Είναι πολλά τα χρόνια που οι καταστηματάρχες των εμπορικών μαγαζιών της Πρέβεζας προβληματίζονται για την πεσμένη κίνηση της τοπικής αγοράς. Καθόλου παράξενο μιας και ολόκληρη η χώρα έχει περάσει μια δεκαετία οικονομικής κρίσης, και συνεχίζει να αντιμετωπίζει δυσκολίες, λόγω της υγειονομικής κρίσης που οφείλεται στην πανδημία. Εδώ ακριβώς βλέπουμε ότι τα πράγματα δυσκολεύουν συνεχώς· αρκεί να κάνεις έναν περίπατο στην αγορά· βλέπεις συνήθως ερημιά.
Απευθύνθηκα στην πρόεδρο του Συλλόγου Εμποροεπαγγελματιών Ιστορικού Κέντρου Πρέβεζας κυρία Ιωάννα Κώτση, προκειμένου να ακούσω πώς βλέπει τα πράγματα η ίδια, ως εκπρόσωπος των καταστηματαρχών του ιστορικού κέντρου της πόλης μας. Ακούγοντάς την καταλαβαίνω πως δεν είναι μονάχα μία η αιτία της τόσο πεσμένης εμπορικής κίνησης.
Προφανώς η εξασθενισμένη αγοραστική δυνατότητα του πληθυσμού, αποτελεί ισχυρό παράγοντα. Το ίδιο και η πανδημία· ο κόσμος φοβάται, τα μέτρα δυσκολεύουν όσους είναι σε θέση, κατά τα άλλα, να ψωνίσουν, και κυρίως οι περίοδοι καραντίνας επέδρασαν δραστικά στις αγοραστικές συνήθειες των καταναλωτών. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού γενικά φαίνεται να έχει εξοικειωθεί με τις αγορές μέσω διαδικτύου, το γνωστό eshop. Το ίδιο παρατηρείται και στην πόλη μας. Η κυρία Κώτση μού εξήγησε πως μια επιχείρηση με “φυσικό” κατάστημα είναι εξαιρετικά δύσκολο να συναγωνιστεί μια επιχείρηση, δίχως φυσική παρουσία, που μισθώνει μόνο μια μεγάλη αποθήκη – κάποιες φορές ούτε καν αυτό – υφίσταται μονάχα στο διαδίκτυο και δραστηριοποιείται μέσω μιας πλατφόρμας. Η επιχείρηση με την παραδοσιακή μορφή έχει να καλύψει τεράστια έξοδα προτού ο επιχειρηματίας αρχίσει να βάζει χρήματα στην τσέπη του: προκαταβολή φόρου εισοδήματος, φόρος επιτηδεύματος, πάγια έξοδα καταστήματος, μισθός εργαζόμενων, ταμεία ασφάλισης κλπ. Η επιχείρηση του eshop καταβάλλει μονάχα το ενοίκιο χώρου αποθήκευσης για τα προϊόντα, κάποιο μικρό ποσό που κρατά, συνήθως, η πλατφόρμα του paypal, …βασικά αυτά όλα κι όλα, μιας και οι περισσότερες τέτοιου είδους επιχειρήσεις δεν υπόκεινται σε κάποιον ασφαλιστικό φορέα, κάποιο ταμείο, και δεν καταβάλλουν φόρο.
Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα έχει να κάνει με την τουριστική σεζόν που έχει συρρικνωθεί και με την απουσία ικανοποιητικών τουριστικών υποδομών. Η κυρία Κώτση μού έδωσε να καταλάβω πως σε ό,τι αφορά τις κλίνες, υφίσταται θέμα ποιότητας. Οι μόνοι τουρίστες που έρχονται και επιστρέφουν κάθε καλοκαίρι, είναι, συνήθως, όσοι επιλέγουν να μείνουν σε ενοικιαζόμενα πλεούμενα (γιοτ). Όσοι νοικιάζουν σε κάποιο ξενοδοχείο ή κάποιο από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, συχνά, δεν μένουν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Δεν είναι άσχετο και αξίζει να αναφερθεί η απουσία μέσων μεταφοράς στις παραλίες έξω από τον αστικό ιστό της Πρέβεζας, καθώς και στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στα ερείπια της Νικόπολης, την Κασσώπη κλπ. Οι περισσότεροι τουρίστες από το εξωτερικό, κατά κύριο λόγο, διαμένουν στην Πρέβεζα μονάχα για μια νύχτα, δύο το πολύ, καθώς έρχονται προκειμένου να πετάξουν από το Άκτιο στις πατρίδες τους. Προφανώς η τελευταία παρατήρηση φανερώνει πρόβλημα στην διαφήμιση της Πρέβεζας στη διεθνή αγορά.
Αξίζει, τέλος, να αναφερθεί ένα σχόλιο της κυρίας Κώτση που μου έκανε εντύπωση· τα νέα ζευγάρια δυσκολεύονται να βρουν στέγη στην πόλη μας. Ναι, έχει επεκταθεί οικιστικά αλλά η βραχυχρόνια μίσθωση δεσμεύει οικίες, μιας και οι ιδιοκτήτες προτιμούν να τις διαθέσουν σε τουρίστες που θα μείνουν λίγες μέρες, παρά σε νέους ανθρώπους που θα μείνουν για σαφώς μεγαλύτερο διάστημα. Κάτι τέτοιο δεν καθιστά την πόλη μας ελκυστική για νέους επαγγελματίες, ανθρώπους που, συχνά, εργάζονται μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή και θα ήθελαν να ζήσουν σε περιβάλλον με τα χαρακτηριστικά της όμορφης πόλης μας· και που θα τόνωναν, προφανώς, την τοπική αγορά.
Το άρθρο δακτυλογραφείται μετά την Πρωτοχρονιά. Δυστυχώς, η εικόνα της τοπικής αγοράς δεν ήταν ευχάριστη. Είναι κρίμα να παρατηρείς απουσία καταναλωτικής συνείδησης. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο σε όλους και όλες πως στηρίζοντας τα μαγαζιά της πόλης μας, κάνουμε καλό στους ίδιους τους εαυτούς μας. Μια επιχείρηση με καλές εισπράξεις θα προσφέρει περισσότερες θέσεις εργασίας για κάποιον που ξέρουμε, κάποιον συγγενή μας, ακόμα και για τα ίδια τα παιδιά μας. Ευθύνες, φυσικά, πρέπει να αποδοθούν και στις τοπικές αρχές, ακόμα και σε περιφερειακό επίπεδο. Πολλά χρόνια γίνεται λόγος για το Open Mall. Καθυστερεί λόγω των τρεχουσών συνθηκών. Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως επρόκειτο για την μοναδική λύση. Για την ώρα ας μείνω εδώ. Όλοι και όλες επιτελούμε κάποιον ρόλο στο κοινωνικό σύνολο, οπότε όλοι και όλες έχουμε την δυνατότητα και την ευθύνη να κάνουμε κάτι.
Κώστας Μαζιώτης
