Οι Rolling Stones κυκλοφόρησαν καινούργιο δίσκο. Τιτλοφορείται “Hackney Diamonds” και είναι ο 24ος δίσκος τους (για τη βρετανική αγορά, στις Η.Π.Α. έχουν κυκλοφορήσει άλλοι δύο, στα ‘60ς). Αν περιμένετε σοβαρή κριτική αποτίμηση, θα απογοητευθείτε. Πώς να κρίνεις αυστηρά έναν ροκ’ν’ρολ δίσκο που κυκλοφόρησαν τρεις (πλέον) αλητήριοι που είναι περίπου 80 ετών έκαστος και που, ήδη από τα ‘70ς, είναι αναγνωρισμένοι ως Η Μεγαλύτερη Ροκ’ν’Ρολ Μπάντα Στον Κόσμο;
Φυσικά, είναι πολύ καλός δίσκος. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες συνεργάστηκαν με νέο παραγωγό. Στη θέση πια του Don Was έκατσε ο νεότερος Andrew Watt. Ο Watt πέρα από την εποπτεία των ηχογραφήσεων, έπαιξε ακόμη πιο ενεργό ρόλο παίζοντας μπάσο, κιθάρα, πλήκτρα κλπ και αναμφίβολα συνετέλεσε στο να έχουν τα κομμάτια ακόμη εντονότερη ορμή. Να σημειωθούν ορισμένες συμμετοχές: ο Bill Wyman, ιδρυτικό μέλος της μπάντας και αποχωρήσας στα τέλη της δεκαετίας του 1980, συμμετέχει φιλικά παίζοντας μπάσο σε ένα τραγούδι. Σε ένα άλλο τραγούδι μπάσο παίζει ο Paul McCartney, στο “Bite my head off” μια καταιγιστική ροκιά που δεν την περιμένεις από “παππούδια”. Επίσης, σε ένα τραγούδι συμμετέχει ο Elton John, ενώ στο εκπληκτικό “Sweet sounds of heaven” παίζει πλήκτρα ο τεράστιος Stevie Wonder, ενώ μαζί με τη φωνή του Mick Jagger ακούμε τη φωνάρα της Lady Gaga – πραγματικά είναι απίστευτη!
Δεν θέλω να αποτιμήσω τις επιδόσεις των τριών Stones, για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως για τον λόγο ότι – όπως έγραψε ο φίλος Γιάννης Σιδεράκης σε σχόλιό του στο Facebook – και μόνο που τρεις γέροντες βγάλαν ροκ’ν’ρολ δίσκο σε τέτοια ηλικία είναι λόγος χαράς παρά οτιδήποτε άλλο. Να αναφερθεί μονάχα ότι ο Keith Richards, προκειμένου να ανταπεξέλθει στα εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα αγκυλωμένα από την αρθρίτιδα δάχτυλά του, στην ουσία προσάρμοσε το παίξιμό του ώστε και να μην πονά, αλλά και να μπορεί να περνά στα κομμάτια αυτό που θέλει να περάσει. Σεβασμός!
Σε κάθε περίπτωση ακούστε τον δίσκο. Είναι δισκάρα, ό,τι πρέπει και για ροκ πάρτι, και για βόλτα με το αμάξι, αλλά και για περισυλλογή. Τέλος, κλείνει με μια διασκευή σε τραγούδι του Μεγάλου Muddy Waters, το “Rolling Stone Blues”. Ναι, το κομμάτι από το οποίο πήραν το όνομά τους πριν από 60 και κάτι χρόνια!
Κώστας Μαζιώτης
