Σύμφωνοι, το μάθημα της Ιστορίας κρατά τον τίτλο του πιο ανιαρού για τα παιδιά διαχρονικά. Ίσως, δικαίως. Πάντως όταν κάποιος μελετητής έχει κάτι ουσιώδες και ενδιαφέρον να πει, τότε βρίσκει ευήκοα ώτα και μάλιστα σε αφθονία. Πολλοί, μεταμοντέρνοι κατηγορούν κυρίως όσους και όσες αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί και αριστερές ότι δεν “κοιτάνε να ξεπεράσουν τα συμπλέγματα από τον Εμφύλιο”. Η μελέτη του κ.Μενελάου Χαραλαμπίδη φανερώνει ότι ο όποιος διχασμός επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας στην ελληνική κοινωνία έχει βαθιές ρίζες και πάει πιο πίσω από τον Εμφύλιο πόλεμο του 1946 – 1949. Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Την Παρασκευή που μας πέρασε, 12 Απρίλη στο καφέ βιβλιοπωλείο “Σιμούν” συγκεντρώθηκε εντυπωσιακό πλήθος κόσμου – λίγο καθυστερημένα να πούμε την κακιούλα μας! – για να δουν, ακούσουν και συνομιλήσουν με τον σπουδαίο Ιστορικό κ. Μενέλαο Χαραλαμπίδη. Αφορμή για τη συνάντηση στάθηκε η δημοσίευση του βιβλίου του με τίτλο “Οι Δωσίλογοι – Ένοπλη, πολιτική και οικονομική συνεργασία στα χρόνια της Κατοχής”.
Ο συγγραφέας μας παρουσίασε ένα σχεδιάγραμμα της δομής του βιβλίου. Επίσης, επεσήμανε ότι δεν είναι η πρώτη μελέτη σε σχέση με αυτό το θέμα, αλλά και τους λόγους για τους οποίους είναι πολύ λίγες οι σχετικές μελέτες. Ακόμα, μας ενημέρωσε πως κατάφερε να κάνει την απαιτούμενη έρευνα χάρη στο γεγονός ότι το 2015 άνοιξαν τα σχετικά αρχεία του υπουργείου Εσωτερικών – για να ξανακλείσουν με την αλλαγή κυβέρνησης το 2019.
Μας εξήγησε ότι σκοπός του ήταν να εξετάσει τις μορφές και τους τρόπους με τους οποίους συνεργάστηκαν όσοι και όσες συνεργάστηκαν με τον κατακτητή και, κυρίως, τα κίνητρά τους. Εξάλλου, τόνισε τις πληγές που άφησε στο συλλογικό ασυνείδητο η σκανδαλώδης ατιμωρησία τους μετά την απελευθέρωση και το αίσθημα αδικίας που άφησε στις ψυχές δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Μετά την παρουσίαση εκ μέρους του συγγραφέα ακολούθησε συζήτηση με το κοινό, όπου διατυπώθηκαν ερωτήσεις και τοποθετήσεις σχετικές με το θέμα της παρουσίασης. Σε κάθε περίπτωση ήταν μία ακόμη όμορφη και πολύ σημαντική εκδήλωση στον φιλόξενο χώρο του αγαπητού στο κοινό, καφέ βιβλιοπωλείο. Μέχρι την επόμενη, λοιπόν.
Ο Τοποτηρητής
