“Μας βαράν από παντού1”
Ζητώ συγνώμη για την έκφραση, αλλά μπούχτισα. Μπούχτισα από τα όλο και πιο άσχημα νέα. Περισσότερο, όμως, μπούχτισα από την “επίθεση” που δέχομαι (και δεχόμαστε) από τις συνεχείς αναρτήσεις γύρω από κάθε δυσάρεστη λεπτομέρεια που αφορά στα θέματα της επικαιρότητας.
Σύμφωνοι, οι δημοσιογράφοι οφείλουν να ενημερώνουν. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποια όρια· αυτά που χωρίζουν την θεμιτά απαιτούμενη ενημέρωση, από το – συχνά νοσηρό – κουτσομπολιό. Λες και θα κατηγορηθεί κανείς για ελλειπή ενημέρωση αν μείνει μονάχα στα ουσιώδη· λες και το να προσφέρεται στους αναγνώστες και τους θεατές θέση να δουν μέσα από την κλειδαρότρυπα, είναι καθήκον που επιβάλλει το δημοσιογραφικό “λειτούργημα”. (Παρεμπιπτόντως, αναρωτιέμαι πόσοι δημοσιογράφοι γνωρίζουν τον όρο και τη σημασία του…).
Για να είμαι δίκαιος, φέρει και το κοινό την ευθύνη του. Δικαιώνει τον κιτρινισμό, όχι μόνο διαβάζοντας τέτοιου περιεχομένου αναρτήσεις ή παρακολουθώντας τα σχετικά ρεπορτάζ, αλλά, επίσης, κοινοποιώντας όλα αυτά στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Συνήθως, μάλιστα, η σχετική κοινοποίηση συνοδεύεται από κάποιο καυστικό ή οργισμένο και εριστικό σχόλιο, ανάλογα με την περίσταση. Ειλικρινά, δεν γνωρίζω ποια ανθρώπινη ανάγκη ικανοποιούν τέτοιες πρακτικές. Γνωρίζω, όμως, – αυτή είναι η εκτίμησή μου, τουλάχιστον – ότι αυτό που ονομάζουμε κτηνωδία, πρώτον, δεν είναι μονάχα κάποιο ωμό, στυγερό έγκλημα, αλλά, επίσης, ο “κανιβαλισμός” που υφίστανται τόσο οι θύτες, όσο και τα ίδια τα θύματα και, επιπρόσθετα, οι συγγενείς θυτών και θυμάτων. Δεύτερον, κανένα ζώο δεν σκοτώνει άλλο ζώο από το ίδιο είδος2· αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει αποκλειστικά τον άνθρωπο. Άρα, με τον όρο “κτηνωδία” αδικούμε τα ζώα, τόσο τα εξημερωμένα, όσο και τα άγρια.
Για να κλείσω, λοιπόν, με το θέμα του άρθρου, θα ήθελα να τερματιστεί όλη αυτή η υπερέκθεση σε απρεπείς και αχρείαστες λεπτομέρειες σχετικά με εγκλήματα κλπ. Ωστόσο, κακά τα ψέματα, γνωρίζω πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Τουλάχιστον, έκανα το καθήκον μου. “Όστις θέλει, οπίσω μου ελθείν”3
1Τίτλος τραγουδιού του Νικόλα Άσιμου
2Σχετικά αναλύει ο Anthony Storr στο βιβλίο του “Human Aggression” του 1969
3“Όποιος θέλει, μπορεί να με ακολουθήσει” από την Αγία Γραφή. Δεν διεκδικώ τη θέση του Ιησού σε καμία περίπτωση!
