Τον Αλέκο Τάτση, πρώην ποδοσφαιριστή και νυν προπονητή των ακαδημιών του Ολυμπιακού στα Γιάννινα και του ΑΟ Ανατολής, φιλοξενούμε σήμερα σε μια συνέντευξη με απλωμένη την ατζέντα των θεμάτων, για το χθες, το σήμερα και το αύριο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αγωνίστηκε σε ΠΑΣ Γιάννινα, Παναργειακό, Πασσαρών Ροδοτοπίου, Προοδευτική, Ολυμπιακό, Κόλστεστερ, Γουόλσολ, Εθνικό, Παναχαϊκή, Βύζαντα Μεγάρων, Δόξα Κρανούλας. Τα τελευταία δέκα χρόνια είναι επαγγελματίας προπονητής στα Γιάννινα. Κατάγεται από πολυμελή αθλητική οικογένεια, που τιμήθηκε από τον ΠΣΑΤ, το 2003, με το «έπαθλο κοινωνικής προσφοράς» που απένειμε στην οικογένεια του Πέτρου και της Στέλλας Τάτση, ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος. Τα τρία αγόρια, Γιάννης, Αλέκος, Νίκος ασχολήθηκαν με το ποδόσφαιρο. Τα κορίτσια, Μαρία, Χριστίνα, Λαμπρινή ασχολήθηκαν με την άρση βαρών, τον στίβο και το γυναικείο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, η Μαρία Τάτση, έλαβε μέρος και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϋ, στο αγώνισμα της άρσης βαρών.
Ενδιαφέρουσες οι επισημάνσεις του Αλέκου Τάτση για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και τα προβλήματά του, το οποίο υπηρετεί ως προπονητής, για τη διαδρομή του στα γήπεδα, για το πρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ, τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΣ, για τα όσα έζησε στις ομάδες και τους αγωνιστικούς χώρους, τα πρόσωπα που γνώρισε στην πορεία.
Αλέκο, με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό;
Είμαι από το 2013 επαγγελματίας προπονητής. Ασχολούμαι με τις αναπτυξιακές ηλικίες του ποδοσφαίρου, με παιδιά που έχουμε στην ακαδημία και παράλληλα είμαι προπονητής στον Αθλητικό Όμιλο Ανατολής.
Η ακαδημία είναι στο δίκτυο του Ολυμπιακού;
Εδώ και τέσσερα χρόνια έχουμε συνεργασία με τον Ολυμπιακό. Έχουν δοκιμαστεί παιδιά στον Ολυμπιακό, αλλά έχουν πάει παιδιά και σε άλλες ομάδες, όπως και στον ΠΑΣ Γιάννινα. Υπάρχει πολύ ταλέντο στο ποδόσφαιρο των Ιωαννίνων. Αν συνδυαστεί με όρεξη για δουλειά, τότε βγαίνει καλό αποτέλεσμα. Χαρά μας είναι τα παιδιά να αγαπήσουν τον αθλητισμό, να είναι καλοί χαρακτήρες, και όσα μπορούν, να πάνε ψηλότερα.
Εξήγησέ μας, τι σημαίνει συνεργασία με τον Ολυμπιακό;
Υπεύθυνος είναι ο Βασίλης Νάνος, που είναι ο διευθυντής των συνεργαζόμενων ακαδημιών ανά την Ελλάδα. Υπάρχει και ένα τιμ ανθρώπων του Ολυμπιακού με τους οποίους συνεργαζόμαστε.
Θυμάμαι, μία φορά είχε έρθει και ο Καρεμπέ στις ακαδημίες.
Ναι, έχουν περάσει ο Καρεμπέ, ο Νικοπολίδης με τον Βούζα, ο Μαυρογενίδης, ο Τάσος Πάντος και άλλοι.
