Tο Σάββατο που μας πέρασε, 10 Δεκέμβρη, στο Walkside Story, εμφανίστηκαν οι West Coast Band. Για την ακρίβεια το ήμισυ της μπάντας, καθώς το Walkside Story, ένας χώρος ζεστός και χουχουλιάρικος, προσφέρεται για μικρά και ευέλικτα σχήματα. Την μπάντα, λοιπόν, εκπροσώπησαν η Δανάη Σγουροπούλου (φωνή) ο Αποστόλης Παπουτσάκης (ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα) και ο Δημήτρης Κρυστάλλης (ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα).
Στο πρώτο μέρος του προγράμματος το ρεπερτόριο αποτελούνταν στην αρχή από jazz standards, όπως τα “Autumn leaves” και “My way”, και κατόπιν κλασικοί σόουλ ύμνοι (παραδείγματος χάριν Otis Redding και λοιπά) και πιο πρόσφατες επιτυχίες από ονόματα όπως Adele και Duffy και άλλα. Μετά το διάλειμμα, το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με ακουστικές κιθάρες και κλασικά ροκ κομμάτια των Beatles, Eagles, Kansas και άλλων, προτού περάσει στο κλασικό προπολεμικό μπλουζ ρεπερτόριο. Πολύ ευχάριστη έκπληξη ήταν, όταν η Δανάη κάλεσε από το μικρόφωνο τον Κώστα Γενιά να ανέβει και ένα τζαμάρει με την μπάντα. Όντως πήρε τις φυσαρμόνικες του, ανέβηκε και έδωσε τον παραπάνω μπλουζ χαρακτήρα που ταιριάζει σε τραγούδια σαν της Bessie Smith και του Robert Johnson. Ακούσαμε, επίσης, Doors, Stones, Lynyrd Skynyrd και, τέλος, μας καληνύχτισαν με το “Wonderful tonight” του Eric Clapton.
Tα μέλη των West Coast Βand είναι μουσικοί υψηλού επιπέδου. Η Δανάη Σγουροπούλου είναι φωνάρα με μεγάλη τονική έκταση, και διαθέτει το απαραίτητο μέταλλο ώστε να μπορεί να ερμηνεύει ροκ, μπλουζ και σόουλ ρεπερτόριο με τον πλέον πειστικό τρόπο. Τον Δημήτρη Κρυστάλλη δεν τον είχα ξαναδεί να παίζει. Ήταν πλήρης στο παίξιμό του τόσο ως ρυθμικός κιθαρίστας όσο και τις στιγμές που έβγαινε μπροστά παίζοντας σόλο. Για τον Αποστόλη, τι να γράψω; Είμαστε φίλοι και φοβάμαι ότι θα θεωρηθώ ευνοϊκά προκατειλημμένος. Απλά να τονίσω ότι από τις μέρες των Δραπετών μέχρι σήμερα, πάντα χαίρομαι να τον ακούω να σολάρει, και το Σάββατο είδα ότι δεν είναι μόνο εγώ. Το κοινό είχε μορφές από το ροκ παρελθόν της Πρέβεζας, αλλά και νέα παιδιά που φαίνονταν να απολαμβάνουν το ρεπερτόριο περασμένων δεκαετιών που, όμως, αποδεικνύεται κλασικό.
Φυσικά, υπήρχαν και προβλήματα με τον ήχο σε δυο-τρεις περιπτώσεις. Έχω γράψει στο παρελθόν, σχετικά με το πόσες δυσκολίες καλούνται να αντιμετωπίσουν οι μικρές μπάντες της επαρχίας. Δίχως να αποτελεί αντικείμενο τους, αναγκάζονται να είναι ερμηνευτές και μηχανικοί ήχου, ταυτόχρονα. Προτιμώ να μην γκρινιάξω άλλο. Κρατάω την τόσο όμορφη βραδιά που πέρασα με τους West Coast Band στο Walkside Story. Είμαι σίγουρος ότι δεν είμαι ο μόνος.
Κώστας Μαζιώτης
