Πρέβεζα πόλη να ζεις;

Μας αρέσει η πόλη μας; Προφανώς κάποιοι και κάποιες την αγαπούμε, είναι ο γενέθλιος τόπος και την αγαπούμε παρά την υγρασία και την ερημιά συγκεκριμένους μήνες τον χρόνο, αλλά την αγαπούμε όλοι και όλες; Μας αρέσει να ζούμε εδώ στην κατάσταση που βρίσκεται; Ποια κατάσταση εννοώ; Το ότι κάθεσαι να πιείς ένα ρόφημα και η φασαρία δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις. Όπου φασαρία δεν εννοούνται φωνές παιδιών ή τα γέλια από νέους και νέες που αράζουν και σπάνε πλάκα ο ένας με τον άλλο ή ζωηρές συζητήσεις. Εννοώ τον αποκρουστικό θόρυβο που κάνουν οχήματα, δίτροχα και τετράτροχα με φρένα που στριγγλίζουν ή πειραγμένες εξατμίσεις. Προφανώς δεν φταίνε τα άψυχα οχήματα, αλλά εκείνοι που τα οδηγούν. Άνθρωποι από την εφηβεία μέχρι την τρίτη ηλικία που όταν διάβαζαν τα σήματα κοιτάζαν μονάχα να περάσουν το τεστ, και δεν κράτησαν τίποτα. Ότι ΔΕΝ οδηγούμε σε πεζοδρόμους. Αν κάποιος πει δεν ξέρω ποιοι είναι οι πεζόδρομοι – που όλοι ξέρουν – η απάντηση είναι ότι όφειλαν να ξέρουν. Άγνοια του νόμου δεν συγχωρείται! Δεν το λέω εγώ, το λέει το Δίκαιο, παντού!

Τι άλλο δεν μου αρέσει; Η απουσία δημόσιων ή κοινών χώρων. Αλήθεια, πού μπορεί να κάτσει κανείς στην πόλη μας για αναψυχή, για ξεκούραση, για άραγμα στην πόλη μας, αν δεν θέλει ή δεν μπορεί να πληρώσει έναν καφέ, τσάι κλπ; Η πλατεία Ανδρούτσου διαθέτει ελάχιστα παγκάκια, όπως και η παραλία – χώρια που στο λιμάνι πολλούς μήνες είναι προσαραγμένα πλεούμενα που νοικιάζουν τουρίστες, οπότε είναι αδιακρισία να κάθεται κάποιος στα δύο μέτρα από εκεί που πλένονται, ξαπλώνουν κλπ.

Για τις παιδικές χαρές, τα έχω ξαναπεί και θα τα ξαναπώ: η πόλη δεν είναι ασφαλής για να παίζουν σε ακίνδυνο περιβάλλον τα παιδιά. Λες και είμαστε στην Κυψέλη ή το Κουκάκι, στην πρωτεύουσα ώστε να πρέπει να πηγαίνουν οι γονείς τα παιδιά τους σε ΚΔΑΠ, παιδότοπους και γενικά να τα γράφουν σε ένα σωρό δραστηριότητες, με τους ίδιους να μετατρέπονται σε μεταφορείς, σοφέρ ή κι εγώ δεν ξέρω τι. Και στο τέλος της ημέρας να γυρνάνε σπίτι όλοι ξεθεωμένοι, δίχως να έχουν περάσει ουσιαστικό χρόνο οι γονείς με τα παιδιά τους.

Ένας φίλος μού έλεγε πως τα τελευταία χρόνια η πόλη πετάει. Από την άποψη της προέλευσης τουριστών, σαφώς. Είναι, όμως, η Πρέβεζα πόλη στην οποία χαίρεσαι να ζεις; Είναι φιλόξενη για τους ντόπιους; Οι τοπικοί άρχοντες νοιάζονται γι’ αυτό; Με το χέρι στην καρδιά, το πιστεύεις;

Κώστας Μαζιώτης