Ποιοι προπονητές είστε;
Είμαστε εγώ, ο Μιχάλης Μπόλος, ο Κώστας Βίλης, ο Σταύρος Παπαβασιλείου και ο Γιάννης Παπαδημητρίου ως προπονητής τερματοφυλάκων.
Που κάνετε προπονήσεις;
Από το 2013 μέχρι πριν από λίγους μήνες, κάναμε προπονήσεις στο παραλίμνιο πάρκο. Τώρα έχουμε κάνει δικά μας γήπεδα, σε κοντινή απόσταση από τις εγκαταστάσεις του παραλίμνιου πάρκου.
Στις ερασιτεχνικές ομάδες, είναι δύσκολο ή εύκολο το έργο των προπονητών;
Αν το πάρεις στα σοβαρά, οι προπονητές έχουν δύσκολο έργο, γιατί έχουν να κάνουν με ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές που έχουν τις δουλειές τους και δεν μπορούν να είναι συνέχεια στις προπονήσεις. Εκεί χρειάζεται καλή διαχείριση από τους προπονητές και να υπάρχει το ανάλογο πρόγραμμα. Γενικά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι δύσκολο για όλους, όχι μόνο για τους προπονητές, αλλά για τους παίκτες και τους παράγοντες.
Πόσα χρόνια είσαι προπονητής στον ΑΟ Ανατολής;
Φέτος είναι ο τρίτος χρόνος. Έχουμε οργανωμένο σωματείο με καλές εγκαταστάσεις και καλή προσέλευση παιδιών στις προπονήσεις. Ξεκινήσαμε μια προσπάθεια με νέα κυρίως παιδιά, βάλαμε βάσεις και φέτος έχουμε στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την άνοδο στη Γ’ Εθνική κατηγορία.
Δώσε μας μια εικόνα από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο των Ιωαννίνων. Βλέπουμε κάθε χρόνο ομάδες να βάζουν λουκέτο αναστέλλοντας την αγωνιστική δραστηριότητα.
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια δεν είναι τόσο καλή η κατάσταση. Σε αυτό συνετέλεσε και η αναστολή αγώνων και προπονήσεων την περίοδο της πανδημίας. Όταν ξανάρχισαν οι δραστηριότητες, υπήρξαν ομάδες που δεν συνέχισαν την αγωνιστική δράση. Υπάρχει γενικά οικονομικό πρόβλημα. Είναι ομάδες που δυσκολεύονται να αγοράσουν και μπάλες. Πόσο να αντέξουν ακόμα οι παράγοντες; Άνθρωποι της καθημερινότητας και του μόχθου είναι οι περισσότεροι. Ό,τι μπορούν, κάνουν. Είναι δύσκολο να συντηρήσουν και τα γήπεδα που έχουν φυσικό χόρτο. Με πλαστικό τάπητα είναι ελάχιστα. Έτσι πολλές ομάδες ψάχνουν να βρουν γήπεδα για προπόνηση.
Σε σχέση με τα χρόνια που έπαιζε η δική σου γενιά ποδόσφαιρο, νομίζουμε ότι τα πράγματα είναι τώρα καλύτερα.
Αυτό είναι αυτονόητο. Εμείς παίζαμε σε γήπεδα με άμμο και χώμα. Δεν είχαμε καλά γήπεδα, αλλά είχαμε θέληση για μπάλα. Τώρα παρακαλούμε τα παιδιά να έρθουν για μπάλα στο γήπεδο. Όμως, μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι τα παιδιά είναι πολύ φορτωμένα με σχολικές και άλλες υποχρεώσεις. Γι’ αυτό έχουν περιορισμένο χρόνο για αθλητικές δραστηριότητες. Οι παλαιότερες γενιές, ήταν μπάλα και τίποτα άλλο.
Βλέπουμε συνεχώς να επιδοτούνται οικονομικά οι ΠΑΕ για τις ομάδες Νέων και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο οι ομάδες να μην παίρνουν ούτε ένα ευρώ.
