Τσικνοπέμπτη. Μέρα που παντού ψήνουν κρέατα, στα κάρβουνα ή στη σχάρα. Από εκεί “ξεπηδά” η Τσίκνα – εξ ου και το όνομα της μέρας.
Όπου ψήνονται κρέατα, τσιμπάς πχ ένα καλαμάκι και πίνεις μια μπίρα – λάθος! άφθονη μπίρα! Τουλάχιστον, στην Αποθήκη που μαζευτήκαμε, απολαύσαμε τα νοστιμότατα σουβλάκια που προσφέρθηκε και έψηνε ο Γιώργος με υπομονή και “ανεβασμένη” διάθεση. Τα σουβλάκια τα συνοδεύσαμε με φρέσκο ψωμί που ανέλαβε και προμηθεύτηκε ο Χρήστος. Δροσιστήκαμε με εξαιρετική βαρελίσια μπίρα από την κάβα της Αποθήκης. Μας τη σέρβιρε ακούραστα ο έτερος Χρήστος που, έτσι κι αλλιώς, αποτελεί ήρεμη δύναμη. Τέλος, ο Νίκος, με την ανεξάντλητη θετική του διάθεση, βρισκόταν στο πόστο του να επιβλέπει και να χαίρεται την γιορτή.
Στα τραπεζάκια και στο πεζούλι με τα μαξιλάρια οι συνδαιτημόνες της Αποθήκης απολαύσαμε, μεταξύ άλλων, το φως του ήλιου που μας “φόρτιζε” με χαρούμενη διάθεση. Έδενε ιδανικά με την γλυκιά και ειρηνική ρέγγε μουσική που έρεε από τα ηχεία. Και κάπου στο ενδιάμεσο, σε κάθε παρέα ακούγονταν χαρούμενες φωνές και ψαγμένες φιλοσοφίες!
Αυτά, πάνω κάτω, έχω να μεταφέρω σχετικά με το δικό μου, φετινό Μεσημέρι της Τσικνοπέμπτης.
Και εις άλλα!
Κώστας Μαζιώτης
