“Τα πνεύματα του Ινσίνεριν” (The banshees of Inisherin), δυο λόγια για την ταινία – από την Χριστίνα Μίχου

Σ’ ένα φανταστικό νησί της Ιρλανδίας (το Ινισέριν) το 1923 δυο φίλοι παιδικοί βρίσκονται σε αδιέξοδο, όταν ο ένας απ’ τους δυο αποφασίζει ξαφνικά να ξεκόψει απ΄ τον κολλητό του γιατί απλά δεν τον γουστάρει πια. Θεωρεί πως ο φίλος του είναι βαρετός και μιλά ακατάπαυστα για ανούσια πράγματα, ενώ εκείνος θέλει να ασχοληθεί με το να γράφει μουσική με το βιολί του, γιατί συνειδητοποιεί ότι η ζωή είναι μικρή και πρέπει να αφήσει κάτι πίσω του όταν πεθάνει! Χωρίς να έχει γίνει δηλαδή κάτι φοβερό μεταξύ τους, ούτε είναι μαλωμένοι, ούτε έχουν να χωρίσουν κάτι.

Με ένα σχεδόν ανύπαρκτο σενάριο (αν και είναι υποψήφιο για όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου) ο Μάρτιν Μακ Ντόνα μας παραδίδει ένα κωμικοτραγικό φιλμ θεατρικού χαρακτήρα, με μαύρο χιούμορ και σαρκαστικούς διαλόγους. Η χημεία των δυο φίλων Κόλιν Φάρελ και Μπρένταν Γκλίσον είναι απίστευτη, αν και τους είχαμε δει πάλι μαζί πριν 15 χρόνια στο απολαυστικό ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΜΠΡΙΖ και πάνω σ’ αυτήν στηρίζεται και η επιτυχία του φιλμ.

Σε ένα υπέροχο άγριο τοπίο της Ιρλανδικής υπαίθρου διαδραματίζεται η ιστορία, με φόντο κάπου στο βάθος τον Ιρλανδικό εμφύλιο (μια δυο αναφορές γίνονται στο φιλμ). Σε αυτή την μικρή κοινωνία λοιπόν που τίποτα αξιόλογο δεν συμβαίνει και που το μόνο που έχει σημασία είναι τα κουτσομπολιά γιατί όλα είναι βαρετά και καταθλιπτικά, έρχεται αυτό το συμβάν να δώσει λίγο ενδιαφέρον στους κατοίκους του νησιού και σε μας να θέσει δυο ερωτήματα. Τι γίνεται όταν μια αντρική φιλία τερματίζεται μετά από χρόνια, πόσο περίπλοκα είναι τα πράγματα και πόσοι εγωισμοί και ακραίες συμπεριφορές χωρούν ανάμεσα σε δυο άντρες; Το άλλο ερώτημα είναι για την ρουτίνα της καθημερινής ζωής μας, πόσο εφήμεροι είμαστε όλοι, πόσο περαστικοί από αυτόν τον πλανήτη και τι έχει τελικά σημασία όταν ο χρόνος απλά κυλά και φεύγει; Ποιο το νόημα της ζωής; Μην περιμένετε πάντως από την ταινία απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα που θίγονται.

Χριστίνα Μίχου