Αμπαλί – μια χαμένη ευκαιρία;

Οι αγαπητοί Λευκάδιοι γείτονές μας – βασικά ο βουλευτής τους κ. Καββαδάς – κατάφεραν και κατοχυρώθηκε το Αμπαλί ως “παραδοσιακό παιχνίδι της Λευκάδας”. Ο κ. Δημήτρης Καραμανίδης, σε κουβέντα που είχαμε χθες, Τετάρτη, με ενημέρωσε ότι το 2019, σε συνεργασία με την κ. Αθηνά Κωνσταντάκη, κατέθεσαν αίτημα ώστε να εγγραφεί στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η αίτηση δεν βρήκε ανταπόκριση – τους προέτρεψαν από το υπουργείο πολιτισμού να καταθέσουν την επόμενη χρονιά. Την επόμενη χρονιά οι δυσχερείς συνθήκες που διαμορφώθηκαν λόγω της πανδημίας και των επιβληθέντων μέτρων, πάλι δεν επέτρεψαν να ευοδωθούν οι προσπάθειες των δύο συμπολιτών μας. Σημειωτέον ότι μέχρι τότε ο κ. Καραμανίδης ήταν ακόμη Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης μας, ενώ η κ. Κωνσταντάκη ήταν Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Παιδείας

Έκτοτε και οι δύο δημοτικοί σύμβουλοι ανεξαρτητοποιήθηκαν από την κυβερνώσα δημοτική παράταξη. Εντούτοις παραμένουν ερωτήματα σχετικά με το τι έπραξαν οι Τοπικοί Άρχοντες, δηλαδή ο Δήμαρχος και οι Βουλευτές μας. Αν πιστεύεις ότι η εγγραφή σε επίσημο μητρώο του κράτους, του Αμπαλί ως “παραδοσιακό παιχνίδι της Λευκάδας” αποτελεί γεγονός δίχως σημασία, κάνεις μεγάλο σφάλμα. Πρόκειται για γραπτή κατοχύρωση που θα επιτρέψει την αποκλειστική εκμετάλλευση του παιχνιδιού. Μια εκμετάλλευση που θα αποφέρει, ενδεχομένως, οφέλη στον τουριστικό τομέα λόγου χάρη.

Αναρωτιέμαι, οι Τοπικοί Άρχοντές μας, τι σκοπεύουν να πράξουν; Πώς σκοπεύουν να κινηθούν ώστε να περισώσουν ό,τι γίνεται να σωθεί; Αν, βέβαια, υπάρχει η δυνατότητα να σωθεί κάτι.

Κλείνοντας, αισθάνομαι την ανάγκη να διασαφηνίσω κάτι· στόχος του άρθρου δεν είναι η στοχοποίηση κανενός, πολύ περισσότερο των γειτόνων μας. Όσο και αν είναι θλιβερό, έχω την εντύπωση πως στον τόπο μας, δεν μοιραζόμαστε όλοι και όλες την ίδια αγάπη για την πόλη μας. Προκοπή δεν είναι μόνο τα πεντάστερα ξενοδοχεία, οι ξενοδοχειακές μονάδες, και το εποχιακό και δίχως κόπο εισόδημα. Είναι πολλά πράγματα και μάλιστα πολύ πιο όμορφα και με βαθιές, στους αιώνες, ρίζες. Οψόμεθα.

Κώστας Μαζιώτης

υγ ακολουθεί η ανάρτηση που υπάρχει στην ιστοσελίδα του υπουργείου πολιτισμού

Επτά εθιμικές πρακτικές και κοινωνικές τελετουργίες εγγράφονται στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας. Συγκεκριμένα, εγγράφονται οι Τηγανίτες τ’ Αγιού στην Κέρκυρα, το Αμπαλί, παραδοσιακό παιχνίδι της Λευκάδας, η Λευκαδίτικη λαδόπιτα, οι χορευτικές παραδόσεις της Νισύρου, τα Καλήμερα Ευρυτανίας, η τέχνη της παραδοσιακής παρασκευής του τυριού Μανούρι Βλάστης και τα Σάγια Νέας Καρβάλης.”

Αμπαλί

Το «Αμπαλί» είναι παραδοσιακό ομαδικό παιχνίδι που παίζεται με ξύλινες μπάλες σε ειδικά διαμορφωμένο γήπεδο ανοιχτού χώρου. Το «Αμπαλί» φαίνεται να προέρχεται από το παιχνίδι Bocce το οποίο αναπτύχθηκε στην Αρχαία Ρώμη. Διαμορφώθηκε στη σύγχρονή του μορφή στην Ιταλία και στη Γαλλία και εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στους Λευκαδίτες πέρασε κατά την Ιταλική κατοχή (μέσα 14ου αιώνα μέχρι και τέλη του 18ου) και εξακολούθησε να παίζεται μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1970. Σήμερα ο Σύλλογος Λευκαδίων Ηλιούπολης και γύρω Δήμων «Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ» διοργανώνει τουρνουά στα οποία καλούνται και παλαιότεροι γνώστες του παιχνιδιού με στόχο να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις και το ζήλο τους στους νεότερους. Ύστερα από πρόταση του βουλευτή Λευκάδος κ. Αθανάσιου Καββαδά, το Δ.Σ. του Συλλόγου Λευκαδίων Ηλιούπολης και γύρω Δήμων «Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ» αποφάσισε ομόφωνα να προβεί στη διαδικασία εγγραφής του στοιχείου «Αμπαλί» στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.”