Για την κρίση στην Ουκρανία

Καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται στην Ανατολική Ουκρανία; Εσύ καταλαβαίνεις; Εγώ, αν σου πω ναι, θα πω ψέματα. Στα τελευταία δημοσιεύματα διαβάζω ότι εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι από τις αυτοανακηρυχθείσες “λαϊκές δημοκρατίες” στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, μεταφέρονται προς το Ροστόφ, στην ρωσική πλευρά τον συνόρων. Οι ηγέτες των αυτονομιστών ανακοινώνουν πως προβαίνουν σε αυτή την μαζική μετακίνηση του πληθυσμού λόγω αναμενόμενης επέμβασης του ουκρανικού στρατού. Μάλιστα, ως αποδεικτικό επιχείρημα προβάλλουν τις πρόσφατες εκρήξεις στις εν λόγω περιοχές. Το Κίεβο αρνείται κατηγορηματικά κάθε βιαιοπραγία και κατηγορεί την Ρωσία για προβοκάτσια, ότι οι Ρώσοι προκάλεσαν τις βομβιστικές ενέργειες, προκειμένου να δικαιολογήσουν ανοιχτή εμπλοκή και εισβολή στα ουκρανικά εδάφη.

Στην Ανατολική Ουκρανία οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές, δηλαδή οι ουκρανικές δυνάμεις ασφαλείας και οι φιλορώσοι αυτονομιστές ανταλλάσουν κατηγορίες του ενός προς τον άλλο για παραβίαση της εκεχειρίας. Η Κατάσταση εντείνεται όλο και περισσότερο.

Αργά το βράδυ, χθες Παρασκευή ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν σε διάγγελμά του δήλωσε πως αναμένεται ανά πάσα στιγμή ρωσική εισβολή. Ξεκαθάρισε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα εμπλακούν με την παρουσία Αμερικανών στρατιωτών, αλλά θα ενισχύσουν την ουκρανική πλευρά με τεχνογνωσία. Αυτό που μου προκαλεί εντύπωση – να σημειωθεί ότι για το άρθρο μου, βασίζομαι σε δημοσιεύσεις της Εφημερίδας των Συντακτών – είναι ότι ο Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι θα χορηγηθεί στην ουκρανική κυβέρνηση δάνειο ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων. Αναρωτιέμαι, πώς περιμένουν να πάρουν πίσω τόσα χρήματα από μια χώρα διαλυμένη εδώ και χρόνια από έναν, στην πράξη, εμφύλιο πόλεμο, με τρομακτική διαφθορά, με βιωτικό επίπεδο για τους πολίτες απαράδεκτο για οποιονδήποτε άνθρωπο, και πρωθυπουργό έναν κλόουν που έχει απέναντί του έναν στυγνό δικτάτορα;

Το αφήνω εδώ να υπάρχει.

Αξίζει να αναφερθεί και ένα άλλο στοιχείο: σε μια από τις δημοσιεύσεις της Εφημερίδας των Συντακτών γίνεται αναφορά στον ανώτατο αξιωματούχο ασφαλείας της Ουκρανίας, Ολένσκι Ντανίλοφ. Πρόκειται για τον γραμματέα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας (NSDC) της Ουκρανίας. Αφού, λοιπόν, ο Ντανίλοφ κατηγόρησε τη ρωσική πλευρά ότι προσπαθεί να προκαλέσει τον ουκρανικό στρατό να απαντήσει, και αφού δήλωσε ότι δεν υπάρχουν εντολές για την απελευθέρωση του Ντονμπάς, σε μια αποστροφή του λόγου του είπε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Φέρεται να είπε ότι “μια μεγάλης κλίμακας ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι απίθανη”.

Βέβαια, ακόμα και αν γίνει μια μικρής κλίμακας ρωσική εισβολή, μας λέει κανείς ότι οι συνέπειες δεν θα είναι καταστροφικές;

Οι Ουκρανοί, εδώ και χρόνια θέλουν να απομακρυνθούν από την ρωσική επιρροή. Προσωπικά στηρίζω πάντα το δικαίωμα κάθε λαού, κάθε χώρας στην αυτοδιάθεση. Αυτό περιλαμβάνει και την επιλογή συμμάχων. Από την άλλη σε αυτή την προσπάθεια, διαπράχθηκαν αγριότητες σε βάρος φιλορώσων. Επιπλέον, όσο και αν απεχθάνομαι δικτάτορες σαν τον Πούτιν, δεν μπορώ να του δώσω άδικο που δεν θέλει να έχει νατοϊκούς πυραύλους στα σύνορά του. Θα πεις, τι τον πειράζει εφόσον α) είναι καλόπιστος και β) δεν σκοπεύει να κάνει φασαρίες. Όχι μόνο, ο Πούτιν, αλλά, είμαι πεπεισμένος πως κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν. Σκόπευε να κάτσει φρόνιμα;…..

Μια γυναίκα κοιτάει έξω από το παράθυρό της στο Σιβιερονονέτσκ της περιοχής του Λουγκάνσκ, όπου παρατηρείται σημαντική κλιμάκωση τις τελευταίες ημέρες.
(AP Photo/Vadim Ghirda)

Το μόνο σίγουρο είναι πως για μια ακόμη φορά θα την πληρώσουν οι απλοί άνθρωποι· αυτοί που θα σφαχτούν ανταλλάσσοντας πυρά, οι άμαχοι σε αναμενόμενες αγριότητες – θυμάμαι ακόμα τις σφαγές αμάχων εκατέρωθεν στην κάποτε Γιουγκοσλαβία- και βέβαια όσοι και όσες επιζήσουν, αναγκασμένοι να ξαναχτίσουν πάνω στα συντρίμμια.

Λυπάμαι που γράφω απαισιόδοξα. Μακάρι να πρυτανεύσει η (όποια) λογική και να αποκλιμακωθεί η ένταση. Το εύχομαι ολόψυχα. Ο παππούς μου είχε ζήσει δέκα έξι χρόνια στην, τότε, Σοβιετική Ένωση και μου έλεγε ότι εκεί ο λαός, ο απλός λαός, κάθε εθνότητας ήταν τόσο φιλόξενος που θα σε έβαζε στο σπίτι του και θα μοιραζόταν μαζί σου ό,τι θα είχε το ντουλάπι και το ψυγείο.

Πού ξέρεις; Μπορεί εγώ να είμαι πολύ απαισιόδοξος και, για κάποιο λόγο να πάνε όλα καλά. Θα είναι πολύ όμορφο!