Η απάντησή μου είναι ξεκάθαρη. Το μέλλον είναι στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Χωρίς το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να υπάρξει και επαγγελματικό. Μα και τα παιδιά που πηγαίνουν στις ομάδες Νέων των ΠΑΕ, ξεκινούν τα περισσότερα από ερασιτεχνικές ομάδες. Δεν υπάρχει η ανάλογη υποστήριξη των ερασιτεχνικών σωματείων.
Νομίζω ότι και οι περισσότεροι επαγγελματίες Έλληνες ποδοσφαιριστές στη Σούπερ Λιγκ από ερασιτεχνικές ομάδες ξεκίνησαν την καριέρα τους και όχι από τις ομάδες Νέων των ΠΑΕ.
Αν πάμε στα δικά μου χρόνια θα δούμε ότι όλοι βγήκαμε από μικρές ερασιτεχνικές ομάδες. Εγώ, ο αδελφός μου ο Γιάννης, ο Γήττας, ο Μανώλης, ο Παπαβασιλείου, ο Μπουτσουρής, ο Τζιάλλας, ο Ευθυμιάδης, ο Γκαρόζης, ο Τσιατούρας και άλλοι, παίξαμε στον ΠΑΣ προερχόμενοι από μικρά σωματεία. Στις ομάδες Νέων τα περισσότερα παιδιά έχουν μάνατζερ και δεν είναι καλό που βιάζονται να γίνουν επαγγελματίες. Και όταν γίνονται επαγγελματίες, αν δεν πάρουν παιχνίδια, απογοητεύονται και πολλά παιδιά εγκαταλείπουν την προσπάθεια.
Είστε δύο αδέλφια επαγγελματίες προπονητές. Ο Γιάννης είναι στην Παναχαϊκή. Μιλάτε μεταξύ σας, ανταλλάσσετε απόψεις;
Ο Γιάννης είναι καλός προπονητής με γνώσεις, προσωπικότητα και αντίληψη. Δεν το λέω επειδή είναι αδελφός μου, αλλά το λένε και άλλοι. Φυσικά μιλάμε μεταξύ μας, τον ρωτάω πως να χειριστώ ένα θέμα, με ρωτάει και αυτός, ανταλλάσσουμε απόψεις. Ο Γιάννης, είναι έτοιμος να κάνει και το μεγαλύτερο άλμα στην καριέρα του. Φέτος, πιστεύω ότι θα πετύχει τον στόχο με την ομάδα της Παναχαϊκής, για να μείνει η ομάδα στην κατηγορία. Και η Παναχαϊκή είναι ιστορική ομάδα με βαριά φανέλα και κόσμο.
Υπήρξατε συμπαίκτες;
Στην ομάδα του χωριού μας, τον Ηπειρωτικό Μαρμάρων, παίζαμε και οι τρεις αδελφοί, εγώ, ο Γιάννης και ο Νίκος. Στον ΠΑΣ Γιάννινα, ως επαγγελματίες παίξαμε μαζί με τον Γιάννη, συμπαίκτες.
Και ως αντίπαλοι ποδοσφαιριστές;
Αρκετές φορές. Όταν ο Γιάννης ήταν στην Καλλιθέα, εγώ τον είχα αντίπαλο στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό και την Προοδευτική. Είναι ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται. Ο καθένας, ως επαγγελματίας, έπαιζε για την ομάδα του.
Είχατε και καμία σκληρή μονομαχία;
Μέσα στο γήπεδο βλέπεις φανέλες όχι πρόσωπα. Μπήκα μια φορά δυνατά στη φάση και τον χτύπησα άθελά μου. Γιατί ήμουν δυνατός και σκληρός στις μονομαχίες. «Ωχ, λέω μέσα μου, στον αδελφό μου έτυχε;». Μέχρι να σηκωθεί και να περπατήσει μου κόπηκε η ανάσα από τον φόβο μην έπαθε κάτι. Εντάξει, και άλλα αδέλφια έπαιξαν αντίπαλοι και συμπαίκτες.
