“Μικρά Αγγλία” του Παντελή Βούλγαρη

Το Σάββατο που πέρασε (8/1) παρακολούθησα στην ΕΡΤ την “Μικρά Αγγλία” του Παντελή Βούλγαρη. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη, η οποία υπογράφει και το σενάριο.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στην Άνδρο, κατά τον Μεσοπόλεμο. Πρόκειται για τον έρωτα δύο νέων, τον οποίο δεν εγκρίνει και εμποδίζει η μητέρα της Όρσας, την οποία υποδύεται η Πηνελόπη Τσιλίκα· αυτό είναι το ένα μέρος της ιστορίας. Σημαντικό μέρος της υπόθεσης αφορά στην σχέση των δύο αδερφών, της Όρσας και της Μόσχας – στο ρόλο της η Σοφία Κόκκαλη – και τις διακυμάνσεις από τις οποίες περνά, καθώς συμμετέχουν άθελά τους σε ένα αρχικά αμήχανο και εν τέλει οδυνηρό ερωτικό τρίγωνο.

Όλοι οι ηθοποιοί αποδίδουν εξαιρετικά στους ρόλους τους, όμως οι δύο νεαρές ηθοποιοί σηκώνουν το βάρος της ταινίας, και με τις ερμηνείες τους καθηλώνουν τον θεατή. Προσωπικά, πείσθηκα ότι “ενδύθηκαν” τους τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες των δύο αδελφών. Εσωστρεφής, ρομαντική και χαμηλών τόνων η Όρσα, εξωστρεφής, πιο κυνική και εκρηκτική η Μόσχα, και οι δύο, όμως, δοκιμάζονται από τις αστάθμητες στροφές της ζωής έντονα, οδυνηρά και, στην περίπτωση της Όρσας, με μοιραία κατάληξη.

Για τα τεχνικά στοιχεία της ταινίας, τι να πω; Ο Παντελής Βούλγαρης είναι αναγνωρισμένης αξίας κινηματογραφιστής. Μαγεύτηκα από τον τρόπο που “συλλαμβάνει” στα πλάνα του τα άγρια κύματα που σκάνε σε βραχώδεις ακτές της Άνδρου, τα τοπία της οποίας συμπρωταγωνιστούν με τους ηθοποιούς. Μαγεύτηκα, επίσης, από τον τρόπο που με ένα σύντομο μονοπλάνο φανερώνει το μοναχικό μαρτύριο της κάθε ηρωίδας και του κάθε ήρωα. Είναι τέτοια η δύναμη των πλάνων, που μόνα τους μιλούν πιο εύγλωττα για τον ψυχισμό, τους πόθους και τα πάθη κάθε χαρακτήρα.

Θα πει κάποιος ή κάποια ότι το σινεμά του Βούλγαρη είναι μιας άλλης, περασμένης εποχής. Ίσως. Εντούτοις, η εμπειρία μου – και όλων εκείνων που εξακολουθούν και αγαπούν ταινίες σαν την “Μικρά Αγγλία” – δείχνει πως έργα τέχνης που δεν μένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων και σκιαγραφούν χαρακτήρες σε βάθος, θα έχουν λόγο ύπαρξης σε κάθε εποχή.

Κώστας Μαζιώτης