Δυο εντελώς διαφορετικοί μα όμορφοι ποπ δίσκοι

Στη σημερινή ανάρτηση θα ασχοληθώ με τους καινούργιους δίσκους του Βρετανικού ντουέτο Everything But The Girl και της Αμερικανίδας σούπερ σταρ Miley Cyrus. Ο καινούργιος δίσκος της τελευταίας κυκλοφόρησε την 10η Μαρτίου και έχει τίτλο “Endless Summer Vacation”. Πρόκειται για μια συλλογή εξωστρεφών ποπ τραγουδιών με τα οποία η Miley μοιάζει να ξορκίζει την κατήφεια ύστερα από ένα στενάχωρο διαζύγιο. Επίσης, δείχνει να θέλει να γιορτάσει το γεγονός ότι μπορεί να είναι μόνη και να μην τρέχει τίποτα, αντιθέτως, μπορεί και έτσι να περνάει καλά. Είναι κάτι που μπορεί να εμπνεύσει ανθρώπους κάθε ηλικίας, φύλου, σεξουαλικής ταυτότητας κλπ. Το σημαντικό είναι – κακά τα ψέματα – ότι τις ιστορίες τις τις ντύνει με συναρπαστικές μουσικές, με ρεφρέν που τα θυμάσαι για καιρό, και ρυθμικές βάσεις που σε κάνουν να λικνίζεις τη μέση και τους γοφούς σχεδόν ασυναίσθητα. Σαφώς, όλα τα τραγούδια αποπνέουν μια ηδονιστική διάθεση μεταδοτική, κανονικά και με το νόμο. Με λίγα λόγια, είναι ό,τι πρέπει για δίσκος του καλοκαιριού. Άλλωστε ο ίδιος ο τίτλος του μυρίζει ξεγνοιασιά από μακριά!

Οι Everything But The Girl και ο καινούργιος τους δίσκος, είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Ο τίτλος του άλμπουμ είναι “Fuse” και κυκλοφόρησε τις 21 Απρίλη. Ο Ben Watt και η Tracey Thorn ως δημιουργοί στέκουν στην πλευρά της ρομαντικής μελαγχολίας με ηλεκτρονικές ενορχηστρώσεις, μα πάντα με πηγαίο συναισθηματισμό και εστέτ μελωδικότητα. Τα φωνητικά της Thorn είναι όπως πάντα απίστευτα και μαζί με τις μουσικές του Ben Watt ντύνουν ιδανικά τους στίχους του δίσκου, που μιλούν για την απώλεια, τον χρόνο και το πέρασμά του, ερωτικές σχέσεις με τρυφερότητα, την ανάγκη για επαφή κλπ. Σαφώς, η ηλικία των δύο Βρετανών με την ωριμότητα και την επίγνωση που τους προικίζει, αλλά και το βρετανικό κλίμα, οδηγούν στο να τονιστούν τα πιο σκούρα χρώματα και οι ανάλογες διαθέσεις. Εντούτοις, οι μουσικές είναι υπέροχες, τα μπιτς διακριτικά και, ταυτόχρονα, διακριτικά και θελκτικά. 

Τέλος, όπως η Miley Cyrus, έτσι και η Tracy Thorn είναι σπουδαία ερμηνεύτρια με εκφραστικές δυνατότητες σπάνιες (εδώ, μάλλον, χάνει η Miley) και χροιά που δεν ξεχνάς. 

Σε κάθε περίπτωση, προσωπικά μιλώντας και τα δύο άλμπουμ είναι από τα ελάχιστα, εδώ και πολύ καιρό που όχι μόνο ακούω από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά νιώθω την επιθυμία να επανέρχομαι στην ακρόασή τους. Κι αν είναι ποπ, μην τη φοβάστε!