Βιβλίο: Τρεις επιλογές

Χαζεύοντας στο έγκριτο σάιτ bookpress.gr κοίταζα τις προτάσεις της συντακτικής του ομάδα, από τις νέες εκδόσεις στη χώρα μας. “Κόλλησα” με τρεις περιπτώσεις βιβλίων, τα οποία θα με ενδιέφερε κάποια στιγμή να διαβάσω. Λέω, θα με ενδιέφερε, επειδή στο δωμάτιό μου βρίσκονται εδώ κι εκεί αρκετά βιβλία που περιμένουν υπομονετικά να τα πιάσω…

Τέλος πάντων, να τι μου κέντρισε το ενδιαφέρον κατά την πλοήγηση στον ιστότοπο που ανέφερα πιο πάνω. Ελπίζω, να βρεις κάτι αξιόλογο.

Το όνειρο της Ζέλμα
MARIANA LEKY
Μτφρ. ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ
GUTENBERG 2022

Τι κάνει κανείς όταν γνωρίζει την τελευταία μέρα της ζωής του; Τρεις φορές ένα σπάνιο ζώο εμφανίστηκε στα όνειρα της Ζέλμα και κάποιος συγχωριανός της πέθανε. Τώρα που το ονειρεύτηκε ξανά, θα συμβεί πάλι το ίδιο;
Η Λουίζε, η εγγονή της Ζέλμα, βλέπεις τους ανθρώπους γύρω της να αλλάζουν συμπεριφορά: θαμμένα μυστικά αποκαλύπτονται και αποφάσεις επισπεύδονται. Σε κρίσιμες στιγμές της ζωής της το όνειρο της γιαγιάς θα ωθήσει και τη Λουίζε σε σημαντικές αποφάσεις. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μπέρδεμα στο Χάρλεμ
COLSON WHITEHEAD
Μτφρ. ΓΚΑΝΑ ΜΥΡΣΙΝΗ
ΙΚΑΡΟΣ 2022

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ και τους γείτονές του στο Χάρλεμ, ο Ρέι Κάρνεϊ είναι ένας έντιμος άνθρωπος, ένας μαγαζάτορας που κάνει ό,τι μπορεί για να συντηρήσει τον ίδιο και την οικογένειά του. Ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι αυτή η βιτρίνα κανονικότητας είναι γεμάτη ρωγμές.
ΡΩΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο όταν ο μικροαπατεώνας ξάδελφος του Ρέι, ο Φρέντι, τον εμπλέκει στη ληστεία του ξενοδοχείου Theresa. Έκπληκτος ο Ρέι ανακαλύπτει ότι εγκλιματίζεται με ευκολία στον υπόκοσμο του Χάρλεμ και η νέα πελατεία του αποτελείται από διεφθαρμένους αστυνομικούς, βίαιους γκάνγκστερ, πορνογράφους της πεντάρας και άλλα αποβράσματα.
ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΑ η εσωτερική πάλη ανάμεσα στον έντιμο Ρέι και τον απατεώνα Ρέι, που όσο ακροβατεί ανάμεσα στους δύο εαυτούς του, αντιλαμβάνεται ποιος πραγματικά κινεί τα νήματα στο Χάρλεμ. Θα καταφέρει ο Ρέι να μη σκοτωθεί ο ίδιος, να σώσει τον Φρέντι και να πάρει το μερίδιό του από τη μεγάλη λεία, αλλά και να αποδεχτεί το ποιος πραγματικά είναι;
Ο Colson Whitehead, τιμημένος δύο φορές με το Βραβείο Pulitzer, μας μεταφέρει στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’60, συνδυάζοντας μια οικογενειακή σάγκα, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, μια κωμωδία, ένα κοινωνικό σχόλιο για τη φυλή και την εξουσία και μια ερωτική εξομολόγηση προς το Χάρλεμ, με μια ορμητική αφήγηση που αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Not for you: Οι Pearl Jam σε χρόνο ενεστώτα
RONEN GIVONY
Μτφρ. ΤΟΜΑΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΠΑΝΟΣ)
ΟΞΥ 2022

Οι Pearl Jam είναι μέρος του πολιτισμού.
Όχι μόνο επειδή τα τραγούδια τους έχουν γίνει υπόκρουση για γενέθλια και γάμους, ούτε μόνο επειδή διαμόρφωσαν μεγάλο μέρος από τη μουσική, τον θρύλο και την παράδοση της δεκαετίας του ’90. Η δημόσια εικόνα τους, η απροκάλυπτη αισιοδοξία τους, η κοινωνική τους συνείδηση, η ενεργή συμμετοχή τους, ο ακτιβισμός, το ήθος που βοήθησαν να δημιουργηθεί, ήταν όλα ριζοσπαστικά στον κόσμο του μέινστριμ ροκ. Ωστόσο, παρόλο που όλα αυτά κατέχουν κεντρική σημασία στην ιστορία τους, δεν είναι ο λόγος που μας έλκει η μουσική τους. Εξακολουθούμε να ακούμε τους Pearl Jam επειδή στις καλύτερες στιγμές τους (“Present Tense”, “Brain of J”, “Off He Goes”, “Tremor Christ”, “Parting Ways”, “Breath”, “Release”) μας υπενθυμίζουν αυτό που μόνο η μουσική μπορεί να μας προσφέρει προσωρινά: έναν καλύτερο κόσμο. Παρόλο που οι μεγαλύτερες σε ηλικία γενιές θα συνδέουν πάντα τους Pearl Jam με τις αρχές της δεκαετίας του ’90, το συγκρότημα έχει κάνει πολλά για να αυξήσει το σύνολο της ανθρώπινης ευτυχίας, της συλλογικής διασύνδεσης και της καλής προδιάθεσης σε εκατομμύρια άτομα.
Αντίθετα με την ψευδαίσθηση της αβίαστης εικόνας που θέλουν να προβάλλουν τόσοι πολλοί μουσικοί, οι Pearl Jam έχουν αναγάγει την εξαντλητική συλλογική προσπάθεια σε ένα από τα καθοριστικά στοιχεία της τέχνης τους. Είναι μια ιδιαίτερη μορφή σχέσης που υφίσταται μόνο όταν οι άνθρωποι βιώνουν τη μοναδική διέγερση της ζωντανής μουσικής. Είναι το πρότυπο μιας ιδανικής κοινωνίας, που βασίζεται στη συνεργασία. Δεν συμβαίνει πάντα, αλλά έχει συμβεί αρκετές φορές για να ξέρεις ότι είναι εφικτό. Το γεγονός ότι αυτού του είδους η πρόσληψη της μουσικής είναι μια επινόηση του δέκατου ένατου αιώνα, ενώ βρισκόμαστε σε μια εποχή στιγμιαίας, μεμονωμένης ακρόασης, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι το βίωμα της στιγμής. Όταν το συγκρότημα βρίσκεται στη σκηνή, το ζήτημα είναι το παρόν, εμείς κι αυτοί· όχι το αργότερα, αλλά το τώρα. Η εμπειρία είναι ένα πάρε-δώσε, είναι το βίωμα της στιγμής, η έκθεση στο αβέβαιο, είναι πεζός λόγος σε συνδυασμό με ποίηση, είναι να υφίστασαι σε ενεστώτα χρόνο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)