Ο προαιώνιος διακαής πόθος της ανθρωπότητας…

Ο προαιώνιος διακαής πόθος της ανθρωπότητας…

Στο τελευταίο επεισόδιο από το πόντκαστ του Μάκη Παπασημακόπουλου ενημερώθηκα για μια καινούργια και θεότρελη εφεύρεση. Ένας επιστήμονας απογοητευμένος που τα παιδιά του δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν τον παππού τους, σκέφτηκε το εξής: Να δημιουργήσει ένα, ας το πούμε, ολόγραμμα για τον κάθε αποθανόντα και την κάθε αποθανούσα.

Αυτό θα γίνεται συλλέγοντας κινήσεις και φράσεις του χαμένου προσώπου, με τη φωνή και το ηχόχρωμα που αυτή είχε. Έτσι, κατά την άποψη του εφευρέτη, θα είναι σαν να έχουμε πίσω τα αγαπημένα μας πρόσωπα…

Δεν είμαι τεχνοφοβικός. Όσο και αν δεν νιώθω πολύ άνετα με τα τεχνολογικά επιτεύγματα, αυτό οφείλεται καθαρά στην έλλειψη εξοικείωσης, και όχι σε κάποιον λουδιτισμό. Εντούτοις, δεν μπορώ παρά να εκφράσω τις αντιρρήσεις μου ως προς την επινόηση για την οποία γράφτηκε το παρόν άρθρο.

Από την εποχή των αλχημιστών αναζητείται το μέσο με το οποίο ο άνθρωπος θα κατακτήσει την αθανασία. Δεν είναι τόσο παράλογο, μιας και ακριβώς ο θάνατος, το τι υπάρχει στο Επέκεινα, αποτελεί τον μεγαλύτερο ανθρώπινο φόβο από καταβολής πολιτισμού, εάν όχι και νωρίτερα. Το ίδιο το φαινόμενο των τεχνών, ίσως να αποτελεί μια απόπειρα να αφήσει ο άνθρωπος το σημάδι του, και να περάσει έτσι στην αιωνιότητα, έστω και συμβολικά.

David Teniers ο νεότερος (1610–1690), “Ο Αλχημιστής”, ca. 1643–45.

Όμως, όσο και αν έχουμε προοδεύσει ως είδος τεχνολογικά, σε επίπεδο πνευματικής ανάπτυξης και ωριμότητας, …ακόμα να βγάλουμε το νηπιαγωγείο! Ακόμα, να αποδεχτούμε (ως είδος, το τονίζω!) το γεγονός πως ο θάνατος και η απώλεια αποτελούν συστατικά του φαινομένου της ζωής απαραίτητα και θεμελιώδη. Ειδικά η απώλεια συντελεί τα μέγιστα στην συναισθηματική και πνευματική ωρίμανση κάθε ανθρώπου. Το σοφότερο θα είναι, μάλλον, να αποδεχτούμε πως όλα κάποτε τελειώνουν. Άλλωστε, “ποιος θέλει να ζει για πάντα”;1

Άσε κιόλας που η ανωτέρω επινόηση, που θα διατίθεται στο περιβόητο Metaverse, ακούγεται παράξενη και λίγο τρομακτική· αυτό το …κατασκεύασμα θα μοιάζει με το χαμένο πρόσωπό σου, θα μιλάει σαν αυτό, αλλά δεν θα είναι αυτό. Στην τελική, διαβάστε το “Φρανκενστάιν” της Μέρι Σέλλεϊ και πάρτε μια ιδέα!

Κώστας Μαζιώτης

1Who wants to live forever” τραγούδι των Queen