Ο Τζον Χερτ, κατά κοινή ομολογία, ήταν ένας από τους κορυφαίους Βρετανούς ηθοποιούς και, επίσης, ένας από τους κορυφαίους παγκοσμίως. Η καριέρα του κάλυψε έξι δεκαετίες, καθώς ήδη το 1966 έκανε αίσθηση με την συμμετοχή του στο ιστορικό δράμα “A man for all seasons”. Το 1976 υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία τον διαβόητο Ρωμαίο αυτοκράτορα Καλιγούλα στην τηλεοπτική σειρά του BBC “I, Claudius”. Κέρδισε Χρυσή Σφαίρα, βραβείο BAFTA (βρετανικά βραβεία κινηματογράφου και τηλεόρασης), καθώς και υποψηφιότητα για Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου για τη συμμετοχή του στο θρυλικό “Midnight Express”. Στη δεκαετία του 1980 ακολούθησαν και άλλοι σπουδαίοι ρόλοι: υποδύθηκε τον Τζόζεφ Μέρικ στην ταινία “The Elephant Man” σε σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Λιντς, και τον Ουίνστον Σμιθ στην μεταφορά του “1984” του Τζορτζ Όργουελ στον κινηματογράφο. Στην ίδια δεκαετία τον γνώρισα στην ελληνική τηλεόραση (εντάξει, δεν ήξερα το όνομά του, αλλά η φυσιογνωμία του ήταν τόσο χαρακτηριστική…) στην παιδική σειρά του Τζιμ Χένσον (Muppet Show κ.α.) “The Story Teller”, μια παιδική σειρά φαντασίας με “γοτθική” ατμόσφαιρα!
Τη δεκαετία του 1990 δεν καταγράφηκαν σημαντικές παρουσίες του Τζον Χερτ, με εξαίρεση την δραματική ταινία “The Field” του Ιρλανδού Τζιμ Σέρινταν. Στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα έγινε γνωστός σε μια νέα γενιά θεατών, καθώς έπαιξε στην πρώτη ταινία της σειράς Χάρι Πόττερ “Harry Potter and The Philosopher’s Stone” (2001). Το 2006 ήταν καταπληκτικός ως ο Δικτάτορας στο κλασικό, πια, “V for Vendetta”, ενώ το 2007 συμπρωταγωνίστησε με τον Ελάιτζα Γουντ στο αστυνομικό “The Oxford Murders”. Τελευταίά πραγματικά σπουδαία εμφάνιση σε ταινία, κατά την γνώμη μου, πραγματοποίησε στο κατασκοπευτικό θρίλερ “Tinker, Tailor, Soldier, Spy”, που στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο “Και ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι”.
Ο Ντέιβιντ Λιντς έχει δηλώσει ξεκάθαρα πως επρόκειτο απλά για τον καλύτερο ηθοποιό σε όλο τον κόσμο. Έχει γραφτεί πως διέθετε την πιο διακριτή βρετανική φωνή την οποία έχουν παρομοιώσει στην “Observer” (Σ.Σ. Βρετ. Εφημερίδα) με “νικοτίνη από κοσκινισμένο βρόμικο, φεγγαρολουσμένο χαλίκι”.
Το σίγουρο είναι πως όταν το 2017 νικήθηκε από καρκίνο του παγκρέτος, μπορεί να προκάλε θλίψει σε αμέτρητους θαυμαστές και θαυμάστριες από διαφορετικές γενιές, ωστόσο άφησε παρακαταθήκη πολλούς και ξεχωριστούς ρόλους.
Κώστας Μαζιώτης