Είστε και από αθλητική οικογένεια.
Εγώ και ο Γιάννης παίξαμε επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Α’ Εθνική. Ο άλλος αδελφός μας, ο Νίκος, ήταν καλύτερος από εμάς, αλλά όταν έφτασε να υπογράψει συμβόλαιο στον ΠΑΣ Γιάννινα, τραυματίστηκε και συνέχισε να παίζει σε ερασιτεχνικά σωματεία. Έχουμε και τρεις αδελφές που ασχολήθηκαν με τον αθλητισμό. Η Μαρία, στην άρση βαρών, αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίνδεϊ και κατέκτησε την 11η θέση. Επίσης σε πανευρωπαϊκούς αγώνες έχει 7 μετάλλια και δεκάδες άλλα σε πανελλήνια πρωταθλήματα. Επίσης έπαιζε μπάλα στη γυναικεία ομάδα Παμβώτιδα και βόλεϊ στον ΑΓΣΙ. Η Χριστίνα, έκανε σφαιροβολία και δίσκο και η Λαμπρινή έκανε στίβο και ποδόσφαιρο.
Και ο αείμνηστος πατέρας σας, ο Πέτρος Τάτσης, ήταν αθλητής;
Ήταν αθλητής του ΑΓΣΙ στη σφαίρα και στον δίσκο, ο κορυφαίος στην Ήπειρο. Έκανε πανηπειρωτικά ρεκόρ σε αυτά τα αγωνίσματα. Ήταν και ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής στην ομάδα των Μαρμάρων, που είναι το χωριό μας και σε άλλες ομάδες.
Η μητέρα, η κυρία Στέλλα;
Και να ήθελε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό δεν μπορούσε καθώς είχε να μεγαλώσει έξι παιδιά. Όταν τίμησε την οικογένειά μας το 2003 ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος, της είπε ότι είναι υπόδειγμα Ελληνίδας μάνας.
Θύμισέ μας λίγο αυτή τη βράβευση.
Τον Δεκέμβριο του 2003, στην ετήσια εκδήλωση του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου, είχε απονεμηθεί στην οικογένειά μας το «έπαθλο κοινωνικής προσφοράς» για τα έξι παιδιά που ασχολήθηκαν με τον αθλητισμό. Την απονομή έκανε τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος. Βρεθήκαμε όλοι μαζί τότε στην εκδήλωση. Εγώ ήμουν στον Ολυμπιακό και ο Γιάννης στην Καλλιθέα, Α’ Εθνική.
Μιλήσατε με τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τι σας είπε;
Πολλά συγκινητικά λόγια είπε στους γονείς μας και ιδιαίτερα στη μητέρα μας, που ήταν ο στυλοβάτης του σπιτιού. Από τις αδελφές μου ζήτησε να μάθει με ποιο άθλημα ασχολούνται, πόσα μετάλλια πήραν και στα αγόρια πως πάμε με τις ομάδες μας. Ο κύριος Στεφανόπουλος ήταν ενημερωμένος για τα πάντα. Το 2006, που είχα πάει με μεταγραφή στην Παναχαϊκή προσπάθησα μήπως και τον συναντήσω στην Πάτρα, αλλά τότε τελείωνε η θητεία του και ήταν ακόμα στην Αθήνα.
Πως ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;
Ξεκίνησα ως στόπερ από τον «Ηπειρωτικό» Μαρμάρων, ομάδα του χωριού μου. Σε ηλικία 17 ετών υπέγραψα επαγγελματικό συμβόλαιο στον ΠΑΣ. Ήταν η σεζόν 1996-97 στη Β’ Εθνική με πρόεδρο τον αείμνηστο Κώστα Χρηστίδη. Έχω και ένα ρεκόρ, είμαι ο μικρότερος σε ηλικία παίκτης του ΠΑΣ που έχει σημειώσει γκολ σε επαγγελματική κατηγορία. Έβαλα το πρώτο γκολ στο παιχνίδι με τη Δόξα Δράμας στις 22 Δεκεμβρίου 1996 στα Γιάννινα. Ήμουν τότε 17 ετών και 3 μηνών.
