Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας ή Ελληνίδα που να μην ξέρει ποιος ήταν ο Τζίμης; Ο Πανούσης, ο Τζίμης, ο Τζιμάκος, τον ξέρει όλη η Ελλάδα. Με τον πατέρα μου είχα τσακωθεί (που λέει ο λόγος) άπειρες φορές για το ποιος έχει δίκιο, ο Νταλάρας ή ο Πανούσης; Προφανώς δεν στήριζα τον Νταλάρα. Ο Ακατανόμαστος, έτσι τον έλεγα, όπως τον αποκαλούσε ο Τζίμης, μετά τα ασφαλιστικά μέτρα του Νταλάρα εις βάρος του εκλιπόντος.
Να πω την αμαρτία μου, ο Γιώργος Νταλάρας έχει τραγουδήσει τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες· ο Χατζιδάκις φέρεται να έχει πει πως “αν δεν υπήρχε ο Νταλάρας, θα έπρεπε κάποιος να τον εφεύρει”. Εξάλλου, δεν νομίζω ότι είναι ο πιο κακός άνθρωπος σε αυτόν τον τόπο. Ωστόσο, η σάτιρα του Τζιμάκου είχε λόγο ύπαρξης. Κάπου είχε ξεφύγει το πράγμα. Όπου και αν γύρναγες το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση, σχεδόν πάντα έπεφτες πάνω του. Κάπου είχε τα δίκια του και ο μεγάλος Στέλιος Καζαντζίδης (και όχι μόνο αυτός).
Ο Τζίμης, με το συγκρότημά του τις Μουσικές Ταξιαρχίες και χωρίς, ήταν απαραίτητος ειδικά εκείνα τα χρόνια. Ναι, μπορεί να υπάρχει μια νοσταλγία για τα ελληνικά ‘80ς του ΠΑΣΟΚ, αλλά ρωτήστε και κάνα παλιό. Εγώ τότε πήγαινα στο δημοτικό, οπότε τι σκοτούρες να είχα; Στρουμφάκια, Θάντερκατς, Σταλόνε, Σβαρτζενέγκερ και άγιος ο Θεός… Δεν θα ξεχάσω την κουβέντα ενός φίλου μου, δέκα χρόνια μεγαλύτερου: “Για έναν έφηβο τα ‘80ς ήταν η χειρότερη δεκαετία”. Όταν το χρήμα ρέει άφθονο, αλλά το επίπεδο χαρακτηρίζεται από την μικροαστική ηθική, το αποτέλεσμα, μόνο καλό δεν μπορεί να είναι. Κι εκεί έρχεται ο Πανούσης να κράξει ανελέητα. Αν μας ξεβλάχεψε κάποιος, δεν ήταν ο Κωστόπουλος, ήταν ο Τζίμης. Το “Ένα τραγούδι για τον χειμώνα” παρά τις βωμολοχίες, μας παρουσίασε με σκληράδα και τρυφερότητα μαζί το ζήτημα της ομοφυλοφυλίας. Και το τόλμησε εν μέσω “ηθικού πανικού” για το AIDS που για χρόνια έπαιρνε ζωές και νέων ανθρώπων, και οι πουριτανοί της εποχής κραύγαζαν για την “αρρώστια των γκέι”.
Παρότι τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Τζιμάκος φανερά είχε αποπροσανατολιστεί, πέφτοντας στα ύδατα της συνομωσιολογίας, εντούτοις ένα είναι σίγουρο: Σήμερα μας λείπει ένας Πανούσης, κι ας χρέωνε το μπουκάλι ουίσκι εκατόν είκοσι ευρώ. Ο μπαγάσας το δήλωνε: Κάθε εμπόριο για καλό! Στην υγειά μας!
Υγ ο Πανούσης έφυγε 13 Γενάρη, δηλαδή, σαν χθες. Γιατί ανεβάζω σχετικό κείμενο σήμερα και όχι χθες; Η ραδιοφωνική παραγωγός Θέκλα Τσελεπή μου είχε πει ότι “αλίμονο αν γίνουμε σκλάβοι στο κυνήγι της επικαιρότητας” ή κάπως έτσι.
Κώστας Μαζιώτης
