Η Πρέβεζα κατά την πάροδο των αιώνων(γενικά ιστορικά στοιχεία)μέρος 2ο

το παρόν είναι αναδημοσίευση μέρους μελέτης της κυρίας Ελισάβετ Π. Σαρρή, αρχιτέκτων μηχανικός του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για ερευνητική εργασία διπλώματος για το Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, και είχε δημοσιευθεί επίσης στα Πρεβεζάνικα Χρονικά, Περίοδος Β΄ Τεύχος 45 – 46.

Η συνθήκη του Πασάροβιτς (21 Ιουλίου 1718) επαναφέρει και επίσημα την Πρέβεζα στα χέρια των Ενετών, και αρχίζει τότε η μεγάλη Ενετική κατοχή της πόλης, η οποία κράτησε μέχρι την κατάλυση της ενετικής Δημοκρατίας, το 1797. Τότε με τη συνθήκη του Καμποφόρμιο, τον έλεγχο απέκτησαν οι Γάλλοι, μόλις για ένα χρόνο. Το 1798 ο Αλή Πασάς καταλαμβάνει και λεηλατεί την πόλη.

Μετά τη λήξη των πολέμων η Πρέβεζα χάνει το ρόλο της ως στρατιωτικό λιμάνι προς όφελος των εμπορικών δραστηριοτήτων. Το διαμετακομιστικό εμπόριο βοηθάει την Πρέβεζα να εξελιχθεί σε σημαντικό εμπορικό κέντρο των δυτικών περιοχών της ελληνικής χερσονήσου. Το λιμάνι της Πρέβεζας παρείχε ασφάλεια ενώ εξυπηρετούσε πέρα από την Ήπειρο ένα κομμάτι της Θεσσαλίας και της Ρούμελης. Επιπλέον το λιμάνι έγινε πόλος έλξης μεγάλων εμπόρων, μεσαζόντων, παραγγελιαδόχων, τεχνιτών, βαρκάρηδων και μικροεμπόρων.

Υπήρχε δρόμος για άμαξες που ένωνε την Πρέβεζα με την πόλη των Ιωαννίνων. Η πόλη των Ιωαννίνων ήταν τότε έδρα σαντζακίου και καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική για την οικονομία της Πρέβεζας ήταν η οδική ένωση των δύο πόλεων. Επιπλέον η ενοικίαση των αλυκών και των ιχθυοτροφιών βοήθησε …[ώστε τα έσοδα της Πρέβεζας]… από το 1686 έως το 1699 πενταπλασιάστηκαν.

Η αγροτική δραστηριότητα έφερε ασήμαντους πόρους. Πρόοδο σημειώνουν οι υλοτομήσεις και οι ναυπηγικές εργασίες. Το μονοπώλιο το είχαν, βέβαια, οι Ενετοί αλλά επιτρεπόταν και στους ντόπιους να υλοτομήσουν προκειμένου να κατασκευάσουν μικρά σκάφη. Η δασική εκμετάλλευση υπήρξε σημαντικός παράγοντας της τοπικής οικονομίας. Οι υλοτομικές εργασίες καλύπτουν τόσο τις ανάγκες τοπικού ταρσανά όσο και το εξαγωγικό εμπόριο ξυλείας. Το εμπόριο αυτού του είδους δεν περιορίζεται στις βενετοκρατούμενες μόνο περιοχές, αλλά επεκτείνεται και σε περιοχές της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

(τέλος δεύτερου μέρους)

*την φωτογραφία του θέματος την βρήκα στο διαδίκτυο, απεικονίζω την μέθοδο ψαρέματος “νταλιάνι” και την τράβηξε ο γνωστός συμπολίτης μας, ιατρός Χάρης Γκούβας, το 2009