Μετά, τι έγινε;
Μετά τον ΠΑΣ πήγα στον Παναργειακό για λίγο και επέστρεψα στα Γιάννινα. Δεν πήγα στον ΠΑΣ, αλλά στην ομάδα Πασσαρών Ροδοτοπίου που ήταν στη Δ’ Εθνική. Εκεί ο προπονητής Γιώργος Λαδιάς με άλλαξε θέση και από στόπερ έγινα σέντερ φορ. Έβαλα 51 γκολ σε μια χρονιά με το Ροδοτόπι σε κύπελλο και πρωτάθλημα. Έτσι το 2000 γύρισα πάλι στον ΠΑΣ, που είχε ανεβεί στην Α’ Εθνική. Τότε ξανάγινα πάλι συμπαίκτης με τον αδελφό μου, τον Γιάννη, που είχε γυρίσει στον ΠΑΣ από τον Πανηλειακό. Κάθισα ένα χρόνο, αλλά δεν είχα καλή αντιμετώπιση από τον τότε προπονητή μου Νίκο Αναστόπουλο και μεταγράφηκα στην Προοδευτική. Έκανα την καλύτερη επιλογή.
Ευχαριστημένος στην Προοδευτική;
Πέρασα υπέροχα. Τους τίμησα και με τίμησαν. Δέθηκα πολύ με την ομάδα, με τον κόσμο. Έχουν δίκαιο όσοι λένε να πηγαίνεις εκεί που σε θέλουν και σε αγαπούν. Την Προοδευτική την έχω στην καρδιά μου και διατηρώ ακόμα φιλίες. Παίζαμε με προπονητή Σούλη Παπαδόπουλο και συμπαίκτες Παντελίδη, Αγγελόπουλο, Πάντο, Ανδράλα, Κουλουχέρη, Μπαγιαζίτ, Αλ Τζάχερ, Γιαννενάκη, Προβίδα και άλλους σημαντικούς ποδοσφαιριστές. Πολύ καλή ομάδα τότε η Προοδευτική.
Θυμάμαι από παιχνίδια του ΠΑΣ, δύσκολη η έδρα της Προοδευτικής, είναι και το γήπεδο σαν κλουβί.
Ποδοσφαιρικό γήπεδο, με πολύ κόσμο. Από τον αγωνιστικό χώρο είχες άμεση επαφή με την εξέδρα. Είχαμε φανατικούς φιλάθλους. Κάναμε πολλά ωραία παιχνίδια, την πρώτη χρονιά αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ της Προοδευτικής με 15 γκολ. Μεγάλο σχολείο για μένα η Προοδευτική. Είχαμε πρόεδρο τον Γιάννη Καρρά, προπονητή τον Σούλη Παπαδόπουλο και γενικό αρχηγό τον Νίκο Γιδάκο.
Τα σημαντικότερα ματς που θυμάσαι;
Τα γειτονικά ντέρμπι της Προοδευτικής με τον Ιωνικό. Οι φίλαθλοι των δύο ομάδων ζούσαν για αυτά τα δύο παιχνίδια. Φοβερή ατμόσφαιρα, έκλειναν οι δρόμοι, φανατισμός στο γήπεδο. Ευτυχώς δεν γίνονταν επεισόδια στον βαθμό επικινδυνότητας που γίνονται τώρα.
