Από τον πατέρα μου έμαθα καλή μουσική. Στο σπίτι και, κυρίως, στο οικογενειακό αμάξι – ένα Citroen ZX – ακούγαμε όλη η οικογένεια τραγούδια του Θεοδωράκη, ιδίως τους δίσκους “Εχθρός Λαός”, σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλη με ερμηνευτές τον νεαρό τότε Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την αξέχαστη Τζ’ενη Καρέζη και τα μέλη του θιάσου “Καζάκος-Καρέζη, και “Ρανταρ” του 1980 σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη και ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα.
Επίσης, ακούγαμε πολύ συχνά τραγούδια του Μάνου Λοϊζου. Φυσικά, τα “Τραγούδια του Δρόμου” με ερμηνευτές τον ίδιο τον συνθέτη, την Αλέκα Αλιμπέρτη και τον Βασίλη (ένας είναι ο Βασίλης και δεν είναι ο Καρράς, ούτε ο Τερλέγκας). Μια αγαπημένη μου κασέτα είχε από τη μία πλευρά την “Τετραλογία” του Δήμου Μούτση, και στην άλλη “Τα Νέγρικα” με ερμηνεύτρια την Μαρία Φαραντούρη, σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη, εμπνευσμένους από το Κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα των Αφροαμερικανών. Η “Τετραλογία”, από την άλλη, περιείχε μελοποιήσεις του Δήμου Μούτση σε ποιήματα των Κωνσταντίνου Καβάφη, Γιώργου Σεφέρη, Κώστα Καρυωτάκη και Γιάννη Ρίτσου. Ερμηνευτές ήταν ο Μανώλης Μητσιάς, ο Χρήστος Λετονός και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, σε πρώτη εμφάνιση τότε – 1975 – από όσο γνωρίζω. Η “Πρέβεζα”, η “Πόλις” και ο “Θρήνος για τον Άδωνι” (ποίημα του Στάνλεϋ Κιζ μεταφρασμένο από τον Σεφέρη) παραμένουν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αξεπέραστα – φυσικά και οι “Ιδανικοί Αυτόχειρες”, πώς θα μπορούσα να τους ξεχάσω).
Ο πατέρας, πάντως, αγαπούσε και “ελαφρότερα” τραγούδια. Κουγιουμτζής και Σπανός παίζαν πολύ στο κασετόφωνο του Citroen. Και φυσικά, δήλωνε Νταλαρικός, ενώ αγαπούσε πολύ και τον Σταμάτη Κόκοτα. Στην εφηβεία μου, ως όφειλα, τα έκραζα όλα αυτά. Έλα όμως που ήρθε κάποτε η στιγμή που όλα αυτά τα ακούσματα “πήραν την εκδίκησή τους” πάνω μου.
Τέλος πάντων, όλα αυτά τα έγραψα, για να καταλήξω να αφιερώσω στους εορτάζοντες του τραγούδι “Στου Προφήτη Ηλία”!
Χρόνια πολλά σε όλους και σε όλες!
Κώστας Μαζιώτης
