“Χρόνιο περιστατικό”
Ήρθε η Κ. κρατώντας
Σ΄ ένα δίσκο γραμμοφώνου το κεφάλι μου
Η βελόνα καρφωμένη στη φλέβα της σιωπής
Καθώς το στόμα μου τραύλιζε
Ένα τραγούδι για κωφαλάλους
Ξάφνου ανέβασε στροφές ο έρωτάς της
Και ο θάνατος άρχισε να περιστρέφεται
Με τόση ορμή
Που εκκωφαντική απλώθηκε η σκιά του
ʽʼΕίδες πώς ακούγεταιʼʼ μου ʽπε η Κ.
ʽʼΠαρά τη σκόνn αιώνων
Πουʼ χει μαζέψει πάνω του
Τι κάθεσαι, έλα να χορέψουμεʼʼ
Έκλεισα τα αυτιά μου
Στο τραγούδι της σειρήνας του ασθενοφόρου
Κι έμεινα εκεί να αρρωστήσω κι άλλο
Με την πάρτη της
Χρόνιο περιστατικό εξάλλου
Τι δουλειά έχω εγώ
Να τρέχω στα επείγοντα
Με όσους σπεύδουν να κρυφτούν
Κάτω από τη ζωή τους
Λες και θα προλάβουν το θάνατο
Με εκείνους που τρέχουν
Προς την έξοδο κινδύνου
Ξεχνώντας πως απʼ το σώμα του
Δεν ξέφυγε κανείς
ʽʼΚλαις;ʽʼ με ρώτησε
ʽʼΜπα, σκόνη μπήκε στα μάτια μουʼʼ
Γύρη που μεταφέρει ο αγέρας
Μεταξύ ζώντων και τεθνεώτων
ʽʼΔεν είναι τίποτα
Κάποιο σκουπιδάκι του χρόνου
Μη σταματάς
Συνέχισε να χορεύεις
Το κομμάτι τα σπάειʼʼ
Θωμάς Ιωάννου
1979 –