Πως έγινε η μεταγραφή στον Ολυμπιακό;
Στο μεταξύ μας παιχνίδι είχα καλή εμφάνιση και από εκεί έδειξε ενδιαφέρον ο κύριος Προτάσοφ, προπονητής του Ολυμπιακού, καθώς έληγε και το συμβόλαιο με την Προοδευτική. Είχε ενδιαφερθεί η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός. Μάλιστα είχα μιλήσει προσωπικά και με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Έγινε όμως το σκηνικό με τον Μάκη Ψωμιάδη και τον Ντέμη Νικολαΐδη και έτσι πάγωσε και το δικό μου θέμα.
Στον Ολυμπιακό πήγατε με τον Τάσο Πάντο;
Με τον Πάντο και τον Κουλουχέρη. Τρεις μεταγραφές από την Προοδευτική,
Πες μας το παρασκήνιο της μεταγραφής.
Με πήρε τηλέφωνο ο κύριος Ποίλας και όταν είπε ότι με θέλει ο Ολυμπιακός με εισήγηση του κυρίου Προτάσοφ που ήταν προπονητής και ότι θα με πάρει και ο κύριος Λούβαρης, κόντεψε να μου πέσει το ακουστικό από το χέρι. Η μεταγραφή είχε κλείσει από τον Ιανουάριο 2003, αλλά πήγα το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό.
Από τα αλώνια στα σαλόνια;
Από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκα συμπαίκτης με Τζιοβάνι, Καρεμπέ, Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτο, Καστίγιο, Ελευθερόπουλο, Ζέτεμπεργκ και άλλους μεγάλους παίκτες. Την πρώτη ημέρα που πήγα στο Ρέντη, ήμουν πολύ αγχωμένος, λίγο φοβισμένος, τι θα συναντήσω. Πήγα μια ώρα πριν από την προπόνηση. Ακούμπησα κάπου για να συγκεντρωθώ. Πρώτος έφτασε ο Καρεμπέ. Όταν τον είδα, από σεβασμό σηκώθηκα όρθιος και τον χαιρέτησα. Ήταν πολύ φιλικός μαζί μου, κατάλαβε ότι είχα άγχος και μου έδινε θάρρος. Κάθισε δίπλα μου για αρκετή ώρα. Οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές είναι και μεγάλες προσωπικότητες. Διατηρούμε και σήμερα φιλία και εκτίμηση.
Τι κράτησες από τον Ολυμπιακό;
Εντάξει, δεν έκανα μεγάλη καριέρα, ούτε ήμουν μεγάλο όνομα. Ένιωσα όμως τι σημαίνει να παίζεις σε μια τόσο μεγάλη ομάδα. Ήταν όνειρο ζωής, το ταβάνι της καριέρας μου. Ήμουν μόνο δύο χρόνια σε εκείνη τη μεγάλη ομάδα, αλλά οι αναμνήσεις είναι πολλές. Και επίσης δεν ξεχνώ τα παιχνίδια που έπαιξα με τον Ολυμπιακό στο Τσάμπιονς Λιγκ, με Γιουβέντους, Γαλατασαράι και Ρεάλ Σοσιεδάδ. Δεν είναι λίγο πράγμα να παίζεις στο ίδιο γήπεδο με Κόντε, Ντελ Πιέρο, Μπουφόν, Τρεζεγκέ, Ζαλαγέτα, Νέντβετ, Ζαμπρότα και άλλους, όταν αντιμετωπίσαμε τη Γιουβέντους.
Ποιους προπονητές είχες στον Ολυμπιακό;
Αρχικά τον Προτάσοφ, και μετά Αλέφαντο και Μπάγεβιτς.
Πως τα πήγες μαζί τους;
Ο Προτάσοφ ήταν εξαιρετικός, ασχολήθηκε πολύ μαζί μου και πήρα πράγματα απ’ αυτόν. Τον ευχαριστώ πολύ που μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ στον Ολυμπιακό. Ο Αλέφαντος είχε πολλές γνώσεις αλλά είχε τα δικά του. Ο Μπάγεβιτς ήταν αρκετά απόμακρος, δεν πήρα κάτι απ’ αυτόν.
