Ως Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος καθιερώθηκε η 27η Ιανουαρίου από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ την 1η Νοεμβρίου 2005. Με το συγκεκριμένο ψήφισμα καλούνται τα κράτη – μέλη να επεξεργαστούν προγράμματα εκπαίδευσης που θα μεταδώσουν στις μελλοντικές γενιές τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος ώστε να βοηθήσουν στην πρόληψη πράξεων γενοκτονίας.
Η 27η Ιανουαρίου επιλέχθηκε επειδή κατά την ημέρα αυτή το 1945 τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το Άουσβιτς-Μπιρκενάου, το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης του ναζιστικού καθεστώτος.
Με την υπ. αριθμ. 3218/2004 ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων τον Ιανουάριο του 2004 και με το Προεδρικό Διάταγμα 31/2005 καθιερώθηκε και στην Ελλάδα η 27η Ιανουαρίου ως «Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος».
πηγή: https://el.wikipedia.org/
Στα στρατόπεδα εξόντωσης εξολοθρεύθηκαν εκατομμύρια Ευρωπαίοι Εβραίοι, Ρομά, ομοφυλόφιλοι, σωματικά και διανοητικά ανάπηροι, κομμουνιστές και αντιφρονούντες. Στα κρεματόρια εκείνα “πέθανε ο Θεός” – ας μου συγχωρεθεί το βλάσφημο. “Μετά το Άουσβιτς δεν μπορούμε να μιλάμε για ποίηση” έγραψε ο επιζών Ιταλοεβραίος Πρίμο Λέβι. Έμαθε κάτι η ανθρωπότητα από αυτές τις φρικαλεότητες; Πολύ φοβάμαι πως δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος. Σαν ύστατο φόρο τιμής, ο Τοποτηρητής προσφέρει αυτό το μικρό κείμενο.
