημοτικής Βιβλιοθήκης καθώς και τη συμβουλευτική συνδρομή της ως προς τα εκθέματα στη δημιουργία ψηφιακού μουσείο πόλεως.
Η ομάδα θα έχει ως έργο την επεξεργασία, την επιστημονική τεκμηρίωση και υποβολή προς τον Δήμαρχο Πρέβεζας των προτάσεων και εισηγήσεων για την προετοιμασία και την εκτέλεση δράσεων σχετικών με το αντικείμενό της είτε της αναπτύξεως της Δημοτικής Βιβλιοθήκης είτε της ολοκλήρωσης της λίστας των εκθεμάτων στο ψηφιακό μουσείο.
Πρόεδρος και συντονιστής της τετραμελούς ομάδας εργασίας ορίζεται ο αρμόδιος εντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος κ. Λεωνίδας Αργυρός και μέλη η κα Σέβη Κονταξή, επιστημονική συνεργάτιδα του δημάρχου η κα Σπυριδούλα Γεωργοκίτσου, εκπαιδευτικός – ειδική σύμβουλος του δημάρχου σε θέματα πολιτισμού και η κα Μαρία Τούση, εκπαιδευτικός.
Τα μέλη της ομάδας εργασίας θα παρέχουν τις υπηρεσίες τους χωρίς χρηματική αποζημίωση ή άλλου είδους αμοιβή, ενώ η διάρκεια των εργασιών της έχει ως χρονικό ορίζοντα την 31/12/2023.”
Έχουμε να πούμε τα εξής:
α΄. Ο κ.Αργυρός ως εντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος και αρμόδιος σχετικά με τα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, και οι κυρίες Κονταξή και Γεωργοκίτσου, με τις ιδιότητές τους ως επιστημονική συνεργάτιδα και ως ειδική σύμβουλος για θέματα πολιτισμού αντίστοιχα, αυτονόητα θα ασχοληθούν με το συγκεκριμένο έργο αμισθί. Από τη στιγμή που κατέχουν θεσμικές τρόπον τινά θέσεις, προς τι η επισήμανση; Από την άλλη, κ. Τούση, συμμετέχει με ποια αρμοδιότητα; Δεν τη γνωρίζω προσωπικά, και θα χαρώ πολύ στην περίπτωση που στην πράξη φανεί άξια, αλλά ως εκπαιδευτικός και μόνο, τι γνώσεις έχει αποκτήσει, και με ποια κατάρτιση, σχετικά με τις ανάγκες μιας σύγχρονης δανειστικής Βιβλιοθήκης; Αλήθεια, οι έχοντες σπουδάσει Βιβλιοθηκονομία, είναι λιγότερο γνώστες; Και ένας ή μια εκπαιδευτικός, πως καλύπτει την ανάγκη σπουδών και γνώσεων πάνω στην επιστήμη της Μουσειολογίας;
β΄. Η Δημοτική Βιβλιοθήκη ταλαιπωρείται, κατά βάση από ένα πρόβλημα· χρειάζεται να στεγαστεί σε νέο κτίριο, κατά πολύ μεγαλύτερο σε έκταση. Ναι, είναι σημαντικό το ότι βρίσκεται σε κεντρικό σημείο. Τι να το κάνεις, όμως, μιας και το εσωτερικό με τόσους τόμους στοιβαγμένους, είναι αφιλόξενο για όποιον ή όποια επιθυμεί να μελετήσει εντός της βιβλιοθήκης. Κάτι τέτοιο είναι σημαντικό για εκείνους ή εκείνες που θέλουν να συλλέξουν στοιχεία για εκπαιδευτικούς λόγους πχ εκπόνηση εργασίας. Είναι επίσης σημαντικό για τον κάθε αναγνώστη που επιθυμεί να διαβάσει το βιβλίο του σε περιβάλλον πλήρους ησυχίας – στο σπίτι ακόμη και μόνος να ζει κάποιος, στις πολυκατοικίες, όπως και να το κάνουμε, δεν επικρατεί πλήρης ησυχία.
Γ΄. Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας, σε ότι έχει να κάνει με τους πεζούς, με την παράνομη διέλευση μηχανοκίνητων οχημάτων στο Ιστορικό Κέντρο της πόλης μας, έχει καταντήσει πια κούφιο γράμμα ή κουρελόχαρτο. Τα φώτα στις κολώνες της ΔΕΗ δεν ανάβουν σε πολλές περιοχές της πόλης. Οι δρόμοι και οι πεζόδρομοι είναι σε κακή κατάσταση, θέτοντας σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των πεζών. Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ασχολούνται οι αρμόδιοι με ψηφιακό μουσείο. Προφανώς και δεν είναι κακή ιδέα, αλλά αφού λυθούν τα βασικά ζητήματα, αυτά, δηλαδή, που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα του κάθε δημότη και της κάθε δημότισσας και φυσικά των νέων, παιδιών κι εφήβων. Για δημόσιους χώρους πάλι, ούτε λόγος.
Αυτά για την ώρα. Παρόλ’ αυτά, δεν βλέπουμε να συγκινείται κανείς και καμία. Κρίμα, πολύ κρίμα.
Ιωσήφ Κ.