Πρόεδρος ο Σωκράτης Κόκκαλης;
Ναι, ο κύριος Κόκκαλης, μεγάλη προσωπικότητα.
Τον έχεις γνωρίσει από κοντά;
Εκτός γηπέδων τον γνώρισα καλύτερα. Έτυχε σε περίοδο διακοπών να βρεθούμε σε ένα νησί, με κάλεσε στην παρέα του και μίλησα μαζί του για αρκετή ώρα. Τεράστιος πρόεδρος.
Ο σημερινός Ολυμπιακός έχει ελπίδες για τίτλο; Έμεινε αρκετά πίσω.
Μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, δεν την ξεγράφεις ποτέ από τη διεκδίκηση του τίτλου. Βέβαια, κάτι δεν του πήγε καλά από το καλοκαίρι με τις μεταγραφές και τις αλλαγές προπονητών, αλλά αν του βγουν οι τωρινές μεταγραφές πιστεύω ότι θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα, καθώς υπάρχουν πολλά παιχνίδια μπροστά. Ο κύριος Μαρινάκης αγαπά την ομάδα και θα κάνει τα πάντα για να την κάνει δυνατή. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον η μάχη μέχρι το τέλος, γιατί και οι άλλες ομάδες είναι σε καλή κατάσταση. Μιλάω για το αγωνιστικό κομμάτι. Βλέπουμε ότι έγιναν αδικίες και από τη διαιτησία.
Μετά τον Ολυμπιακό πήγες και στο εξωτερικό;
Πήγα στην Κόλτσεστερ που παίζει στο Τσάμπιονσιπ της Αγγλίας. Ήταν μια απόμακρη περιοχή, με πολλές βιομηχανίες, δεν μπόρεσα να προσαρμοστώ. Με έδωσαν δανεικό στη Γουόλσολ και μετά γύρισα στην Ελλάδα. Συνέχισα σε Εθνικό, Παναχαϊκή, Προοδευτική, Βύζαντα Μεγάρων, Δόξα Κρανούλας.
Για τον ΠΑΣ τι εκτιμάς, θα σωθεί;
Με λυπεί πολύ το γεγονός που είναι σε αυτή την κατάσταση. Είναι δύσκολα τα πράγματα, θα πρέπει να κάνει υπέρβαση για να αποφύγει τον υποβιβασμό. Και πέρυσι σώθηκε πολύ δύσκολα. Δεν έγινε σωστός προγραμματισμός και είναι σε δύσκολη θέση. Πέρασε ο μισός Ιανουάριος και είναι η μοναδική ομάδα που δεν έκανε μεταγραφές. Ενώ από το καλοκαίρι ενισχύθηκαν όλες οι άλλες ομάδες. Ας ευχηθούμε να του πάνε και φέτος στο τέλος καλά τα πράγματα. Κάτι άλλο δεν μπορούμε να κάνουμε.
Και ένα τελευταίο, έτσι για την Ιστορία. Ο Τάσος Πάντος πριν πάει το 1996 στην Προοδευτική, είχε δοκιμαστεί και απορρίφθηκε από τον ΠΑΣ; Ρωτάω εσένα, γιατί λένε ότι έμενε στο σπίτι σας.
Ναι, είναι αλήθεια. Ήταν ακόμα στον ΠΟ Ψυχικού, όταν δοκιμάστηκε μία εβδομάδα στον ΠΑΣ. Τον φιλοξενήσαμε εμείς στο σπίτι μας. Δεν τον πήραν, με αποτέλεσμα να γυρίσει πάλι στην Αθήνα και να κάνει τη μεγάλη καριέρα που όλοι ξέρουμε. Ο Τάσος είναι φίλος, κάναμε και παρέα. Δεν έχασε αυτός, ο ΠΑΣ Γιάννινα έχασε.
Βαγγέλης Γυφτόπουλος
