Μου λέει τις προάλλες ένας φίλος:
“Ρε μαν, τα ‘χω φτύσει!
Όλους τους βολεύω κι έχω γονατίσει.
Στο τέλος θα γίνω Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης”!
“Ναι ρε φίλε” του απαντάω “μόνο που ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης δεν βοηθούσε τους ανθρώπους”.
Ο Άγιος Φρανκ ήταν φιλόζωος.
Σύμφωνα με την παράδοση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (ή για να είμαι εντάξει, κάπου το διάβασα!) ο εν λόγω άγιος αηδιασμένος από την κακία και την υποκρισία των ανθρώπων εγκατέλειψε την πόλη, εγκαταστάθηκε στο δάσους και άρχισε το κήρυγμα στα ζώα. Γι’ αυτό λοιπόν ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης είναι μεταξύ άλλων ο προστάτης των ζώων και του Περιβάλλοντος (οικολόγος before it was cool!)
Έχει αφήσει αποτύπωμα και στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού με το τραγούδι που έλεγε ο συχωρεμένος ο Λαυρέντης ο Μαχαιρίτσας “Ο σουλτάνος της Βαβυλώνας και η γυναίκα” σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική του Angelo Branduardi”. Όμως το αποκορύφωμα είναι ο στίχος (σε μετάφραση από τα αγγλικά) “..μού’ρθε στο νου ο Άγιος Φραγκίσκος και τα σπουργίτια του”. Ο στίχος βρίσκεται στο έπος “O’ Malley’s bar” από το άλμπουμ “Murder Ballads” του Νικόλα του Σπηλιά και των Μοχθηρών Σπόρων!
Για να αποκατασταθεί η αδικία, ο Άγιος Φραγκίσκος ήταν ΚΑΙ φιλάνθρωπος. Μοίρασε όλη την περιουσία του στους φτωχούς και όσο ζούσε, περιέθαλπε τους λεπρούς και γενικά κάθε άρρωστο άνθρωπο. Τόσο ο ίδιος όσο και οι ακόλουθοί του, που αποτέλεσαν το Τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών, φορούσαν ένα σκούρο καφέ μανδύα δεμένο στη μέση με μια τριχιά (sic). Να σημειωθεί πως αυτή είναι η περιβολή των Φραγκισκανών μοναχών μέχρι και σήμερα.
Κήρυττε την πενία και έβριζε το χρήμα ως πηγή κάθε κακίας και συμφοράς (πολλοί αναρχικοί και κομμουνιστές θα συμφωνούσαν, αν και όχι όλοι…). Μαγκιά του, επίσης, που έκραζε τους φραγκάτους της εποχής και τους κληρικούς που ζούσαν μες στη χλιδή (αυτό που λέμε “ράσα με μακριές τσέπες”).
Λέγεται ότι μετά από πολυήμερη νηστεία είδε όραμα με τον σταυρωμένο Χριστό. Στο ίδιο σκηνικό, λένε, εμφανίστηκαν στις παλάμες, τα πόδια και τα πλευρά του σημάδια από τα καρφιά που κάρφωσαν τον Χριστό πάνω στον σταυρό και από την λόγχη με την οποία τρύπησαν τα πλευρά του (του Χριστού) για να δουν αν ξεψύχησε.
Κάποια στιγμή ο Άγιος Φραγκίσκος, καταπονημένος από την αυστηρή ασκητική ζωή που ακολουθούσε άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο. Λίγα χρόνια μετά τον θάνατό του αγιοποιήθηκε από τον Πάπα και από τότε όλοι οι Ρωμαιοκαθολικοί γιορτάζουν τη μνήμη του κάθε 4 Οκτώβρη. Οι φήμες ότι τον γιορτάζουν και τα σπουργίτια προς το παρόν ελέγχονται!
Κώστας Μαζιώτης
