Η κ. Μαρία Καρατζένη μας έστειλε το ακόλουθο ποίημά της – φυσικά τιμώντας τον Τοποτηρητή – με την πρόθεση να αποτελέσει ένα είδος παρέμβασης στον δημόσιο διάλογο ώστε το δυστύχημα – το έγκλημα – στα Τέμπη να μην παραδοθεί στη λήθη, κάτι που συνηθίζεται, δυστυχώς με κάθε ζήτημα που απασχολεί την κοινή γνώμη. Σημεία των καιρών, θα πει κανείς. Εν τούτοις υπάρχουν και εκείνοι/εκείνες που δεν αντιλαμβάνονται τις επιταγές της επικαιρότητας, αλλά κρατάνε μια θέση στις καρδιές τους για τα παιδιά που δεν είναι μαζί μας πια, καθώς και για κάθε πάσχοντα.
Τιμής ένεκεν
ΕΠΙΤΙΜΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ
Θα φεύγουν οι θάλασσες να σπρώχνουν σε λιμάνια τα πλοία.
Θα φεύγουν τα πουλιά να ανοίγουν δρόμους σε χειμώνες
και καλοκαίρια.
Θα φεύγουν τα χρόνια και για κάποιους
θα μαραθεί το λουλούδι θλιβερά στο βάζο.
Μάλλον θα έρθουν πάλι μέρες καλές και ίσως
το καμίνι της ελπίδας κάτι ωραίο να φτιάξει
απ το παγωμένο μέταλλο.
Μπορεί ακόμα μια έμπνευση να εισβάλει σε ένα νου και να αφήσει
το χνάρι της σε στίχο, σε καμβά ή πέτρα.
Όμως ποτέ δεν θα φύγουν τα παιδιά που τα θυσίασαν μαζί με τα όνειρά τους
Θα σταθούν απέναντι σ’ αυτούς που αρκούνται σε τελετουργικά και επικήδειους
που υπαγορεύει θρασύδειλος υποβολέας,
που προβάρουν τη θλίψη τους σε ρόλους αναίσχυντους,
σε όσους ορίζουν την ζωή μας με απληστία και χλεύη.
Θα τους κοιτάξουν με τα σβησμένα μάτια τους και θα τους σφραγίσουν το μέτωπο
με την κατάρα να έρθει αναπάντεχα ο τρομερός πόνος ως Νέμεση
και να αφανίσει την απάνθρωπη φύση τους.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΝΤΖΕΝΗ
Μάιος 2023
