8/1/1947 – 10/1/2016
Πρόσφατα είδα στο Facebook ένα meme που γράφει: “Από τότε που πέθανε ο David Bowie, όλα πάνε κατά διαόλου”. Από το 2016, όταν και πέθανε ο Βρετανός καλλιτέχνης, διεθνώς ενέκυψαν πολλές ατυχίες και δυστυχήματα, με αποκορύφωμα την πανδημία και τον υποχρεωτικό εγκλεισμό.
Προφανώς δεν στέκει ορθολογικά καμία αιτιολογική σύνδεση ανάμεσα στον θάνατο του Bowie και στα δεινά που υφίσταται έκτοτε η ανθρωπότητα. Φανερώνεται, όμως, ο αντίκτυπος του θανάτου μια προσωπικότητας μεγαλύτερης – από – τη – ζωή στο συλλογικό ασυνείδητο εκατομμυρίων ψυχών στον πλανήτη. Άλλωστε, η επίδραση του Αστερανθρώπου, όχι μόνο στην ροκ μουσική, αλλά συνολικά στην διεθνή λαϊκή κουλτούρα, έχει καταδειχθεί ποικιλοτρόπως σε δημοσιεύσεις επί δημοσιεύσεων.
Αντί να μακρηγορήσω, θα κλείσω με ένα σλόγκαν που συνάντησα, πάλι στο Facebook: “Κάθε φορά που νιώθεις αδύναμος και ασήμαντος να θυμάσαι ότι σε εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης ανθρώπινης ζωής στην Γη, εσύ συνέπεσες με τον David Bowie”! Αμήν!
Αστέριος Δούκας
