Κοντά μια πενταετία μετά το άνισο “Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές” (και τέσσερις δεκαετίες μετά την κλασική κινηματογραφική βερσιόν της ιστορίας, του 1978 με τον Πίτερ Ουστίνοφ), ο Μπράνα μας προσφέρει ένα πιο απολαυστικό “Έγκλημα στο Νείλο”. Η ίδια η ταινία αποτέλεσε ένα γρίφο πωλήσεων, μάρκετινγκ και… crisis management, καθώς στα δύο χρόνια καθυστέρησης που της επέβαλε η πανδημία (εξ ου και βγαίνει στις αίθουσες μαζί με το «Belfast»), ο Άρμι Χάμερ είδε την καριέρα του να καταστρέφεται και από ζεν πρεμιέ και αρκετά καλός ηθοποιός, έγινε κατηγορούμενος κανίβαλος και βιαστής ενώ και η Λετίσια Ράιτ, που ενσαρκώνει τη Ρόζαλι, αντιμετώπισε την κατακραυγή με τις αντιεμβολιαστικές δηλώσεις της. Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή – ο διάσημος Βέλγος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό ταξιδεύει στην Αίγυπτο με ένα εντυπωσιακό ατμόπλοιο. Όταν ο φαινομενικά τέλειος και ειδυλλιακός μήνας του μέλιτος ενός ζευγαριού διακόπτεται απότομα από βίαιους θανάτους, το ταξίδι του Πουαρό μετατρέπεται σε περιπέτεια, καθώς καλείται να ανακαλύψει για μία ακόμα φορά τον δολοφόνο. Η πρωτοτυπία του Μπράνα είναι η μουσική μπλουζ που «ντύνει» την ταινία του και ο πρόλογος όπου μας δείχνει πως ο ήρωας απόκτησε το περίφημο μουστάκι του! Το χιούμορ είναι κοφτό, ο ταξικός σχολιασμός της Αγκάθα Κρίστι παρών, όμως για μια ταινία με χαρακτηριστικό all star cast, οι αληθινοί σταρ του φιλμ είναι από τη μια τα σκηνικά, το ωραίο ποταμόπλοιο Κάρνακ, οι φωτογενείς πυραμίδες, μια από κομπιούτερ και μια πραγματικές, τα νάιτ κλαμπ και τα παλάτια – κι από την άλλη τα κοστούμια διακριτικά εκσυγχρονισμένα. Οι ιστορίες της Αγκάθα Κρίστι, τόσο στο χαρτί, όσο και στην οθόνη, ήταν εξ αρχής ταυτισμένες με την πνευματώδη ψυχαγωγία και… το λούσο κι αυτή τη φορά ο Μπράνα πετυχαίνει μια απολαυστική «ξεκούραστη» και έξω καρδιά ταινία.
Χριστίνα Μίχου
