Είναι κάτι για το οποίο ήθελα να γράψω από καιρό. Για καιρό την ώρα που καθόμουν στον υπολογιστή, μου διέφευγε, απόψε (ς.Τ. λίγο πριν την αλλαγή της μέρας) – να το πούμε σαν τα πιτσιρίκια – “μού έσκασε”!
Από τις αρχές του καλοκαιριού, αργά το απόγευμα, πριν το σούρουπο, ακούγεται κοντά στα Καμαρνιωτέϊκα ένα μπαράζ από κροτίδες ή/και βεγγαλικά. Ομολογώ ότι μου προκαλούσε τις πρώτες φορές ένα σάστισμα και μια αμηχανία. Με τον καιρό το συνήθισα και πλέον δεν μου προκαλεί τίποτα, εκτός από μια ελαφρώς σαρκαστική διάθεση προς τους αίτιους.
Συζητώντας, έμαθα ότι όντως πιτσιρικάδες μαζεύονται – άγνωστο που, μπορεί στο Πυροβολικό, αλλά πρόκειται μονάχα για υπόθεση – και προκειμένου να διασκεδάσουν, “βαράνε φωτοβολίδες” (sic). Ξέρω ότι ακούγεται παράλογο να ρίχνεις ήπια έστω εκρηκτικά για να σπάσει η μονοτονία. Βασικά, είναι “άκυρο” όπως λέμε στην αργκό, βλακώδες στα επίσημα ελληνικά. Πιθανόν, να ασχολούμαι δίχως να υπάρχει λόγος, τη στιγμή που, από ό,τι φαίνεται, τουλάχιστον, δεν ακούστηκε να έχουν σημειωθεί τραυματισμοί ή κάτι χειρότερο.
Δεν γράφω για να κριτικάρω τα παιδιά, ειλικρινά δεν έχω καμία τέτοια πρόθεση. Μπορεί να έχουν αυθάδεια, αγένεια κάποιες φορές, μπορεί να είναι και παλιόπαιδα ώρες ώρες. Εμείς στην ηλικία τους, δεν κάναμε χαζομάρες; Δεν έχουμε φερθεί με αυθάδεια και κωλοπαιδισμό ποτέ; “Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω” λέει η χριστιανική ηθική και, γενικεύοντας συνειδητά, κανείς και καμία δεν έχει δικαίωμα να επικρίνει στα σοβαρά τα πιτσιρίκια.
Το αμάρτημά μας, ως ενήλικες, είναι πως δεν έχουμε προσφέρει στα παιδιά τίποτα στην δημόσια σφαίρα που να τα ενδιαφέρει πραγματικά. Σκεφτείτε, εδώ στην πόλη μας, πού μπορούν να ψυχαγωγηθούν/αθληθούν/κοινωνικοποιηθούν τα παιδιά, δίχως να πρέπει να καταβάλουν χρήματα; Ο Κοινωνικός Χώρος “Σπείρα”, όπου μπορούσαν να αθληθούν με στεγασμένη ράμπα για σκέιτμπορντ και να ψυχαγωγηθούν και να κοινωνικοποιηθούν με δωρεάν προβολές ταινιών και πάρτι ελεύθερης εθελοντικής συνεισφοράς με υπόκρουση νεανική μουσική, έχει κλείσει. Τι άλλο υπάρχει; Όλοι ξέρουμε πως ένας έφηβος/μια έφηβη δεν έχουν χαρτζιλίκι αξιόλογο, επομένως, δεν είναι σε θέση ούτε να νοικιάζουν γηπεδάκια 5x5 ή 8x8, ούτε είναι σε θέση να πληρώνουν ακριβά ροφήματα και ποτά (ούτε οι γονείς τους πλέον διευκολύνονται).
“Και δηλαδή, τι; Είναι αυτός λόγος να βαράνε στρακαστρούκες” θα ρωτήσεις. Ναι, γιατί οι έφηβοι πνίγονται και θέλουν με κάποιο τρόπο να μας φωνάξουν ότι υπάρχουν κι αυτοί. Απλά, ως είθισται, οι νέοι διαθέτουν φαντασία, άρα είναι πιο ευρηματικοί.
Κώστας Μαζιώτης
*τίτλος τραγουδιού του ροκ συγκροτήματος Εξαδάκτυλος
