Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, Λόγος καλείται ο Θεός, το άκτιστο και παντοτινό πνεύμα που δημιούργησε το σύμπαν. Κάποιους αιώνες πρωτύτερα, στην ακτή της Ιωνίας, στην Έφεσο ο Ηράκλειτος καλεί λόγο τον νόμο που διέπει το σύμπαν, την ύλη, την φύση και τη ζωή. Είναι κάτι που δύσκολα προσδιορίζεται – καθόλου τυχαία, ο Ηράκλειτος καλούταν από την εποχή του ήδη “σκοτεινός” – ίσως είναι ό,τι διατηρεί σε ισορροπία την φύση. Λόγος είναι ακόμα η αναλογία, είναι η ικανότητα του ανθρώπου να λογαριάζει και να σκέφτεται. Είναι, τέλος, τα λόγια ως φορείς λογικής, ένα μήνυμα.
Χθες, ανήμερα του χειμερινού ηλιοστάσιου, εναρκτήρια ημέρα του αρχαιοελληνικού παγανιστικού “Τριέσπερου”, ξεκίνησε στην πόλη μας μια καλλιτεχνική εκδήλωση, μια έκθεση με έργα τέχνης, διασπαρμένη σε διαφορετικά, το κάθε έργο, σημεία μέσα στην Πρέβεζα, αλλά και περιφερειακά. Η έκθεση έχει τον γενικό τίτλο “LOGOS – Winter Solstice” και περιλαμβάνει έργα καλλιτεχνών από την Ελλάδα και από χώρες του εξωτερικού π.χ. Γερμανία κ.α.
Η αιτία αυτής της δράσης και ο στόχος της φανερώνονται από ένα σύντομο και αρκετά πυκνό μανιφέστο. Το παραθέτουμε:
“ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ ΛΟΓΟΣ
(en arxh ein o LOGOS)
Κατὰ Ιωάννην 1.1
Αυτό που κάποτε ήταν ο λόγος, η αρχική αιτία, υφίσταται την κωμικοτραγική του υποβάθμιση σε εμπορικά σήματα, εταιρικά λογότυπα – λαμπερούς τίτλους μιας χυδαίας, προσιτής σε όλους ή φετιχοποιημένης από πολλούς, κοινοτοπίας.
Σε αυτή τη μάταιη προσπάθεια να ανατρέψουμε, να ανακατευθύνουμε αλλά και να επαναφέρουμε τον ΛΟΓΟ στην αρχική του ουσία, εγκαθιστούμε εικόνες ομορφιάς, ποίησης και προσωπικής αξίας σε αθέατους εξωτερικούς χώρους, εκεί όπου οι σωματικοί στύλοι της θεάς Εστίας στέκονται ακόμα απαρατήρητοι και μόνο όσοι έχουν χάσει τον δρόμο τους περιπλανιούνται ακόμα.”
Πρόκειται για μια δράση – πράξη – πολιτιστική και κοινωνική. Επίσης, πολιτική μακριά από την χυδαιότητα της κομματικής πολιτικολογίας. Έχει να κάνει με την δράση του πολίτη, την στάση του απέναντι στα πράγματα μέσα στο πλαίσιο της οργανωμένης κοινωνίας ή κοινότητας ή της “πόλεως” με την αρχαιοελληνική έννοια.
Η Θ Η Ε Λ Α, η ομάδα που είναι υπεύθυνη για την οργάνωση της έκθεσης, για να γιορτάσει την έναρξή της, κάλεσε φίλους και γνωστούς στο Αρτ Καφέ Μποτίλια στο Πέλαγο. Εκεί, παρακολουθήσαμε ένα σετ ζωντανής μουσικής. Ο Κωνσταντίνος Ερνέστο Οικονόμου, μαθητής στο Μουσικό Σχολείο Πρέβεζας με τις ηλεκτρικές κιθάρες του, τα πετάλια και την λουπιέρα του, μας παρουσίασε ένα σετ κιθαριστικού θορύβου, με ηχοτοπία, ατμοσφαιρικά εφέ και άπλετο ηλεκτρισμό. Για πενήντα, περίπου λεπτά, με το μελετημένο και επινοητικό του παίξιμο, ανακατεύοντας επιρροές από τα μουσικά ρεύματα του “Shoegaze”, του “Post Rock” και του κιθαριστικού πειραματισμού (βλέπε Sonic Youth), μας παρέσυρε σε ένα ταξίδι πάνω σε στρώματα θορύβου, αλλά και λυρισμού. Προσωπικά μιλώντας, ένιωσα σαν ένα μικρό παιδί που βλέπει κάτι για πρώτη φόρα. Για να μην παρεξηγηθώ, να επαναλάβω ότι στις οργανικές συνθέσεις του Κωνσταντίνου, και στον τρόπο της ζωντανής αναπαραγωγής τους, διακρίνονται αναφορές σε παλιότερους μουσικούς. Αλίμονο αν αξιώνουμε την παρθενογένεση στην μουσική (αλλά και σε κάθε τέχνη). Απλά, θέλω να πω ότι για λίγη ώρα παρακάμφθηκε ο ναρκισσιστικός κυνισμός ένας ανθρώπου που ακούει μουσική μανιωδώς, ολόκληρη την ενήλικη ζωή του.
Τέτοιες εκδηλώσεις, “event”, “happening” – πείτε το όπως θέλετε – είναι ευλογία να συμβαίνουν σε μια μικρή, επαρχιακή πόλη στα δυτικά άκρα της Ελλάδας. Αναφέρομαι τόσο στην εικαστική έκθεση όσο και στην μουσική που είδαμε και ακούσαμε να παίζετε ζωντανά από ένα νέο παιδί, ένα χειμωνιάτικο βράδυ Τετάρτης, λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων. Κλείνω με την ειλικρινή ευχή ό,τι αυτό που ζήσαμε χθες, Τετάρτη 21 Δεκέμβρη στην Μποτίλια στο Πέλαγο, ήταν μονάχα μια αρχή.
Κώστας Μαζιώτης
