* πίνακας στο εξώφυλλο: “Χειμερινό τοπίο με παγοδρόμους και μια παγίδα για πουλιά” του Πίτερ Μπρίγκελ του πρεσβύτερου
“Γέροντας Χειμώνας” Αντίποινα & Social Waste
Εγώ θα πάω σαν τον γέροντα χειμώνα/στις κορυφές του Ελικώνα/να μην ακούω ήχο κι αντάρα/να ‘μαι μονάχος να παίζω γκάιντα
“Μπήκε ο Χειμώνας” Στράτος Παγιουμτζής
Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης
Μουσική: Παναγιώτης Τούντας
Μπήκε ο χειμώνας κι ο κοσμάκης τα `χει χάσει
και παλτουδιά καινούργια πρέπει ν’ αγοράσει
μα το δικό μου κι αν επάλιωσε παλτό
φράγκο δε δίνω κι ούτε νοιάζομαι γι’ αυτό
Κι αν ο καθένας τουρτουρίζει από το κρύο
θα την περνώ στην αγκαλιά σου μεγαλείο
κι όταν το τζάκι μένει σπίτι μας σβηστό
θα με θερμαίνει το φιλί σου το ζεστό
Κι αν δεν ανάβουμε κουκλίτσα μου μαγκάλι
θα `μαι ζεστός μες στη δική σου την αγκάλη
το πιο θερμό καλοριφέρ ειν’ τα φιλιά
σαν θα κοιμόμαστε κουκλίτσα μου αγκαλιά
Κι έτσι δε θα `χουμε ανάγκη από φώτα
θα την περνάμε μια χαρά ζωή και κότα
και θα κοιμόμαστε κι οι δυο απ’ τις εννιά
να μη μας πιάνει ξεροβόρι ή παγωνιά
“Χειμώνας” Χάρις Αλεξίου
Δεν είναι μόνο τα σπουργίτια φως μου/τ’ αδέσποτα παιδιά των φαναριών/είναι το κρύο στην καρδιά του κόσμου/είναι ο χειμώνας που φωλιάζει εντός μου
“Μπλε Χειμώνας” Διάφανα Κρίνα
Στίχοι: Θάνος Ανεστόπουλος
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια/κι εγώ συνήθως πέθαινα από αγάπη,/
μέχρι που ήρθε αυτός ο μπλε χειμώνας/ν’ ανάψει αυτά που έσβησε ο αιώνας.
Μετρήθηκα στις ώρες του τυφώνα,/στις ώρες που η καρδιά ξερνούσε στάχτη,/
ακίνητος στη δίνη του κυκλώνα/ν’ ακούω μονάχα να μου λένε πόνα, πόνα, πόνα, πόνα.
Το σώμα μου δε δόθηκε στις πέτρες,/δε στέρεψε το τελευταίο μου δάκρυ,/
του έρωτα εποχές μάγισσες, ψεύτρες/των πιο όμορφων νυχτών, ώρες αλήτρες.
Δεν θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι/ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο./
Δεν θα με θρέψει άλλο μάνας χάδι/ας κλείσει της ψυχής μου το πηγάδι.
Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια…
“Ένας χειμώνας παραμονεύει” Δυνάμεις του Αιγαίου & Μίλτος Πασχαλίδης
Στίχοι: Έλσα Γράψα
Μουσική: Νίκος Γράψας
Ένας χειμώνας παραμονεύει/ολέθρου σάλπιγγες ουρλιάζουν στον αέρα/αστράφτουν στου ορίζοντα τη βέρα
ένας χειμώνας μας λιγοστεύει/απομεσήμερα θολά και μεθυσμένα/τα δυο σου μάτια κεριά σβησμένα
ένας χειμώνας θα συντροφεύει/όλα τα αντίο τα παγωμένα/απ’ τα λιμάνια τα ξεχασμένα
ένας χειμώνας που με παιδεύει/του κόσμου ψέματα θα ζωγραφίζω/να ‘χω μια αγάπη για να ελπίζω
ένας χειμώνας που θα ζηλεύει/κορμιά στην άμμο αγκαλιασμένα/τα σ’ αγαπώ τα ειπωμένα
“Winter” Tori Amos
Το χιόνι μπορεί να περιμένει, γιατί έχω ξεχάσει τα γάντια μου./Σκουπίζω την μύτη μου και φοράω τις καινούργιες μπότες μου/Η καρδιά μου ζεσταίνεται λιγάκι, όταν σκέφτομαι τον χειμώνα./Βάζω το χέρι μου στο γάντι του πατέρα μου.
“Winter time” Steve Miller Band
Τον χειμώνα/Κι ενώ όλα τα φύλλα έχουν γίνει καφέ/Κι ο αέρας φυσά παγερός/Και το πουλιά έχουν πετάξει για το καλοκαίρι/Εγώ σε καλώ
..κι ένα ποίημα:
“Βροχή δωματίου” Αργύρης Χιόνης
Η βροχή κρύωνε έξω, στο δρόμο. Χτυπούσε το τζάμι και φώναζε, κρυώνω.
Ήτανε, πράγματι, χειμώνας. Το τζάμι τη λυπήθηκε, της άνοιξε, την έβαλε μες στο δωμάτιο.
Ο άνθρωπος έγινε έξω φρενών.
Είσαι τρελό, του φώναξε, που ξανακούστηκε να μπαίνει η βροχή μες στο δωμάτιο; Είσαι τρελό.
Μα είναι βροχή δωματίου, είπε ήρεμα το τζάμι, δεν ακούς τι ωραία που ηχεί πάνω στο πάτωμα, πάνω στο τραπέζι, πάνω στο μέτωπό σου;
Είναι βροχή δωματίου…
