Δέκα συν ένα αποφθέγματα του Πλάτωνα

Πλάτων, 427-347 π.Χ.

Αρχαίος Αθηναίος φιλόσοφος, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του με τη μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί ολόκληρο και άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι τις ημέρες μας.
Μεταξύ άλλων, έγραψε την Απολογία του Σωκράτους, το Συμπόσιο όπου μιλά για την φύση του έρωτα, ενώ σε δύο μακρούς διαλόγους, την Πολιτεία και τους Νόμους, περιέγραψε την ιδανική πολιτεία.
Τα έργα του Πλάτωνα είναι 36 και όλα, εκτός από την Απολογία, διαλογικά. Μεταξύ των άλλων υπήρξε και ο ιδρυτής της Ακαδημίας.

“Ου το ζην περί πλείστου ποιητέον, αλλά το ευ ζην.”
Αυτό που αξίζει δεν είναι να ζεις για να αποκτήσεις περισσότερα αλλά να ζεις καλά.

“Η άγαν ελευθερία έοικε εις άγαν δουλείαν μεταβάλλειν.”
Φαίνεται πως η υπερβολική ελευθερία μετατρέπεται σε υπερβολική υποδούλωση.

“Αρχή ήμισυ παντός.”

“Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται.”
Όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση υλικών αγαθών.

“Το δίκαιον ουκ άλλο τι ή του κρείττονος ξυμφέρον.”
Το δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρού.

“Εις ευ φρονών μυρίων μη φρονούντων κρείττων εστί.”
Ένας που σκέφτεται σωστά είναι καλύτερος από μύριους που δεν σκέφτονται.

“Επιστήμη ποιητική ευδαιμονίας.”
Η γνώση δημιουργεί ευδαιμονία.

“Ηδονών ήδιον έπαινος.”
Από όλες τις ηδονές ο έπαινος είναι η πιο γλυκιά.

“Δούλοι γαρ και δεσπότης ουκ αν ποτέ γένοιντο φίλοι.”
Οι σκλάβοι και ο αφέντης ποτέ δεν θα μπορούσαν να γίνουν φίλοι.

“Αδικία έξις υπεροπτική νόμων.”
Είναι έλλειψη δικαιοσύνης η συνήθεια να περιφρονούνται οι νόμοι.

“Ος δ’ αν άνευ μανίας Μουσών επί ποιητικάς θύρας αφίκηται, πεισθείς ως άρα εκ τέχνης ικανός ποιητής εσόμενος, ατελής αυτός τε και ή ποίησις υπό της των μαινόμενων ή του σωφρονούντος ηφανίσθη.”
Όποιος όμως πάει χωρίς τη μανία των Μουσών στις θύρες της ποίησης, νομίζοντας πως μόνο με την τεχνική θα γίνει καλός ποιητής, μένει κι αυτός ο ίδιος ασήμαντος και η ποίηση, αυτού που είναι σώφρων, αφανίζεται από την ποίηση εκείνων που τους κυριεύει ή μανία.